പ്രിയം പ്രിയതരം 5 [Freddy Nicholas] 95

ഒരു നഴ്സിനേക്കാളും, ഒരു ഡോക്ടറെക്കാളും, തന്റെ സ്വന്തം മകനെക്കാളും ആത്മാർത്ഥമായി അവരെ പരിജരിക്കുന്നതും തന്റെ അറിവിന്റെ പരിധിയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ചികിത്സ കൊടുക്കുന്നതും ഒക്കെ പ്രിയ അന്നാധ്യമായാണ് കാണുന്നത്.

വെള്ളം ചൂടാക്കി കൊണ്ടു വന്ന പ്രിയയോടും, അപ്പച്ചിയോടും, ഇളയമ്മയോടും, ബിജു ഇടയ്ക്കിടെ അമ്മയുടെ ഉള്ളം കൈ, കാലുകളിൽ ഉരച്ച് ചൂട് പിടിപ്പിക്കാനും, നെഞ്ച് ശക്തമായി തടവി കൊടുക്കാനും ഒക്കെ ചില നിർദ്ദേശങ്ങൾ കൊടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

തന്നോടുള്ള സ്നേഹക്കൂടുതലോ, തന്നോടുള്ള സൗഹൃദത്തിന്റെ പേരിലോ ആണ് തന്റെ അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടി ആ മനുഷ്യൻ അക്ഷീണം, അഹോരാത്രം പ്രവർത്തിക്കുന്നത് എന്ന് ആരാണ് പറയുക.

സ്വന്തം മകനെക്കാൾ പത്ത് മടങ്ങ് സ്നേഹവും കരുതലും ആ സ്ത്രീക്ക് നൽകുന്ന മനുഷ്യൻ.

രണ്ട് മൂന്ന് നിമിഷങ്ങൾ അവിടെ നിന്ന്കൊണ്ട് അത്രയും കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ പ്രിയയ്ക്ക് പൂർണ്ണ ബോധ്യമായി തനിക്ക് തന്റെ അമ്മയോട് ഉള്ള സ്നേഹത്തേകാൾ എത്ര എത്ര മടങ്ങ് സ്നേഹം ബിജുവേട്ടന് തന്റെ അമ്മയോടുണ്ടെന്ന്..

ആരും തോറ്റു പോകുന്ന കർത്തവ്യബോധവും ചുറുചുറുക്കും, മനുഷ്യസ്നേഹവും ഒക്കെ കൊണ്ട് വാർത്തെടുത്ത ഒരു മനുഷ്യരൂപമാണ് തന്റെ ബിജുവേട്ടണെന്ന് അവൾ അന്നാദ്യമായി മനസ്സിലാക്കി.

സത്യത്തിൽ ആ മനുഷ്യന്റെ മുന്നിൽ, ആ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ മുന്നിൽ താൻ ഒരു കടുക് മണിയോളം ചെറുതായി പോയ പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്.

തന്റെ സർവ ഗർവും, ദാഷ്ട്ട്യവും ഒക്കെ അടിയറവ് വച്ച് കൊണ്ട് താൻ ഏട്ടനോട് കാണിച്ച അവഗണനകളെയും പുച്ഛപ്പെടുത്തലുകളെയും ഓർത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുന്നിൽ നമ്രശീർഷയായി നിന്നു കൊണ്ട് അവൾ കണ്ണീരോഴുക്കി.

പ്രതിഫലേച്ഛ ഇല്ലാതെ 24 മണിക്കൂറും ഒരു ഹോം നഴ്സ് ചെയ്യുന്നതിനെക്കാൾ കരുതലോടെ തന്റെ സ്വന്തം അമ്മയോടെന്നത് പോലെയോ, അതിൽ കൂടുതലോ സംരക്ഷണവും സ്നേഹവും പരിചരണവും നൽകുന്ന ഒരു വ്യക്തിയെ തന്റെ ജീവിതത്തിൽ താൻ കണ്ടിട്ടില്ല.

തന്റെ മനസ്സിൽ ബിജുവിനോട് ആത്മാർത്ഥ നിറഞ്ഞ നാൾ… ബിജുവിനോട് അകമഴിഞ്ഞ സ്നേഹവും, ഉള്ളറിഞ്ഞ ബഹുമാനവും, കടുത്ത ആരാധനയും തോന്നിയ നാൾ… ആ വ്യക്തിക്ക് താൻ എന്ത് കൊടുത്താൽ മതിയാവും എന്ന് തോന്നിപോയ നാൾ…

ഒരു അരമണിക്കൂറിനുള്ളിൽ തന്റെ അമ്മ നോർമൽ കണ്ടിഷനിലേക്ക് തിരികെ വന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും അവരവരുടെ സ്വസ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് വലിഞ്ഞു.