ശോഭാനന്തം 3 [കുറുമ്പി പെണ്ണ്] 212

അവൻ : എങ്കിൽ ഞാൻ ഇപ്പൊ തിന്ന് തരട്ടെ..

ഞാൻ : അയ്യടാ ഇപ്പൊ ദൈവ ഭാഗ്യത്തിനാ രക്ഷപെട്ടത് ആരേലും അറിഞ്ഞാൽ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല

അവൻ : ആരും അറിയില്ല അമ്മേ.. അമ്മമ്മ എന്ന് പോകും ഇനി?

ഞാൻ : ഓ എന്റെ പൊന്നുമോന് അമ്മേനെ പൂശാൻ! മുട്ടി നിൽക്കുവാന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ…

അവന്റെ മുഖത്തു ഒരു കള്ളച്ചിരി വിടർന്നു

`ശോഭേ…´ അമ്മ ഉമ്മറത്തുനിന്ന്  നീട്ടിവിളിച്ചു

ഞങ്ങൾ പെട്ടന്ന് വീടിന്റെ മുൻപിലേക്ക് നടന്നു…

ശേഷം അമ്മയെ ഒന്നും ഇല്ലന്ന് പറഞ്ഞു ബോധ്യപ്പെടുത്തിയശേഷം ഞങ്ങൾ അകത്തേക്ക് കയറി…

അമ്മ :സമയം 2 മണി ആകാറായി നിങ്ങൾ ഉറങ്ങാൻ നോക്ക് രാവിലെ അമ്പലത്തിൽ ഒക്കെ പോകാനുള്ളതല്ലേ ഉറങ്ങിക്കെ..

അനന്തു നിരാശയോടെ മുകളികലേക്കും ഞാനും അമ്മയും എന്റെ മുറിയിലേക്കും കയറി..

തുടരും…