“ ടീച്ചറമ്മേ! അരുത്, ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കുക പോലും ചെയ്യല്ലേ. അറിയോ? അച്ഛൻ മരിച്ചയന്ന് ഈ നശിച്ച നാട്ടിൽനിന്ന് പോകാനൊരുങ്ങിയതാ ഞാൻ. ഇവിടെ എന്നെ പിടിച്ചുനിർത്തിയ ഒരേയൊരു ഘടം ടീച്ചറാ… ഇനി ടീച്ചറൂടി എന്നെ വിട്ട് പോയാൽ… പിന്നെ ഞാനെന്തിനാ ഇവിടെ? വേണ്ട, മതി. ഇനി ആരെന്ത് പറഞ്ഞാലും എനിക്കൊന്നുമില്ല. ടീച്ചറെ വിട്ട് ഞാനൊരിടത്തോട്ടും പോകില്ല.” നീതുവിനെ നോക്കി തറപ്പിച്ചാണ് അവനത് പറഞ്ഞത്.
“ ദേ ചെക്കാ… നീയും ഈ തള്ളയും കാരണം എന്റെ ജീവിതം കുട്ടിച്ചോറായാൽ, രണ്ടിനേയും കൊണ്ട് എന്റെ ശവം തീറ്റിക്കും. പറഞ്ഞില്ലെന്ന്, വേണ്ട.” നീതു കലി തുള്ളി അകത്തേക്ക് പോയി എടുക്കാനുളളതൊക്കെ എടുത്ത് ഇറങ്ങിപ്പോയി. അന്നാണ് കണ്ണൻ അവളെ ആദ്യമായും അവസാനമായും കാണുന്നതും.
കാലം കടന്നുപോയി. മകൾക്ക് പോലും അവരുടെ ബന്ധം ഉലയ്ക്കാനായില്ല. കണ്ണൻ കോളേജിൽ ബി.എയ്ക്ക് ചേർന്നു. ഇപ്പോൾ നാട്ടുകാരുടെ സംശയം കോളേജിൽ ഇംഗ്ലീഷ് ലിറ്ററേച്ചർ പഠിക്കുന്ന കണ്ണന് ബയോളജി പഠിപ്പിക്കുന്ന ടീച്ചർ എന്ത് ട്യൂഷനാണ്‌ എടുക്കുന്നതെന്നാണ്. അതോർത്ത് ഉറക്കം പോയ നാട്ടുകാരെ തക്കം പാർത്തിരുന്ന സതീശന്‍ ഒരു രാത്രിയില്‍ അംബികയുടെ വീടിന് ചുറ്റും വിളിച്ചുകൂട്ടി.
“ ഇങ്ങോട്ട് ഇറക്കിവിടെടീ അവനെ… രാത്രി 10 മണി കഴിഞ്ഞിട്ടും അവന്റെ ‘ബയോളജി’ നീ തീർത്തുകൊടുത്തില്ലേ? ഇത്രേം സ്റ്റാമിനയോ?”
“ സംഗതി ജോറായി കേട്ടോ. ഇതിപ്പൊ കുറെ വർഷമായി സ്പെഷ്യൽ ക്ലാസെന്നും പറഞ്ഞ് ഈ ചെക്കൻ രാത്രി സമയങ്ങളിൽ ഈ വീട്ടിൽ കേറിയിറങ്ങുന്നു. അന്നേ സംശയമുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പൊ വ്യക്തമായല്ലോ.” ആരോ വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.
“എന്നാലും ടീച്ചറാള് പുലിയാണ് കേട്ടോ. ഗൾഫിലുള്ള ആ പാവം കെട്ട്യോൻ ഇതറിയുമ്പോ കേറി വല്ല കടുംകയ്യും ചെയ്യുമോന്നാ.”
ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ കമന്റുകൾ കേൾക്കെ കതക് അടച്ച് ഉള്ളിലിരുന്ന അംബിക ആകെ പരിഭ്രാന്തയായിപ്പോയിരുന്നു. വേച്ച് വീഴാൻ തുടങ്ങിയ അവളെ താങ്ങിപ്പിടിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു കണ്ണൻ.
ആളുകൾ കൂവിവിളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴേക്കും പുറത്ത് പോലീസ് ജീപ്പ് വന്നുനിന്നു. അതുകണ്ടതും സതീശന്റെ മിഴികൾ ഒന്ന് തിളങ്ങി. ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ എസ് ഐയും മറ്റ് പോലീസുകാരും വീടിന് മുന്നിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ അയാൾ അരികിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു.
40 page kazhinju, 50 page ezhuthi tharam ennu paranju poya aala.