പ്രേമം 02 [MR. കിംഗ് ലയർ] 347

ഞാൻ ആ മിഴികളിലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു….. എനിക്ക് അതിൽ കാണാൻ സാധിച്ചു എന്നോടുള്ള സ്നേഹം….

“”ഇച്ചായ… “”

എന്റെ വിളി കേട്ട് വിടർന്ന കണ്ണുകളുമായി എന്നെ നോക്കി….

“”നീ എന്താ എന്നെ വിളിച്ചത്…. “”

അപ്പു എന്നോട് ചോദിച്ചു….

“”അത് ഞാൻ…. എനിക്ക് അറിയില്ല എന്താ വിളിക്കേണ്ടത് എന്ന്…. എനിക്ക് ഇനി ഇങ്ങളെ എടാ എന്നൊന്നും വിളിക്കാൻ പറ്റില്ല….അതാ ഇച്ചായ എന്ന് വിളിച്ചത്…എന്താ ഇഷ്ടായില്ല “””

“”കൊള്ളാം….. നീ ഇനി എന്നെ അങ്ങനെ തന്നെ വിളിച്ചാമതിട്ടോ “”

അതും പറഞ്ഞു അവൻ… അല്ല എന്റെ ഇച്ചായൻ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു….

മഴ അപ്പോഴും ഭൂമിയോട് കലി തീർക്കുകയായിരുന്നു… പ്രകൃതിയെ കുളിരണിയിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ തിമിർത്തു പെയ്യുകയാണ്…. ആ വേനലിൽ ഇത്ര ശക്തമായ മഴ അപൂർവം തന്നെയാണ്… തുള്ളിക്ക് ഒരു കുടം എന്നാ കണക്കെ മഴ തുള്ളികൾ ഭൂമിയിൽ വീണ് പതിക്കുകയാണ്….

അന്നേരവും ഇച്ചായൻ എന്നെ ആ മാറോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്…. ആ കരവലയത്തിനുള്ളിൽ ഞാൻ സുരക്ഷക്‌ത ആണെന്ന ബോധ്യം ഞാൻ ആ മേനിയിലേക്ക് പരമാവധി അമർന്നു ആ മടിയിൽ ഇരുന്നു……

“ഇച്ചായ ”

ഞാൻ എന്റെ മുഴുവൻ സ്നേഹം നിറച്ചു വിളിച്ചു

“ഉം ”

എന്റെ മുടിയിൽ തഴുകികൊണ്ട് ഇച്ചായൻ വിളികേട്ടു….

“”ഞാൻ ഒന്ന് ഉമ്മ വെച്ചോട്ടെ “”

അല്പം മടിച്ചാണ് ഞാൻ അത് ചോദിച്ചത്…..

പക്ഷെ ഇച്ചായനിൽ നിന്നും ഒരു മറുപടിയും ലഭിച്ചില്ല…. പെട്ടന്ന് ഇച്ചായൻ എന്റെ നേരെ ആ മുഖം അടിപ്പിച്ചു….

ഞാൻ ആ കുറ്റിരോമങ്ങൾ നിറഞ്ഞ കവിളിൽ എന്റെ രക്തവർണമാർന്ന അധരങ്ങൾ അമർത്തി ചുംബിച്ചു…. അന്നേരം എന്റെ മിഴികളും നിറഞ്ഞൊഴുകി…..

എന്റെ അധരങ്ങൾ ആ കവിളിൽ ഏറെ നേരം വിശ്രമിച്ചു…..

ഞാൻ ഇച്ചായനെ ഇറുക്കി പുണർന്നു….. ഒരിക്കലും ഞങ്ങളെ തമ്മിൽ പിരിക്കല്ലേ എന്ന് പടച്ചോനോട് പ്രാർത്ഥിച്ചു….

“”എടി….. “”

ഇച്ചായൻ എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി വിളിച്ചു….