പൂജവെയ്പ്പ് [ഒറ്റകൊമ്പൻ] 321

ഹോ.. എൻറ്റെ ദൈവമേ ഇവൾക്കിതെന്തിന്റ്റെ കേടാ!
കുറേ ദിവസമായി വിളിയോട് വിളിയാണ് ഇവൾ.
എനിക്ക് കലി ഇരച്ചുകയറി.

ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ കമ്പനിയായിരുന്ന സമയം, മൂർത്തി തന്നെ ഒരിക്കൽ സേവ് ചെയ്തതായിരുന്നു അവളുടെ നമ്പർ.

സിമ്മിൽ സേവായിക്കിടന്ന നമ്പർ 3 തവണ ഫോൺ മാറ്റിയിട്ടും പോകാതെ കിടന്നിരുന്നത് തന്നെ അവൾ വിളിച്ചതു കണ്ടപ്പോളാണ് ഓർത്തത്.

പെട്ടന്നുണ്ടായ ഒരു ഉൾപ്രേരണയാൽ ഞാൻ കോൾ അറ്റൻറ്റ് ചെയ്തു. “ഹലോ ഡാനി സ്പീക്കിങ്ങ്”

എൻറ്റെ നാവ് കുഴയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“ഹായ് ഡാനി ഞാൻ പൂജയാണ്. ഓർമ്മയുണ്ടോ എന്നെ?”

അവളുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും എൻറ്റെ കലി ആവിയായി പോയി.
“ഉം, എന്താണ് വിശേഷിച്ച്?”

“ഒരു വിശേഷം ഉണ്ട്. അതാണല്ലോ ഞാൻ രണ്ട്മൂന്ന് ദിവസമായിട്ട് വിളിക്കുന്നത്. എന്താകമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ് ഇയാള് കോൾ എടുക്കാതിരുന്നത്? ഡാനിക്ക് ഞങ്ങളോടുളള പിണക്കം ഇതു വരെ മാറിയില്ലേ”

“നീ വിളിച്ച കാര്യം പറയെടീ”

“നാളെ കണ്ണനെ എഴുത്തിന് ഇരുത്തുകയാണ്.ഡാനി വരണം”

“ഏത് കണ്ണൻ?”

“എൻറ്റെ മോൻ അദ്വൈത്. അവൻറ്റെ വിളിപ്പേരാണ് കണ്ണൻ. മ് ഡാനി ഇപ്പോഴും കൊച്ചിയിൽ തന്നെയല്ലേ! സച്ചിയേട്ടനും ഡാനിയെ കണ്ട് സംസാരിക്കണമെന്നുണ്ട്. പക്ഷേ ഫോൺ വിളിക്കാനൊരു മടി. നേരിട്ട് ഒന്ന് സംസാരിക്കണമെന്നാ പറയുന്നത്.”

“ഉം”

“അപ്പോ ഡാനി രാവിലെ 8 മണിക്ക് മുമ്പെത്തണം. പാലക്കാട് ആണെട്ടോ ഞങ്ങളിപ്പോൾ. ഗീതേടത്തിയുടെ വീട്ടിൽ”

“ശരി ഞാൻ വരാം”