ടീച്ചർമാരുടെ കളിത്തോഴൻ 2 [Oliver] 482

അതിരാവിലെ കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് നാലുമണിയോടെ നെടുമ്പാശ്ശേരിയിൽ എത്തി. വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്ത് അറൈവൽ ഗേറ്റിൽ എത്തിയതും ബഹറിനിൽ നിന്നുള്ള ഫ്ലൈറ്റ് വന്നതായി അവിടെ സ്ക്രീനിൽ എഴുതി കണ്ടു. ചെക്ക് ഔട്ട് കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങിവരുന്ന യാത്രക്കാരെ നോക്കി അവൻ അക്ഷമയോടെ നിന്നു.

അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ കണ്ടു, അറൈവൽ കവാടത്തിലൂടെ ഇറങ്ങിവരുന്ന അംബിക ടീച്ചറിനെ, അവന്റെ ടീച്ചറമ്മയെ.

ഇപ്പോഴവർക്ക് 49 വയസ്സുണ്ടാകും. പ്രായം അവരെ ഒട്ടും തളർത്തിയിട്ടില്ല. അത് പണ്ടേ അങ്ങനെയായിരുന്നല്ലോ. അവനെ പഠിപ്പിച്ചിരുന്ന കാലത്തേ ഒരു രതിശില്പം തന്നെയായിരുന്നു അവർ. വെളുത്ത് കൊഴുത്തൊരു ഒത്ത സ്ത്രീ. അഞ്ചരയടി പൊക്കം. തുടുത്ത വട്ട മുഖം. നെറ്റിയിൽ ചുവന്ന കുങ്കുമപ്പൊട്ട്. എന്നത്തെയും പോലെ സിന്ദൂരം അണിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സമൃദ്ധമായ മുടിക്കെട്ട് പുറകിലേക്ക് വിതറി ഇട്ടിരിക്കുന്നു. അതവരുടെ മുതുകിനെ മറച്ചോണ്ട് താഴേക്ക് തഴച്ച് വളർന്നിട്ടുണ്ട്. ചെവിയുടെ തൊട്ട് മുകളിലായി അവിടവിടെ നരകയറാൻ പാകത്തിന് മുടിയിഴകൾ ചെമ്പിച്ച് നിറം മങ്ങി നിൽക്കുന്നു. അത് കാണുമ്പോൾ അവർ മദ്ധ്യവയസ്കയാണെന്ന് ആർക്കും മനസ്സിലാകും.

കണ്ടിട്ടും മതിവരാതെ, അവൻ ഒന്നൂടിയാ പ്രൗഢാംഗനയെ നോക്കിനിന്നു. വലിയ മൂക്കാണ് അവർക്ക്… ചുവന്ന് മലർന്ന ചുണ്ടുകൾ.. മനോഹരമായ താടിയിൽ നിന്ന് ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന… വിയർപ്പൊലിക്കുന്ന കഴുത്ത്… ആരെയും ആകർഷിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ… കട്ടിയുള്ള പുരികം… മൂക്കിന് താഴെ മീശ പോലെ ചെറിയ ചെമ്പൻ രോമങ്ങൾ വളർന്ന് നിൽപ്പുണ്ട്. കവിളിണകൾ പണ്ടത്തേതിലും ഒന്നൂടി തുടുത്തിട്ടുണ്ട്. കുടുംബത്തോടൊപ്പം കഴിഞ്ഞതിന്റെ പ്രസാദമാകാം. നന്നായി. തന്റെയൊപ്പം ആയിരുന്നില്ലെങ്കിലും ടീച്ചർ നന്നായി തന്നെയാണല്ലോ ഇരിക്കുന്നത്. എങ്കിലും അജ്ഞാതമായ എന്തോ ദുഃഖം ആ കണ്ണുകളിൽ അലയടിക്കുന്നതായി അവന് തോന്നി.

കണ്ണനെ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന അംബികയുടെ കണ്ണുകൾ അവനെ കണ്ടെത്തിയതും ആ മുഖത്ത് എന്തൊക്കെയോ വികാരങ്ങള്‍ മിന്നിമറഞ്ഞു. ഒരുപാട് കാലമായി കൈവിട്ടത് എന്തോ കണ്ടെത്തിയ പോലുള്ളൊരു ഭാവം. ജീവശ്വാസം തിരിച്ച് കിട്ടിയത് പോലെ അവനിലേക്ക് ചേരാൻ അവൾ വെമ്പി. എങ്കിലും അവന്റെ മടിച്ചുനിൽപ്പും ആശങ്കയും അവളെ തെല്ലൊന്ന് ഉലച്ചു.

“ കണ്ണാ, നിനക്കെന്നെ മനസ്സിലായില്ലേ?!” ആർദ്രമിഴികളോടെ അവൾ ചോദിച്ചു.

“ ടീച്ചറമ്മേ…” ഇടറിയ സ്വരത്തില്‍ അവന്റെ വിളി.