രാധികോന്മാദം [🎀 𝓜 𝓓 𝓥 🎀] 642

കസേരയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് പഴയ ഓർമ്മകൾ വിശ്വൻ ഓർത്തെടുത്തു.

അജയൻ ഊണ് കഴിക്കാൻ വേണ്ടി, വരമ്പത്തൂടെ ഉമ്മറത്തേക്ക് നടന്നു. കവലയിൽ വെച്ച് തന്നെ അവനറിഞ്ഞിരുന്നു തണ്ട് ഏട്ടൻ തിരിച്ചെത്തിയ കാര്യം. അജയൻ വിശ്വേട്ടനെ കണ്ടതും കൺകോണിൽ നനവോടെ ഏട്ടന്റെ കാല് തൊട്ടു വന്ദിച്ചു, ഏട്ടനെ അവനു അത്രക്ക് ബഹുമാനവും ജീവനുമാനാണ്.

“ഏട്ടാ …..” അകത്തളത്തിലേക്ക് വരുമ്പോ ഇരുവരും കെട്ടിപിടിച്ചതു കണ്ടു രാധിക ചിരിച്ചു.

“സുഖമല്ലെടാ നിനക്ക് …..” മനോഹരമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വിശ്വൻ അജയനോട് ചോദിച്ചു. ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അജയനും നടന്നു വരുന്ന രാധികയെ നോക്കി.

“ഊണ് കഴിക്കാം അല്ലെ ഏട്ടാ …..”

അജയനും, വിശ്വനും തീൻ മേശയിലിരുന്നു. രാധിക ഉച്ചയൂണ് വിളമ്പുകയായിരുന്നു. ഒരു പച്ച കരയുള്ള സെറ്റ് സാരിയും, പച്ച ബ്ലൌസുമാണ് അവളുടെ വേഷം. ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്നതിനിടയിലാണ് വിശ്വൻ ആ കാഴ്ച കാണുന്നത്. രാധികയുടെ സാരിയുടെ ഇടയിലൂടെയുള്ള ആ കാഴ്ച. അവളുടെ വെളുത്തു ഒതുങ്ങിയ വയറും, പൊക്കിൾ ചുഴിയും ശരിക്ക് കാണുന്നുണ്ട്. വിശ്വൻ അതുകണ്ടു നെറ്റി വിയർത്തു.

രാധികയുടെത് നല്ല വലിയ പൊക്കിൾ ചുഴിയായിരുന്നു. ആരു കണ്ടാലും മതിമറന്നു നോക്കിപ്പോകും. അവൾ പൊക്കിൾ ചുഴിക്ക് താഴെയാണ് സാരി ഉടുക്കാറ്, പക്ഷേ പിന്നു കുത്തി വയർ എപ്പോഴും മറച്ചിരിക്കും. ഇന്ന് പിന്നു കുത്തിയത് വിട്ടുപോയത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല. പക്ഷെ വിളമ്പുന്നതിനിടയിലാണ്
അവൾ വിശ്വേട്ടന്റെ നോട്ടം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് പെട്ടെന്ന് തന്നെ സാരികൊണ്ട് അവൾ വയറു മറച്ചു.

രാധിക പതുക്കെ വിശ്വേട്ടനെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി. തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ പോലെയല്ല. ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരം ഷർട്ടിടാതെ തുറന്നു കാട്ടികൊണ്ട് കഴുത്തിലൊരു രുദ്രാക്ഷമാലയും കിടപ്പുണ്ട് നെഞ്ചിൽ നിറയെ കാടു പോലെ രോമം. ഊണ് കഴിഞ്ഞു മുറുക്കികൊണ്ട് വിശ്വൻ ഉമ്മറത്തെ ചാരുകസേരയിൽ ഇരിക്കുമ്പോ വാതിലിൽ ചാരി നിന്നുകൊണ്ട് രാധിക ചോദിച്ചു..

“ഉറങ്ങുന്നില്ലേ…
ഞാൻ പായ വിരിച്ചു തരാം…”

“ഇല്ല മോളെ.. ഞാനിവിടെ ഇരുന്നു
മയങ്ങിക്കോളാം…”

“രാധികാ ന്നാ എന്റെ പേര്!”

“മോളെ…ന്നു വിളിച്ചാൽ പോരെ ഞാൻ.” വിശ്വൻ ചിരിച്ചപ്പോൾ രാധിക അതിൽ മയങ്ങി.

“ഏട്ടൻ ഇനി അടിപിടിക്കൊന്നും പോണ്ട ട്ടോ…”

“ഇപ്പൊ എല്ലാം വിട്ടു….അജയനെവിടെ…”

“ഏട്ടൻ ഉറങ്ങുവാ…ചോദിക്കണോണ്ട് ഒന്നും തോന്നില്യാലോ….
ഏട്ടൻ എന്തിനാ ജയിലിൽ…”

“അജയൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലേ…മോളോട്….”

“ഉഹും….”

“ഞാനെല്ലാം മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുവാ…കഴിഞ്ഞതെല്ലാം…”