“ഓര്‍ക്കുന്നത് ഡെല്ലിയിലെ നമ്മുടെ വില്ല, പപ്പയെ, നിന്നെ, സ്കൂള്‍ യൂണിഫോമിലുള്ള നിന്നെ, കളിച്ചും ചിരിച്ചും എന്‍റെയും പപ്പാടെം പിന്നാലെ നിന്ന് മാറാത്ത നിന്നെ…”
വീണ്ടും ഒഴുകിയിറങ്ങിയ നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ തുടച്ചുകൊണ്ട് അവര്‍ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി.
“ആരോടും ശബ്ദമുയര്‍ത്തി സംസാരിക്കില്ലായിരുന്നു നീ…”
അവര്‍ തുടര്‍ന്നു.
“ആരെങ്കിലും വഴക്കോ ബഹളമോ ഉണ്ടാക്കിയാല്‍ അപ്പോള്‍ ഓടിയെത്തി അതൊക്കെ സോള്‍വ് ചെയ്യുമായിരുന്നു നീ…”
അവര്‍ അവന്‍റെ മുഖം തന്‍റെ കൈകളിലെടുത്തു.
“ആ നീയാണ് ഇപ്പോള്‍ കൈകളില്‍ തോക്കും ബോംബും ഒക്കെ…ആ നീയാണ് ഇപ്പോള്‍ രാജ്യം കണ്ട മോസ്റ്റ് വാണ്ടഡ് ലിസ്റ്റില്‍… “
ജോയല്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി ജെയിനെ നോക്കി.
ആ നോട്ടം സഹിക്കാനാകാതെ അവര്‍ അവന്‍റെ മുഖം കൈകളിലെടുത്തു.
“നമുക്ക് ഇനി പഴയത് പോലെ ഒരു ജീവിതം പോസ്സിബിള്‍ ആണോ മോനെ?”
“ഈ രാജ്യത്ത് സാധ്യമല്ല. രാജ്യദ്രോഹിയാണ്‌ ഞാനിപ്പോള്‍ പബ്ലിക്കിനും ഗവണ്മെന്‍റ്റിനും. സര്‍ക്കാര്‍ തലയ്ക്ക് ലക്ഷങ്ങളുടെ വിലയിട്ട ക്രിമിനല്‍. ടെററിസ്റ്റ്! മറ്റൊരു രാജ്യത്തിലേക്ക് ഏത് സമയത്തും വിട്ടുപോകാം. അവിടെ ഒരുക്കിയ മറ്റൊരു വില്ലയില്‍ നോര്‍മ്മല്‍ ആയി ജീവിക്കാം. പോലീസിനെ ഭയപ്പെടാതെ, ഒളിക്കാതെ, പക്ഷെ…”
നിറമിഴികളോടെ അവന്‍ അവരെ നോക്കി.
“നമ്മുടെ പപ്പാ അവിടെ ഉണ്ടാവില്ല. അവിടെ ഇന്ത്യയുണ്ടാവില്ല. ഓണവും ദീപാവലിയും ദേശീയ പതാകയും സ്വാതന്ത്ര്യദിനാഘോഷവും ഒന്നുമുണ്ടാവില്ല…”
അവന്‍റെ മിഴികള്‍ വീണ്ടും നിറഞ്ഞു.
“സ്വന്തം രാജ്യത്തിന്‍റെ മണവും നിറവും അനുഭവിക്കാതെ ഏത് സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍പ്പോയാലും പ്രയോജനമെന്താണ് എന്നൊക്കെ എപ്പോഴും ഓര്‍ക്കും. പക്ഷെ ഇവിടെ ഇനി തുടര്‍ന്നാല്‍ മമ്മിയ്ക്ക് എന്നെ നഷ്ട്ടപ്പെടും. എനിക്ക് മമ്മിയെ നഷ്ട്ടപ്പെടും…”
“ഗായത്രിയെ? അവളെയോ?”
ജെയിന്‍ ചോദിച്ചു.
ആ ചോദ്യംകേട്ട് ഭയന്നിട്ടെന്നോണം ജോയല്‍ ജെയിനെ നോക്കി.
ആ സംസാരമത്രയും ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്ന ഷബ്നം വിടര്‍ന്ന മിഴികളോടെ റിയയോട്‌ ചോദിച്ചു.
“ആരാടീ ഗായത്രി?”
