“ സാറേ… ഇത് ഇന്നോ ഇന്നലെയോ തുടങ്ങിയ പരിപാടിയല്ല. കൊല്ലം കുറെയായി ആ ചെക്കന് ബയോളജി പറഞ്ഞുകൊടുക്കാനാണെന്ന് പറഞ്ഞ് രാത്രി മൊത്തം അവനെ വീട്ടിൽ വിളിച്ചുകേറ്റുന്നു. അന്ന് പിന്നെ പറഞ്ഞാൽ സദാചാരമായിപ്പോകും. ഗുരുശിഷ്യബന്ധം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് നമ്മളെ ഊമ്പനാക്കും. പക്ഷേ ഇപ്പൊ കോളേജിൽ ബി.എയ്ക്ക് പഠിക്കുന്ന ഇവൻ എന്തുണ്ടാക്കാനാ രാത്രി ട്യൂഷനെടുക്കുന്നത്? ചെന്ന് ചോദിക്ക് സാറെ.”
സതീശന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടുകൊണ്ട് എസ്ഐ ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ചു.
“ അതിരിക്കട്ടെ, ഇവരെ പൂട്ടിയിടാൻ നിങ്ങൾക്കാരാ അനുവാദം തന്നത്?”
“ അവരെയാരും പൂട്ടി ഇട്ടിട്ടൊന്നുമില്ല.. ആൾക്കാര് കൂടിയപ്പോ അകത്തുനിന്നും ഡോർ ലോക്കാക്കിയേക്കുവാ. നാണംകെട്ട കൂട്ടം.” സതീശന്‍ അറപ്പോടെ പറഞ്ഞു.
“ ഓക്കെ, താനൊന്ന് മാറിക്കേ… ടീച്ചറേ, ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നേ.. ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ നമുക്ക് അതുകഴിഞ്ഞ് സംസാരിക്കാം.” എസ് ഐ കതകിൽ മുട്ടി.
അത് പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും കണ്ണൻ വീടിന്റെ മുൻവാതിൽ തുറന്നു. എല്ലാവരും ആർത്തിയോടെ എത്തിയൊളിഞ്ഞു ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കവേ അംബികയുമായി അവൻ പതിയെ പുറത്തേക്ക് വന്നു. അതുകണ്ട് ചുറ്റും കൂടിയവർ കൂകിവിളിക്കുമ്പോൾ ആരൊക്കെയോ ആ രംഗങ്ങൾ മൊബൈലിൽ പകർത്താനുള്ള തിരക്കിലായിരുന്നു.
“ അകത്തൂന്ന് പൂട്ടിയോണ്ട് തുണിയും കോണാനുമൊക്കെ ഉടുക്കാൻ ആവശ്യത്തിന് സമയം കിട്ടി. അല്ലേ ടീച്ചറേ…” വഷളൻ ചിരിയുയോടെ സതീശന്‍ ചോദിച്ചു.
“ അംബികേ… പയ്യന്മാർക്ക് മാത്രേ അവസരമുള്ളോ… ഞങ്ങളെ കൂടി പരിഗണിക്കണേ…” വയസ്സൻ വറീതേട്ടൻ കമന്റടിക്കുമ്പോൾ അംബിക ഭയന്ന് കണ്ണന്റെ തോളില്‍ അള്ളിപ്പിടിച്ച് നിന്നു. കണ്ണന്റെ മുഖം കോപം കൊണ്ട് ചുവന്നു. അവൻ എസ് ഐയോട് ചോദിച്ചു.
“ സാർ.. ഇത് എന്താണ്…? ടീച്ചറുടെ സ്റ്റുഡന്റായിരുന്നു ഞാൻ. ആരോരുമില്ലാത്ത എനിക്ക് വേണ്ടുന്ന ധൈര്യവും പിന്തുണയുമൊക്കെ തന്ന് ഇത്രയും വരെ എത്തിച്ച ടീച്ചർ ഞാന്‍ കാരണം ഒറ്റയ്ക്കായപ്പോൾ അവരുടെ കാര്യം സ്ഥിരമായി തിരക്കാൻ വരുന്നതാണോ ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റ്?”
ദയനീയമായ അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് എസ്ഐയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ അംബികയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“ അംബിക പ്രഭാകർ… അല്ലേ…”
ആ ചോദ്യത്തിന് അതെ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൾ തലയാട്ടി.
“ ഹസ്ബന്റ് പ്രഭാകര്‍… ബഹറിനിൽ വർക്ക് ചെയ്യുന്നു.”
40 page kazhinju, 50 page ezhuthi tharam ennu paranju poya aala.