തറവാട്ടിലെ വെക്കേഷൻ [അപ്പൂസ്] 424

അറിയിച്ചതിനു ശേഷമുള്ള ആദ്യത്തെ തറവാട് വിസിറ്റിങ്ങ് എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. (പെൺപിള്ളേരെ പോലെ വളർച്ച ആരെയും അറിയിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും നമ്മൾ ആൺപിള്ളേരും വളരുന്നുണ്ട് ഹേ!)

“അമ്മേ! തറവാട്ടിലേക്ക് പോവണ്ടേ?” വിളക്ക് കത്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അമ്മയോട് ചോദിച്ചു.

വിളക്ക് ഉമ്മറത്ത് തൂക്കി പ്രാർത്ഥിച്ച ശേഷം അമ്മ പറഞ്ഞു:” നമുക്ക് അടുത്ത ആഴ്ച പോവാം അപ്പൂ!”

“അടുത്ത ആഴ്ചയോ? അതെന്താ നാളെ പൊയ്ക്കൂടെ? എന്റെ പരീക്ഷ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞില്ലേ?”

“അമ്മയ്ക്ക് ഇപ്പോ ലീവ് കിട്ടില്ല. മാത്രമല്ല അഞ്ചു ചേച്ചിക്ക് ഇപ്പോ എക്സാം ആണ്. അവരൊക്കെ അടുത്ത ആഴ്ചയേ വരുള്ളൂ. ഇപ്പോ പോയാൽ അവിടെ നീ ഒറ്റയ്ക്കാവും.”

“അതൊന്നും സാരമില്ല. ഞാൻ ഫാദിയുടെ കൂടെ കളിച്ചോളാം.”

“അപ്പൂ! വെറുതെ വാശി പിടിക്കല്ലേ. എനിക്ക് നാളെ വരാൻ പറ്റില്ലെന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ?”

“ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പൊയ്ക്കോളാം അമ്മേ! ഞാൻ കഴിഞ്ഞ വെക്കേഷന് ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് ഒറ്റയ്ക്ക് അല്ലേ?
അമ്മ ബസ്സ് കാശ് തന്നാൽ മതി. പ്ലീസ്!”
അങ്ങനെ കുറെ കാലു പിടിച്ച് അപേക്ഷിച്ചപ്പോൾ അമ്മ സമ്മതിച്ചു.

അങ്ങനെ പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ കുളിച്ച് പുറപ്പെട്ടു. അമ്മ ഓഫീസിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ കൂടെ ഞാനും സ്കൂട്ടറിൽ കയറി. അമ്മ എന്നെ ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ ഇറക്കി ഓഫീസിലേക്ക് പോയി.
ഞാൻ ഒരു ഫ്രൂട്ടി വാങ്ങി ബാഗിലിട്ട് ബസ് നോക്കി നടന്നു. ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ അവിടെയും ഇവിടെയുമായി കുറേ കിടിലൻ ചേച്ചിമാരും പെൺപിള്ളേരും ഒക്കെ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ ശരീരത്തിലെ മുഴുപ്പും ഷേയ്പ്പുമൊക്കെ നോക്കി വെള്ളമിറക്കി ഞാൻ സ്റ്റാൻഡ് ചുറ്റും നടന്നു. പക്ഷേ എനിക്ക് പോകാനുള്ള ബസ് മാത്രം കണ്ടില്ല.
അവിടെയുള്ള പോർട്ടർ ചേട്ടനോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ പതിനഞ്ചു മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞാൽ ഒരു ബസ് വരാനുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
ഞാൻ അവിടുണ്ടായിരുന്ന വെയ്റ്റിംഗ് സീറ്റിൽ ഇരുന്നു. ബാഗ് അഴിച്ച് തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിൽ വെച്ചു. ബാഗ് തുറന്ന് ഫ്രൂട്ടി എടുത്ത് കുറച്ച് കുടിച്ചു.
ഭയങ്കര ഉഷ്ണം. ഇനിയും പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് ഈ ചൂടും സഹിച്ച് ഇരിക്കണമല്ലോ ദൈവമേ.
“തിരുവമ്പാടി ബസ് പോയോ?” ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി തല ഉയർത്തി നോക്കി.

എന്റെ പൊന്നളിയാ. എന്താ ഒരു കളർ. എന്താ ഒരു ശരീരസൗന്ദര്യം. ഒരു മുപ്പത് വയസ് തോന്നിക്കുന്ന വെളുത്ത് അത്യാവശ്യം വണ്ണമുള്ള ഒരു കിടിലൻ ചരക്ക് മുന്നിൽ വന്ന് നിൽക്കുന്നു.
അവരുടെ ആ രമ്യമായ ശബ്ദത്തിലും രൂപത്തിലും മയങ്ങി നിന്നുപോയ എന്റെ പാവം തലച്ചോറിൽ അവരുടെ ആ അപ്സര സൗന്ദര്യമല്ലാതെ അവരുടെ ചോദ്യമോ അതിനുള്ള ഉത്തരമോ പ്രോസസ് ആയില്ലായിരുന്നു.
“ങേ! എന്താ ചേച്ചീ?” പെട്ടെന്നുള്ള ചോദ്യത്തിന്റെ ഞെട്ടലോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.