റിയ ആ ചോദ്യം പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നത് പോലെ അവളെ നോക്കി.
അവള്‍ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു.
അവളുടെ ഊഷ്മളമായ നിശ്വാസം അവളുടെ മുഖത്ത് തട്ടി.
ഇതിൻ്റെ 8 അം പാർട്ട് വായിച്ചു അതിലുള്ള സാഹിത്യവും കൂടെ ആയപ്പോൾ ഒന്നാം പാർട്ട് മുതൽ തപ്പി പിടിച്ചു വയിക്കുവാ താങ്കൾ ജഗതി ചേട്ടൻ പറയുന്ന പോലെ പ്രതിഭയാണ് പ്രതിഭാസമാണ്
ചേച്ചി….വായിച്ചൂട്ടാ….
വായിക്കാതിരുന്നെങ്കിൽ മറ്റൊരു മാസ്റ്റർപീസ് മിസ്സ് ചെയ്തേനെ എന്ന് തോന്നിപ്പോയി….
എഴുതുന്ന കാര്യങ്ങളിൽ വാക്കുകൾക്ക് ആവർത്തനം വരാതെ കഷ്ടപ്പെടുന്ന എന്നെപോലുള്ളവർക്ക് മുന്നിൽ ചേച്ചി ശെരിക്കും ഒരു വിസ്മയം ആണ്…
ചേച്ചിയുടെ കഥകളിൽ വാക്കുകൾക്ക് എന്നും വസന്തമാണ്…
ജോയലിനെ കുറിച്ച് ആലോചിക്കുമ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ വരുന്നത്…BONEY.M യിലെ റാസ്പുട്ടിൻ സോങിലെ വരികളാണ്…
“When people look at him with terror and with fear.
But to moscow chicks he was such a lovely dear.”
പിന്നിൽ ഇനിയും ഒരുപാട് ബാക്കി ഉണ്ടെന്നു അറിയാം ഗായത്രി..രാഖേഷിനും ജോയലിനും ഇടയിൽ പെട്ട് പോവുമോ എന്ന പേടി ബാക്കി നിൽക്കുന്നു…ഒപ്പം റിയയും ബാക്കി ഉള്ളവരും…
കാത്തിരിക്കുന്ന കഥകളിൽ ഒന്നുകൂടെ ആയി…
Inconsistent ശബ്നം???
സ്നേഹപൂർവ്വം…❤❤❤
ഹലോ
പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് എന്നെ ഒരുപാട് ആവേശം കൊള്ളിച്ച ഒരു മ്യൂസിക് ബാൻഡ് ആണ് ബോണിയം.
അവരുടെ നൈറ്റ് flight to വീനസ്, ബാബിലോൺ, റാസ്പുട്ടിൻ ഒക്കെ ആവർത്തിച്ചു കേട്ടിരുന്ന പാട്ടുകളാണ്…
ഈ കമന്റ് ലൂടെ താങ്കൾ എന്നെ ആ കാലഘട്ടത്തിലേക്ക് വീണ്ടും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി
എല്ലാവരാലും ആവേശപൂർവ്വം സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്ന ആ കാലഘട്ടത്തിന്റെ വർണ്ണപ്പക്കിട്ടിൽ കുറേസമയം നിശ്ചല നിശബ്ദയായി രിക്കുവാൻ താങ്കളുടെ സുഗന്ധമുള്ള വാക്കുകൾ സഹായിച്ചു….
കഥയെ പറ്റി പറഞ്ഞ നല്ല അഭിപ്രായത്തിന് ഒരുപാട് നന്ദി. അടുത്ത അധ്യായം എഴുതുമ്പോൾ ഇനി വാക്കുകളുടെ ഊർജ്ജം ആയിരിക്കും എന്റെ അക്ഷരങ്ങളെ മുന്നോട്ടുനയിക്കുന്നത്
സ്നേഹപൂർവ്വം സ്മിത
സ്മിതാ എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു സ്റ്റോറി ആയിരുന്നു ഇത് ഇടക്ക് വച്ചു നിന്ന് പോയപ്പോൾ ഇനി വരില്ലെന്ന് തന്നെ കരുതിയതാണ് പക്ഷെ പെട്ടെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ എന്തോ ഹാപ്പി ആയി പക്ഷെ ഇനിയും വൈകിപ്പിക്കാതെ തുടർന്നും തുടർക്കഥ ആയി എഴുതുക കൂടെ ഞാനും ഉണ്ടാകും.ജോയലിനെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്.അടുത്ത ഭാഗത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു.
