പ്രേമ മന്ദാരം 3 [കാലം സാക്ഷി] [Conclusion] 618

അങ്ങനെ വീണ്ടും സമയം കടന്ന് പോയി. ഒരു 12:30 ആയപ്പോൾ ഇനി എല്ലാവരും ഉറങ്ങി കാണും ബാക്കി നാളെ വെക്കാം എന്ന് വെച്ച്‌ ഫോൺ മാറ്റി വെച്ച്‌ ഞാൻ ഒന്ന് മൂരി വിരിച്ച് കൊണ്ട് ഐഷുവിനെ നോക്കി. പുള്ളിക്കാരി ഉറക്കം വന്ന് തൂക്കി തട്ടുന്നുണ്ട്. എന്നാലും അവൾ ലാപ്പിൽ എന്തൊക്കെയോ ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. അവളോട് ഇനി ബാക്കി നാളെ ചെയ്യാം എന്ന് പറയാൻ പോയപ്പോഴാണ് ഐഷുവിന്റെ ഫോണിൽ ഒരു കാൾ വരുന്നത്.

ഞാൻ നേരത്തെ വിളിച്ചിട്ട് എടുക്കാത്ത ഒരു പയ്യനാണ്. ഐഷുവിനെ ശല്യപ്പെടുത്തണ്ട എന്ന് കരുതി ഞാൻ ഫോണും കൊണ്ട് റൂമിന് പുറത്തിറങ്ങി സംസാരിച്ചു.

തിരിച്ചു ചെന്നപ്പോൾ പുള്ളിക്കാരി ലാപ്പിന്റെ കീ ബോർഡിൽ തലയും വെച്ച്‌ കിടന്നുന്നുറങ്ങുകയാണ്.

“ഐഷു എണീക്ക് എണീറ്റു വന്ന് കട്ടിലിൽ കിടക്ക്.” അവൾ പതിയുറക്കത്തിൽ കണ്ണ് തുറന്ന് എഴുന്നേൽകാൻ നോക്കി. അവൾ എഴുന്നേൽക്കാൻ പാട് പെടുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവളെ താങ്ങിയെടുത്ത് ഞാൻ കട്ടിലിൽ കിടത്തി.

“ഡീ എന്നാൽ ഞാൻ പോട്ടെ ഇനി നമുക്ക് നാളെ നോക്കാം” അതിന് മറുപടിയില്ല അവൾ വീണ്ടും ഉറങ്ങി. ഞാൻ അവളെ നേരെ കിടത്തി ബെഡ്ഷീറ്റ് എടുത്ത് അവളെ പുതപ്പിച്ചു.

അവളുടെ മുഖത്തെ ആ സമയത്തെ നിഷ്കളങ്കത കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചെറുതായി കുറ്റബോധം വരാതിരുന്നില്ല. എന്റെ കുത്തി കഴപ്പ് കാരണം ഓരോന്ന് ചെയ്തിട്ട് പാവത്തിന് സസ്പെൻഷനും വാങ്ങി കൊടുത്ത് പോരാത്തതിന് രാവിലെ മുതൽ രാത്രി വരെ മുട്ടൻ പണിയും. എന്നിട്ടും ഒരു പരാതിയുമില്ല പാവത്തിന്. നിന്നെ എന്റെ പെണ്ണാക്കിയതിന് ഞാൻ ഏത് ദൈവത്തോടാണ് മോളെ നന്ദി പറയേണ്ടത്.

ഐഷുവിന്റെ ഈ കിടത്തത്തിൽ അവൾ വല്ലാത്ത ലുക്ക്‌ ആണ്, അങ്ങ് കടിച്ച് തിന്നാൻ തോന്നും. അപ്പോലെനിക്ക് ഞാൻ ഇന്നലെ കണ്ട സ്വപ്നമാണ് ഓർമ്മ വന്നത്. യക്ഷി ഐഷു…! ഇവക്ക് സത്യത്തിൽ അങ്ങനെ ചോര കുടിക്കുന്ന നീണ്ട പല്ലുകൾ ഉണ്ടോ? നോക്കിയേക്കാം.

ഞാൻ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ പയ്യെ സ്പർശിച്ചു. തൊലി കളഞ്ഞ മുന്തിരി പോലെ മൃതുലമായിരുന്നു അത്. പയ്യെ രണ്ട് ചുണ്ടുകളും രണ്ട് ഭാഗത്തായി വേർപെടുത്തി അവളുടെ പാൽ ചുണ്ടുകൾ എനിക്ക് ദൃശ്യമായി. അവൾ ഇപ്പോഴും ഉറക്കത്തിൽ തന്നെയാണ് ഉണർന്നാൾ ചിലപ്പോൾ എന്നെ മൊത്തമായിട്ട് അങ്ങ് തിന്നു കളയും. അവളുടെ പല്ലുകൾ ഞാൻ ശ്രദ്ധയോടെ വീക്ഷിച്ചു ഇല്ല നീണ്ട പല്ലുകളില്ല….! യക്ഷിയല്ല…!

അവളുടെ ആ കിടത്തം കാണുമ്പോൾ എന്റെ കണ്ട്രോൾ ചെറുതായിട്ട് പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇനിയും നിന്നാൽ ശരിയാകില്ല എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ റൂം ചാരി പുറത്തിറങ്ങി. അമ്മ എന്നെ കാത്തെന്നോണം ഹാളിൽ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു.

“എന്നാൽ ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ അമ്മേ…”

“ഇന്നിനി പോണോ മോനെ ഇത്രയും ലേറ്റ് ആയില്ലേ. ഇന്ന് ഇവിടെ കിടക്കാം”

“അത് ശരിയാവില്ല അമ്മേ വീട്ടിൽ മമ്മി തനിച്ചല്ലേ? പിന്നെ അച്ഛൻ ഉറങ്ങിയോ?”

“അതും ശരിയാണ്.. പിന്നെ അച്ഛൻ നേരത്തെ ഉറങ്ങി! രാവിലെ മുതൽ ഇരുന്നിട്ട് അത് ചെയ്തവന്റെ വല്ല വിവരവും കിട്ടിയോ മോനെ?”

“ആഹ് ഏകദേശം അടുത്തെത്തി. ഏതായാലും നാളത്തോടെ ഒരു തീരുമാനമാകും”

“എന്നാൽ ശരി മോനെ… മോൻ ഇറങ്ങിക്കോ ഇനിയും വൈകണ്ട”