ടീച്ചർമാരുടെ കളിത്തോഴൻ 2 [Oliver] 481

പുഞ്ചിരിയോടെയാണ് അംബിക മറുപടി നൽകിയത്.

“ അവന്റെ കഴിവ്.. പഠിക്കാൻ മാത്രമാണോ… അതോ….”

അർത്ഥം വച്ചുള്ള മറുചോദ്യം കേൾക്കെ അവളുടെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു.

“ എന്താ സതീശൻ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്… എന്താ നീ ഉദ്ദേശിച്ചത്?”

“ അല്ല… ഈ കെട്ട്യോന്മാര് ഗൾഫിലുള്ള ചിലവളുമാർക്ക് ഇങ്ങനൊരു സൂക്കേട് ഉള്ളതായി കേട്ടിട്ടുണ്ട്… പിള്ളേരാകുമ്പോ നമ്മടെ ഇഷ്ടത്തിനങ്ങ് നിൽക്കും അല്ലേ…. പ്രത്യേകിച്ച് ഇവൻ…. എന്റെ ഭാര്യ മൊല കൊടുക്കുന്നത് ഒളിഞ്ഞിരുന്ന് നോക്കി വാണം വിട്ട മോനാ. അപ്പോഴേ അറിയാലോ, ചെക്കന് ഈ കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ പണ്ടേ നല്ല ഉത്സാഹമാ. ടീച്ചർക്കാണെങ്കിൽ ദൈവം സഹായിച്ച് എല്ലാം ആവോളം തന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ. വലിച്ചുകുടിക്കാനും പിടിച്ചൊടയ്ക്കാനും.”

വഷളൻ ചിരിയുമായി തന്റെ ശരീരത്തില്‍ ചൂഴ്ന്ന് നോക്കി അവനത് പറയുമ്പോൾ അംബിക ഒരു നിമിഷം നിന്നുരുകി പോയി. അത് കണ്ടതും അവൻ പറഞ്ഞുകേറി.

“ കള്ളവെടികൾ എളുപ്പം പിടിക്കപ്പെടുന്ന കാലമാ ഇപ്പോൾ… ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചാൽ നല്ലതായിരിക്കും കേട്ടോ..”

“ ഛീ!! എന്ത് വൃത്തികേടാണ് മനുഷ്യാ നിങ്ങളീ പറയുന്നേ… നാണമില്ലേ ഇങ്ങനൊക്കെ പറയാൻ.. ആരോരും സഹായത്തിനില്ലാത്ത… തന്തയും തള്ളയും മരിച്ച ആ പാവം കുട്ടിക്ക് പഠിക്കാൻ സഹായം ചെയ്യുന്നതിനാണോ ഇങ്ങനൊക്കെ…”

വാക്കുകൾ മുഴുവിപ്പിക്കാൻ പോലും അറപ്പ് തോന്നിപ്പോയി അംബികയ്ക്ക്. കരക്കമ്പികളെ പറ്റി കണ്ണൻ പറഞ്ഞ അറിവുണ്ടെങ്കിലും ഒരധ്യാപികയായ തന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി ആരും ഇങ്ങനെ ചോദിക്കില്ലെന്ന് അവൾ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ആ വിശ്വാസമാണ് തകർന്നത്. അവളുടെ അസഹ്യത കാൺകെ സതീശന് ആവേശം വർദ്ധിച്ചു.

“ ടീച്ചറെ… കൂടുതൽ അങ്ങ് സഹായം ഒണ്ടാക്കണ്ട കേട്ടോ…. പാതിരാത്രി വരെയുള്ള ഈ ട്യൂഷൻ ക്ലാസ്സ് കണ്ടിട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതിരിക്കാൻ ഞങ്ങളാരും പൊട്ടന്മാരല്ല… നീ വല്യ പുണ്യാളത്തിയാകാൻ നിൽക്കേണ്ട…. ഇനീം ഈ കൊടുപ്പ് തുടർന്നാൽ നാറ്റിച്ചു കയ്യിൽ തരും ഞാൻ… ഓർത്തോ….”

ആ ഭീഷണിക്കു മുന്നിൽ നിറകണ്ണുകളോടെ അംബിക നടുങ്ങി നിൽക്കവേ രോഷത്തോടെ ഒന്ന് തുറിച്ചുനോക്കി നിന്ന ശേഷം ആടിയാടി നടന്നകന്നു സതീശന്‍.

അന്ന് മുഴുവനും അവളാ രംഗം മറക്കാൻ കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. ഭർത്താവ് കൂടെയില്ലാത്തതിന്റെ തന്റെ ദുഃഖം തീർക്കാൻ ഒരിക്കല്‍ ശൃംഗരിച്ചോണ്ട് വന്നതിന് പണ്ട് ആട്ടിയോടിച്ച് വിട്ട ഒരു ഞരമ്പന്റെ കുത്തിക്കഴപ്പായിട്ട് കണ്ട് അവൾ സ്വയം ആശ്വസിപ്പിച്ചു.