ശാന്തി മേനോൻ 1 [ഡോ.കിരാതൻ] 437

ദേവദത്തന്റെ പ്ലസ് വൺ പഠനം നടക്കുബോഴാണ് മുത്തശ്ശി മരിക്കുന്നത്.  മുത്തശ്ശനെ നോക്കാനായി പാലക്കാട് നിന്നും ദേവകി എന്ന വേലക്കാരി വന്നത്. നന്നായി ഭക്ഷണം പാചകം ചെയ്യുന്നതും നല്ല വൃത്തിയിൽ വീടും പരിസരവും സൂക്ഷിക്കുന്നതിനാൽ അവരെ ശാന്തി മേനോൻ സ്ഥിരപ്പെടുത്തി.

വല്ലപ്പോഴും മാത്രമേ ശാന്തി മേനോൻ വീട്ടിൽ ഉണ്ടാകാറുള്ളൂ. അതിനാൽ ദേവകിയാണ് ദേവന്റെ കാര്യങ്ങൾ നോക്കിരുന്നത്.

ഒരിക്കൽ ദേവനൊരു കാഴ്ച്ച കണ്ടു.

മുത്തശ്ശനും ദേവകിയും തമ്മിലുള്ള ഒരു അവിഹിതം. പ്രായമായ മുത്തശ്സന്റെ പൊങ്ങാത്ത അണ്ടി തിരുമ്മി കൊടുക്കുന്ന ദേവകി.

” …. ഇത് പൊങ്ങുന്നില്ലല്ലോ കാർന്നോര്യയ്  …..”.

അൽപ്പം പുച്ഛത്തോടെ ദേവകി പറയുന്നതവൻ കേട്ടു. ആ സംസാരത്തിൽ നിന്ന് ഈ പരുപാടി കുറെ കാലമായി നടക്കുന്നതാനെന്ന് മനസ്സിലായി.

” …. നീ മര്യാദയ്ക്ക് പിടിക്കാത്തതോണ്ടാ  …. “. മുത്തശ്ശന് മൂക്കത്ത് ശുണ്ഠി കയറി.

വല്ലാത്ത ദ്വേഷ്യക്കാരനാണ് മുത്തച്ഛൻ. അത് കേട്ട ദേവകിയ്ക്ക് മൂച്ച് കേറി.

” …. ആ ഈ ദേഷ്യവും വാശിയും ഈ കുണ്ണക്കുണ്ടെങ്കിൽ എപ്പോഴേ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നേനെ …..”.

ദേവകി ഉണരാത്ത കുണ്ണ ആഞ്ഞൂബ്ബികൊണ്ട് മുത്തച്ഛന്റെ ആണത്ത്വം ചോദ്യം ചെയ്തു.

” … പ്ഫഫാ … നായിന്റെ മോളെ ….. “.

മുത്തശ്ശൻ ആഞ്ഞൊരു ചവിട്ടവൾക്ക് വച്ച് കൊടുക്കുകയും, തസമയം ദേവകി കട്ടിലിൽ നിന്ന് പുറകോട്ട് വീഴുകയും ഒപ്പമായിരുന്നു.

” … ഈ അണ്ടി ജന്മത്ത് പോങ്ങൂല്ല …. വേണേൽ നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം മോളോട് ചെയ്ത് തരാൻ പറയ്യ് കാർന്നോരെ …”.

നടുവുഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് ദേവകി എഴുന്നേറ്റു.

” … നിന്റെ കോണപതിയാരമൊന്നും വേണ്ടെടീ …. അവളെന്റെ കുണ്ണ നല്ലോണം ഊബ്ബി തന്നീട്ടുണ്ട് …. നിന്നെ പോലെ കൊണാപ്പിച്ച ഊബ്ബലല്ല … അതാണ് ഊബ്ബൽ … “.

പഴയതെന്തോ ഓർത്തെടുക്കുന്നത് പോലെ മുത്തശ്ശൻ ദേവകിയുടെ കൈയ്യ് പരതി പിടിച്ച് അവളെ അടുത്തിരുത്തി.

” …. ഡീ നീയവളുടെ സാരി വല്ലതും കൊണ്ട് വന്നീട്ടുണ്ടോ ??? “.

” … ഉം …”.

” …. എന്നാലത് ഒന്നെന്നെ മണപ്പിച്ച് താടീ …. “.