രേണുകേന്ദു 2 [Wanderlust] 890

: ആദീ..

: ഉം… അമ്മായീ

: ഉറങ്ങിയില്ലേ

: ഇല്ല…

: എടാ പൊട്ടാ, നീയെന്താ ഇങ്ങനെ വടിപോലെ കിടക്കുന്നേ, ശ്വാസംപോലും എടുക്കുന്നില്ലേ. എന്തിനാ ഇത്ര പേടി

: സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ പറ്റുന്നില്ല… എനിക്ക് ഇങ്ങനെ കിടന്ന് ശീലവുമില്ല

: എങ്ങനാ നീ സാധാരണ കിടക്കുന്നത്

: എനിക്ക് തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കാലും കൈയുമൊക്കെ നീട്ടിവച്ചൊക്കെ കിടക്കണം

: എന്ന അങ്ങനെ കിടന്നൂടെ… എടാ പൊട്ടാ എന്നെ മുട്ടിപോകുമെന്ന് പേടിച്ചിട്ടാണോ

: ഉം… അഥവാ അമ്മായിയെങ്ങാൻ തെറ്റിദ്ധരിച്ച് എന്നോട് എന്തെങ്കിലും നീരസം കാട്ടിയാലോ… കാട്ടണ്ട, മനസിൽപോലും എന്നെകുറിച്ച് അങ്ങനെ തോന്നിയാൽ അതെനിക്ക് സഹിക്കില്ല

: അയ്യോടാ… ഞാൻ വിചാരിച്ചുപോയല്ലോ. ഈ രാത്രി എന്നെ പീഡിപ്പിക്കാനാണ് നീയിങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവന്നതെന്ന ഞാൻ വിചാരിച്ചേ… ഇനിയിപ്പോ എന്താ ചെയ്യാ

: ഹീ… ആക്കിക്കോ ആക്കിക്കോ

: എനിക്കും ഉറക്കം വരുന്നില്ലെടാ.. നീയെന്തെങ്കിലും പറ. നമുക്ക് പുലരുവോളം സംസാരിക്കാം

ഇതുംപറഞ്ഞ് ഇന്ദു ആദിയെനോക്കി ചരിഞ്ഞുകിടന്നു. അവളുടെ നിശ്വാസം ആദിയുടെ കഴുത്തിൽ ചെന്നുവീഴുന്നത് അവനറിഞ്ഞു. ആദിയും ചരിഞ്ഞുകിടന്ന് നിലാവെളിച്ചത്തിൽ തെളിയുന്ന ഇന്ദുവിന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി. ഇന്ദു തന്റെ കവിളുകൾ അല്പം വിടർത്തികൊണ്ട് ചുണ്ടുകളിൽ മന്ദഹാസം പൊഴിച്ചു. ആദിയുടെ കണ്ണുകളിലെ അമ്പരപ്പ് ഇനിയും മാറിയില്ല. ഇത് സ്വപ്നമാണോ.

: ആദീ.. എന്തായിങ്ങനെ ആലോചിക്കുന്നേ

: അല്ല ഇത് ശരിക്കും ഉള്ളതാണോ അതോ സ്വപ്നമാണോ

: അപ്പൊ സ്വപ്നത്തിൽ ഇങ്ങനെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു അല്ലെ

: അയ്യോ.. അങ്ങനല്ല.. പക്ഷെ

: ഉം.. പറ. പോരട്ടെ

: അമ്മായീ ഞാൻ..

: എട കള്ളാ.. ഇവിടെ നടക്കുന്നതൊന്നും ആരോടും പറഞ്ഞേക്കല്ലേ മോനേ. പിന്നെ ഞാൻ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല

: അമ്മായിക്ക് ദോഷംവരുന്നത് എന്തെങ്കിലും ഞാൻ ചെയ്യുമോ..

: എന്ന പറ… നിന്റെയുള്ളിൽ എന്തോ കള്ളത്തരമുണ്ട്. അല്ലെങ്കിൽ നീയെന്തിനാ ഇത്ര പേടിച്ചുകൊണ്ട് കിടന്നത്.. ഇനി നിന്റെ മാലാഖയെങ്ങാൻ അറിഞ്ഞാലോ എന്നുകരുതിയിട്ടാണോ

: അതൊന്നുമല്ല

: എന്ന അതുപോട്ടെ… നീ നിന്റെ മനസിലുള്ള പെണ്ണിനെക്കുറിച്ച് പറ.. അവളെങ്ങനാ കാണാൻ