സാംസൻ 7 [Cyril] 1153

അങ്കിള്‍ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും എന്റെ ഉള്ളൊന്ന് പിടഞ്ഞു. എന്റെ മിഴികള്‍ താനോ വിനിലയിലേക്ക് നീങ്ങി. നമ്മുടെ കാര്യം അങ്കിള്‍ അറിഞ്ഞോ..? എന്ന ചോദ്യം മനസ്സിലാക്കിയ വിനില പുഞ്ചിരിയോടെ കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിച്ചു. അപ്പോഴാണ് ആശ്വാസമായത്.

“എത്ര ദിവസം ആയടാ ഞങ്ങൾ വന്നിട്ട്, ഇപ്പോഴാണോ ഇങ്ങോട്ട് വരാനുള്ള സമയം കിട്ടിയത്…?” ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ഹാളില്‍ ചെന്നിരുന്നതും ആന്റി ചോദിച്ചു.

അങ്കിളും ആന്റിയും സോഫയിൽ ഇരുന്നു. ഞാൻ അവര്‍ക്ക് എതിരെയുള്ള കുഷൻ ചെയറിലും. ചായ വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും കേള്‍ക്കാതെ വിനില ചായ എടുക്കാൻ പോയി.

“അതിന്‌ നിങ്ങൾ വന്നിട്ട് രണ്ട് ദിവസം പോലും ആയില്ലല്ലോ..?” ഞാൻ ആന്റിയെ നോക്കി ചിരിച്ചു.

“അത്രയും പോരെ…?” ആന്റി ചോദിച്ചു.

“മതി.. അത്ര മതി.” ഞാൻ കൈകൂപ്പി. ഉടനെ ആന്റിയും അങ്കിളും ചിരിച്ചു.

അതിനുശേഷം റോമിലെ വിശേഷങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി ആന്റി വിശദമായി പറയാൻ തുടങ്ങി… അപ്പോഴേക്കും വിനില എനിക്ക് മാത്രം ചായ കൊണ്ട്‌ തന്നിട്ട് എന്റെ അടുത്തുള്ള കസേരയില്‍ ഇരുന്നു.

പിന്നേ ഞങ്ങളുടെ സംസാരം അങ്കിളിന്റെ ബിസിനസ്സ് കുറിച്ചും, എന്റെ ബിസിനസ്സ് കുറിച്ചും, വിനിലയുടെ ഭർത്താവിനെ കുറിച്ചുമായി. അത് കൂടാതെ വിനിലയ്ക്കും ഭർത്താവിനും കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലെങ്കിലും അവര്‍ക്ക് രണ്ടാമത്തെ കുഞ്ഞ് കിട്ടാത്തതിനെ കുറിച്ചുള്ള ചര്‍ച്ചയും കേറി വന്നു.

അങ്ങനെ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ച് സമയം പോയത് പോലും ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞില്ല.

ഒടുവില്‍ സുമിയുടെ സ്കൂൾ ബസ്സിന്‍റെ ഹോണടി ശബ്ദം കേട്ടപ്പോഴാണ് ഉച്ച ആയെന്ന് പോലും ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞത്.

“ഹായ് സാമങ്കിൾ…!!”

മുറ്റത്ത്‌ എന്റെ ബൈക്ക് കണ്ടത് കൊണ്ട്‌ പുറത്ത്‌ വച്ച് തന്നെ സന്തോഷത്തില്‍ സുമി കൂവി ചിരിച്ചത് ഞങ്ങൾക്ക് കേട്ടു.

“സുമി മോളും അവളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് പോകുന്നത് വരെ അവളുടെ അമ്മയെ പോലെ നിന്റെ വാലും പിടിച്ചു നടക്കുമെന്ന തോന്നുന്നത്…!!” അങ്കിള്‍ പറഞ്ഞിട്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

“ഇച്ചായന്‍ എന്നതാ ഇതു പറയുന്നേ..? വിനില ഇപ്പോഴും അവന്റെ ശിങ്കിടി തന്നെയല്ലേ..!!” അമ്മായി കളിയാക്കിയത് കേട്ട് ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ചിരിച്ചു.

അന്നേരം സുമി ഹാളിന്റെ നടയില്‍ കേറി വന്നു.