സുനിത [Smitha] 989

സുധാകരന്‍ അന്ന് വൈകിയേ വരൂ എന്ന് പോരഞ്ഞിരുന്നു. ഓഫീസില്‍ പണി ഏറെയാണ്‌. നാളെയോ മറ്റന്നാളോ ഓഡിറ്റിങ്ങുണ്ടാവും. അതൊക്കെ ഒരു വിധം ഒതുക്കി കഴിയുമ്പോള്‍ വൈകും. അങ്ങനെ പറഞ്ഞാണ് അയാള്‍ രാവിലെ പോയത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ സുനിത അയാളെ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല സന്ധ്യക്ക്.

പ്രശാന്ത് ഡെന്നീസിന്‍റെ വീട്ടില്‍ പോയതാണ്. എന്തോ പ്രോജെക്ടോ റെക്കോഡ് എഴുതാനോ ഒക്കെ ഉണ്ടെന്നാണ് പറഞ്ഞത്.

അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവള്‍ പണിയൊക്കെ ഒതുങ്ങിയതിനാല്‍ ടിവിയുടെ മുമ്പില്‍ ഇരുന്നു. പഴയ ഒരു സിനിമയാണ്. പടയോട്ടം. എന്നാലും ബോറടിക്കുന്ന ടൈപ്പ് അല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അത് കാണാന്‍ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു.

അപ്പോള്‍ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ ഗേറ്റ്‌ തുറന്ന് മാധവേട്ടന്‍ വരുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു. അവള്‍ക്ക് അല്‍പ്പം ഭയം തൊന്നി. സുധിയേട്ടനില്ല. പ്രശാന്തോ ഡെന്നീസോ അടുത്തില്ല. ഈശ്വരാ!

അവള്‍ എഴുന്നേറ്റു.

“ആ മോളെ…”

സുധാകരന്‍ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു. മദ്യത്തിന്‍റെ മണമുണ്ട് ചിരിയില്‍.അധികം കുടിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു. അവളും ചിരിച്ചെന്നു വരുത്തി.

“അവന്‍ വന്നില്ല അല്ലെ?”

അകത്തേക്ക് കയറി അയാള്‍ അവളെ നോക്കി.

“കള്ളിപ്പെണ്ണ്‍ സിനിമേം കണ്ട് ഒറ്റക്ക് സുഖിക്ക്യാ അല്ലെ?”

അടുത്ത് കസേരയില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അയാള്‍ അവളെ അടിമുടി നോക്കി. മുഖത്ത്, മാറില്‍, വയറില്‍, തുടകളില്‍, പിമ്പില്‍… സുനിതയ്ക്ക് തൊലി പൊളിയുന്നത് പോലെ തൊന്നി.

“ഓപ്പോള്‍ക്ക് എങ്ങനെ ഉണ്ട് മാധവേട്ടാ?”

അവള്‍ തിരക്കി.

“അവള്‍ക്ക് കൊഴപ്പമില്ലെടീ പെണ്ണെ…”

അയാള്‍ പറഞ്ഞു.

“എന്ത്യേടീ, ചെറുക്കന്‍…?”

“അവന്‍ കൂട്ടുകാരന്റെ കൂടെ..എന്തോ നോട്ടൊക്കെ എഴുതാന്‍…”

പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അത് വേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് അവള്‍ക്ക് തോന്നിയത്. അടുത്തുണ്ട് എന്നോ പറമ്പില്‍ ഉണ്ട് എന്നോ പറഞ്ഞാല്‍ മതിയാരുന്നു. അയാള്‍ എഴുന്നേറ്റു.

“എന്നാ സുന്ദരിപ്പെണ്ണാ നീ!”

അവളുടെ മുഖത്ത് മുഖം അടുപ്പിച്ച് അയാള്‍ പറഞ്ഞു.

“ആ കെഴങ്ങാന്‍ സുധാകരനെ എന്ത് കണ്ടിട്ടാ നീ കെട്ടിയെ പെണ്ണെ!”

അവളുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു. പക്ഷെ അയാളുടെ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോള്‍ ദേഷ്യം മാറി ഭയമായി. അവളൊന്നും മിണ്ടാതെ അയാളില്‍ നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി.

“നിന്നെപ്പോലെ ഒരു സുന്ദരിപ്പെണ്ണിനെ, അതും ഇതുപോലെ ഒരു കൊഴുത്ത സുന്ദരിയെ ഒക്കെ മേയിക്കാനുള്ള പാങ്ങ് അവനുണ്ടോ പെണ്ണെ?”