❤️സഖി 10❤️ [സാത്താൻ?] 168

വിഷ്ണു പുറത്തേക്ക് പോയതും മുൻപ് സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതിന്റെ ബാക്കി എന്നപോലെ മാലതി അയാളോട് ചോദിച്ചു.

ആ ചോദ്യത്തിന് എന്തോ ഒന്ന് മനസ്സിൽ കണ്ടിട്ടുള്ളതുപോലെ ഒരു ചിരി സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ അകത്തേക്ക് കയറി.

“ദേ മനുഷ്യ നിങ്ങളെന്താ ഒന്നും പറയാതെ പോവുന്നത് എന്തേലും ഒന്ന് പറ, ഇനി നിങ്ങൾക്ക് അവരെ രണ്ടാളെയും ഒന്നിപ്പിക്കാൻ താൽപര്യമില്ലെങ്കിൽ അതായാലും പറയന്നെ.”

മറുപടി പറയാതെ നടന്നു പോവുന്ന മഹാദേവനോടായി വീണ്ടും മാലതി ചോദിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു.

“നീ എന്താ മാലതി ഈ പറയുന്നത് 😊, അവരെ രണ്ടാളെയും ഒന്നിപ്പിക്കാൻ നിന്നെക്കാൾ കൂടുതൽ താല്പര്യമുള്ളത് എനിക്ക് തന്നെയാടോ 😊 പിന്നെ പിള്ളേർ ഇപ്പോഴല്ലേ ഒന്ന് റിക്കവർ ആയി വരുന്നത്. എല്ലാം പഴയപോലെ ആയി എന്ന് ഉറപ്പായി കഴിയുമ്പോൾ നമുക്ക് അവരെ അങ്ങ് ഒന്നിപ്പിച്ചേക്കാം എന്താ ”

അയാൾ പറഞ്ഞതിലും കാര്യമുണ്ട് എന്ന് മനസ്സിലായത് കൊണ്ടാവാം മാലതി അതിന് സമ്മതം മൂളിയതല്ലാതെ മറിച്ചൊരു അഭിപ്രായവും പറയാതിരുന്നത്.

ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും എണീറ്റ ഐഷു തന്റെ മടിയിൽ കിടന്ന വിഷ്ണുവിനെ കാണാത്തത് കൊണ്ട് ചുറ്റിലുമായി അവനെ തിരയാൻ തുടങ്ങി. സത്യം പറഞ്ഞാൽ നേരം വെളുത്തത് പോലും തിരിച്ചറിയാതിരുന്ന അവൾ അവൻ വീണ്ടും പോയോ എന്നോർത്തു ഭയപ്പെട്ടു എന്ന് കരുതുന്നതാവും ശെരി. മുറിയാകെ അവനെ തിരഞ്ഞു പുറത്തേക്കിറങ്ങുപ്പോൾ ആണ് നേരം വെളുത്തു എന്ന കാര്യം അവൾ മനസ്സിലാക്കുന്നത്. താഴേക്ക് ഇറങ്ങിയ അവൾ ഹാളിൽ ഇരിക്കുന്ന തന്റെ അച്ഛനോടും അമ്മയോടുമായി അവൻ എവിടെ എന്നായിരുന്നു ആദ്യമേ തന്നെ ചോദിച്ചത്.

അതിന് മറുപടിയായി അവർ അവൻ എവിടെ പോയി എന്നുള്ള കാര്യം അവളെ ധരിപ്പിച്ചു എങ്കിലും എന്തോ തിരികെ കുട്ടിയ തന്റെ ജീവൻ ഇനിയും നഷ്ടപോയെടുത്താൻ കഴിയില്ല എന്നുള്ള മനസ്സികാവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു അവൾ.