പൂവും കായും 6 [ആനന്ദി] 98

അരണ്ട          വെളിച്ചത്തിലും      നേരം          എടുത്ത്        വടിച്ച   പൂർതടം         മരതകകാന്തിയോടെ       െവട്ടിത്തിളങ്ങി

കുസൃതി ചിരിയോടെ        കുത്തബ് മിനാറിനെ           ഓമനിച്ച്      നിന്ന        വിഷ്ണുവിനെ       ആർത്തിയോടെ         നോക്കി           ജയ         കിടന്ന്      കൂവി

” ഇട്ട്           കൊതിപ്പിക്കാതെ……. എന്നെ            നിറയ്ക്ക്…”

അല്പ നേരം      പൂർ മുഖത്ത്    മുരണ്ട്         നിന്ന      ശേഷം        വിഷ്ണുവിന്റെ       കോൽ         ജയയുടെ            ആഴം        അളക്കാനായി          സാവകാശം         ഇരുളിൽ        ഒളിച്ചു

െഞെരിഞ്ഞമർന്ന്                   കയറിയ           െ കാച്ചു       വിഷ്ണുവിനെ        ഏറ്റുവാങ്ങി      മുക്കിയും          മൂളിയും         ജയ     പിറുപിറുത്തു

അവസാനിച്ചു

 

The Author

3 Comments

Add a Comment
  1. ???…

    All the best ?.

  2. പൊന്നു.?

    കൊതിപ്പിച്ച് കൊതിപ്പിച്ച്, പെട്ടന്ന് നിർത്തി കളഞ്ഞൂലെ……??

    ????

  3. 1st

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *