സുനിത [Smitha] 989

“ഒന്നും എന്നോട് പറയണ്ട!”

കൈകള്‍ മുഖത്ത് നിന്നും മാറ്റാതെ അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“ഇപ്പം ഒന്ന് ഇവിടെ നിന്ന് പോയിത്താ..എന്നെ ഒന്നേ ഒറ്റക്ക് വിട്!”

അയാള്‍ അടുക്കളയില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്ക് പോയി. പ്രശാന്തിന്‍റെ മുറിയില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അവന്‍ അവിടെയില്ല. ഹാളില്‍ നിന്ന് ടി വിയുടെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുന്നു. അയാള്‍ അങ്ങോട്ട്‌ പോയി. പ്രശാന്ത് ദൂരദര്‍ശനില്‍ മാല്‍ഗുഡി ഡേയ്സ് കാണുന്നു. അവന്‍ ചമ്മിയ മുഖത്തോടെ സുധാകരനെ നോക്കി. അയാള്‍ മകനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

“എടാ കൊച്ചേ, നീ മോശം ആയൊന്നും വിചാരിക്കരുത്…”

അവന്‍റെ അടുതെത്തി തോളില്‍ പിടിച്ചുകൊണ്ട് സുധാകരന്‍ പറഞ്ഞു.

“എന്തായാലും നിന്‍റെ അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും ഒരു പ്രവൈറ്റ് ലൈഫ് ഉണ്ടെന്ന് നെനക്ക് അറിയാമല്ലോ…നീ ഇല്ലാത്തപ്പോള്‍…എനിക്ക്..മോനെ നിന്‍റെ അമ്മ ഒരുപാട് സുന്ദരി അല്ലേടാ? നിന്‍റെ കൂട്ടുകാരന്‍ ഡെന്നീസിന് പോലും അവളോട്‌ പ്രേമം തോന്നി. സ്വന്തം കൂട്ടുകാരന്‍റെ അമ്മ ആണ് എന്ന് അവന് അറിയാം എന്നിട്ടുപോലും. അപ്പം അവളുടെ ഭാര്യയായ എന്‍റെ കണ്ടീഷന്‍ നെനക്ക് ഊഹിക്കാല്ലോ! എനിക്ക് മോന്‍റെ അമ്മയോട് എപ്പഴും പ്രേമമാ..അവള്‍ക്ക് എന്നോടും…അതുകൊണ്ട് തനിച്ച് ഇരിക്കുമ്പം അങ്ങനെ ഒക്കെ അങ്ങ് ആയിപ്പോകും… മോനപ്പം വരൂന്ന് ഞാനോ മോന്‍റെ അമ്മയോ കരുതീല്ല..അവളാകെ വെഷമിചിരിക്കുവാ…ആകെ ചമ്മി..അങ്ങനെ…”

“സോറി അച്ഛാ…”

പ്രശാന്ത് ദൈന്യമായ മുഖഭാവത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ഡെന്നീടെ വീട്ടി ചെന്നപ്പം അവന്‍ നോട്ട് ബുക്ക് എന്തോ മേടിക്കാന്‍ രവീടെ വീട്ടില്‍ പോയേക്കുവാന്നു പറഞ്ഞു അവന്‍റെ അമ്മ…അതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ പെട്ടെന്നിങ്ങ് പോന്നു…അടുക്കളേല്‍ വന്നപ്പം അത് കണ്ടപ്പം ആകെ സ്റ്റക്ക് ആയിപ്പോയി..പെട്ടെന്ന് അവടെ നിന്നു മാറാന്‍ പറ്റാതെ അത് കണ്ട് അങ്ങ് സ്റ്റക്ക് ആയി… അതുകൊണ്ടാ ഞാന്‍…സോറി…”

“അതിനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ഇല്ലല്ലോ…”

സുധാകരന്‍ പറഞ്ഞു.

“നിന്‍റെ അമ്മ വേണ്ട വേണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞതാ…അവള് ഒഴിവാകാന്‍ ആകുന്നതും നോക്കീതാ…ഞാന്‍ കാരണവാ..മോനെ ഫേസ് ചെയ്യാന്‍ പറ്റാതെ വെഷമിച്ച് നിക്കുവാ അമ്മ..മോനൊന്ന് ചെന്ന് ഒന്ന് ആ വെഷമം മാറ്റിയേരേ…”

“ശ്യെ! ഞാന്‍ എങ്ങനെയാ അച്ഛാ?”

അവന്‍ പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു.

“ഈ കണ്ടീഷനില്‍ അമ്മ എന്നെ കണ്ടാ ഒന്നുംകൂടെ പ്രോബ്ലം ആകത്തില്ലേ? ഒരു രണ്ട് മൂന്നു ദിവസം അങ്ങനെ മൊഖം കൊടുക്കാതെ നടന്നാ ക്രമേണ അങ്ങ് മാറിക്കോളും…”