രേണുകേന്ദു 2 [Wanderlust] 890

: ചുമ്മാതല്ലല്ലോ, എന്റെകാര്യങ്ങളൊക്കെ നോക്കുന്നില്ലേ, അമ്മായിവന്നതില്പിന്നെയാ മര്യാദയ്ക്ക് നാടൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ചുതുടങ്ങിയത്.. അല്ലെങ്കിൽ എന്നും ഹോട്ടലിൽ ആയിരുന്നു

: ഓഹോ.. അപ്പൊ നിന്റെ വേലക്കാരിയായിരുന്നു ഞാനല്ലേ…

: വേലക്കാരിയല്ല… ഇനിമുതൽ എന്റെ ഭാര്യയല്ലേ ഇന്ദു

: അയ്യട… കണ്ടാലുംമതി ഒരു കോന്തൻ ഭർത്താവിനെ

: എന്തായാലും കുഴപ്പമില്ല അംഗീകരിച്ചല്ലോ… ഉമ്മ

: എന്നാലും എന്ത് പ്രാന്താ ഈ ചെക്കന്..

: സത്യം… വല്ലാത്തൊരു പ്രാന്തായിരുന്നു. ഈ മുഖം ഇങ്ങനെ നോക്കിയിരിക്കാറുണ്ട് എപ്പോഴും. അമ്മായിയുടെ എത്ര ഫോട്ടോയുണ്ടെന്നറിയോ എന്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ

: ഇനിയെന്തിനാ ഫോട്ടോ, നേരിട്ട് നോക്കിയിരിക്കാം ട്ടോ…

കൈവന്ന സൗഭാഗ്യത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ അവളെ കെട്ടിപിടിച്ച് ഒത്തിരിനേരം കിടന്നു അവൻ. ലോകം മുഴുവൻ തന്റെ കൽകീഴിൽ വന്ന സന്തോഷത്തോടെ. ഇന്ദുവിന്റെ കൈകൾ വാത്സല്യത്തോടെ അവന്റെ തലമുടിയിൽ തലോടി…

: സമയം എന്തായെന്നറിയോ.. ഉറങ്ങണ്ടേ എന്റെ മാലാഖയ്ക്ക്

: വേണോ… നിന്നെ കെട്ടിപിടിച്ച് ഇങ്ങനെ കിടന്നാമതി എനിക്ക്. എത്ര വർഷമായി ഇതുപോലെ ഭ്രാന്തമായൊരു സ്നേഹം അനുഭവിച്ചിട്ട്

: അപ്പൊ മാമനുമായി അകന്നിട്ട് കുറേയായോ

: കുറേക്കാലം ഭയങ്കര സ്നേഹമായിരുന്നു. അന്നൊക്കെ വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്റെ ഭാഗ്യമാണ് അങ്ങനൊരാളെ കിട്ടിയതെന്ന്. പിന്നെ ഒരു വെക്കേഷന് വന്നപ്പോമുതൽ ആൾക്ക് എന്തോ ഭയങ്കര ദേഷ്യവും, വിഷമവും ഒക്കെയായിരുന്നു. സ്നേഹം കുറഞ്ഞു കാമം മാത്രമായപ്പോൾ ഞാൻ കുറേ തവണ ചോദിച്ചെങ്കിലും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പിന്നെ കൊറോണ സമയത്ത് നാട്ടിൽ വന്നപ്പോഴാണ് ഫോണിൽ ആയിഷയുമായുള്ള ചാറ്റ് കാണുന്നത്. അതിനും എന്തൊക്കെയോ കള്ളങ്ങൾപറഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞു.

: അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞില്ലേ.. ഇനി ഒന്നുമോർത്ത് വിഷമിക്കരുത്. എല്ലാത്തിനും ഞാനുണ്ട് കൂടെ.

: എല്ലാത്തിനും എന്നുവച്ചാൽ… (ഇന്ദുവിന്റെ ചുണ്ടിൽ കള്ളച്ചിരി മിന്നിമറഞ്ഞു)

: എനിക്ക് മനസിലായി എന്താ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്ന്

: എന്ന പറ… എന്താ

: പറയാൻ പറ്റില്ല, ചെയ്തു കാണിക്കാം.. വാ

: അയ്യോ.. ഇപ്പൊ വേണ്ട….

: അതെന്താ.. ഇനി മുഹൂർത്തം നോക്കണോ

: എന്റെ ആദീ.. രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞോട്ടെ.. എടാ ഞാൻ ആയിട്ടാ ഉള്ളത്

: ഓഹ്.. അങ്ങനെ. എന്നിട്ടാണോ ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലാതെ കാടും മലയുമൊക്കെ വലിഞ്ഞു കയറിയത്