Withlove സാജിർ
മുടങ്ങിപ്പോയ എല്ലാ കഥകളും പൂർത്തിയാക്കാനാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം.
അതിനു വേണ്ടിയുള്ള എല്ലാ ശ്രമങ്ങളും എന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നും ഉണ്ടാകും
സമയവും മനസ്സും ഏറ്റവും അനുകൂലം ആകുമ്പോൾ അവയെല്ലാം ഞാൻ പൂർത്തിയാക്കി ഇരിക്കും
❤️❤️❤️
സ്മിത, നിങ്ങളെ എനിക്ക് മനസിലാകുന്നില്ല… ശെരിക്കും നിങ്ങള് ആരാണ് ..?
ഒരു എഴുത്തുകാരി എന്ന നിലയിൽ ഭാഷ പ്രാവീണ്യം കൊണ്ടും എഴുത്തിന്റെ ശൈലി കൊണ്ടും നിങ്ങള് ഇൗ ഗ്രൂപ്പിൽ എന്നേ ചിര പ്രതിഷ്ഠ നേടിയ കഥാകൃത്ത് ആണ്…
എന്നെ അൽഭുത പെടുതുന്നത്ത് നിങ്ങള് എത്രയോ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ മനസ്സിന്റെ ഉള്ളിലുള്ള വികാര വിചാരങ്ങളെ അനായാസമായി വിവിധ രൂപത്തിലും ഭാവത്തിലും അമ്മാണമാടി വായനക്കാരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ എത്തിക്കുന്നു എന്നതാണ്…
അത്രയും വികാര വിചാരങ്ങൾ ഹരിച്ചും ഗണിച്ചും സ സൂക്ഷം വിവരിച്ചും എഴുതണമെങ്കിൽ താങ്കളു ടെ മനസ്സും ആ വികാര വിചാര വേലിയെട്ടങ്ങളിൽ കൂടെ കടന്നു പോകണ്ടേ ?…എത്ര ശക്തവും വിശാലവും വൈവിധ്യ പൂർണവും അതുപോലെ കുസൃതിയും കുട്ടിത്തവും പ്രേമ നിർഭരവും ഭാവനത്മകവും ആയ ഒരു മനസ്സിന്റെ ഉടമക്കയിരിക്കും അപ്രകാരം സാധിക്കുക…ആശ്ചര്യം തന്നെ …
സ്നേഹപൂർവ്വം,
വളരെ താമസിച്ചാണ് ഞാൻ ഈ കമന്റ് കാണുന്നത്.
അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഉത്തരം നൽകാൻ വൈകിപ്പോയി. ക്ഷമിക്കുമല്ലോ. ഒരു കഥ ഹോം പേജിൽ നിന്ന് നീ പോയി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നീട് അതിലേക്ക് ഒരു തിരിച്ചുപോക്ക് പലപ്പോഴും നടത്താറില്ല. പക്ഷേ പിന്നീട് എപ്പോഴെങ്കിലും മറ്റ് ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി കയറുമ്പോൾ ആണ് വിലയേറിയ പല കമന്റുകൾ മിസ്സ് ആയതായി എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നത്.
ശരിക്കും ഒരാളെ അഹങ്കാരി ആകാൻ പോകുന്ന ചോദ്യങ്ങളാണ് താങ്കൾ ചോദിച്ചത്.
ഇത്തരം വലിയ ചോദ്യങ്ങൾക്കൊന്നും എനിക്ക് അർഹതയില്ല എന്ന് വളരെ എളിമയോടെ പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ.
വളരെയേറെ കാർക്കശ്യ സ്വഭാവം ഉള്ള ഒരു ജോലി ചെയ്യുന്ന ആളാണ് ഞാൻ. ഇത്തരം കഥകൾ എഴുതുന്നത് അതിൽ നിന്നുള്ള ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും വേണ്ടിയാണ്.
സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ആ ദാഹമാണ് എന്റെ കഥകളിൽ നിന്ന് വായനക്കാർ വായിച്ചെടുക്കുന്നത്…
ഇതിൽ കൂടുതൽ പ്രത്യേകത എന്റെ കഥകളിൽ ഇല്ല…
പറഞ്ഞ് പ്രിയ വാക്കുകൾക്ക് ഒരുപാട് നന്ദി…