തുളസിദളം 6 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 611

“കൊള്ളാം… ഇങ്ങനെ സ്വപ്നം കണ്ടാൽ…”

അവൻ ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു

വൃന്ദ ചമ്മിയ ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് പോയി,

മൊബൈലും നോക്കിയിരിക്കുന്ന രുദ്രിനടുത്തേക്ക് ഭൈരവ് വന്നു

“നമ്മട ഉണ്ണിമോളേ കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയുണ്ടല്ലേ…?”

ഭൈരവ് പറഞ്ഞു

അതുകേട്ട് രുദ്ര് തലയുയർത്തി ഭൈരവിനെ നോക്കി,

“അല്ല… ഇവിടുള്ള സകലയെണ്ണവും അവളെ വായിനോക്കി നടക്കുന്നു അതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ…”

അവൻ പറയുന്ന കേട്ട് രുദ്ര് ചുറ്റും നോക്കി, കുറച്ചു മാറി വൃന്ദയും കിച്ചയും സീതലക്ഷ്മിയുമെല്ലാം കണ്ണനോടും കുഞ്ഞിയോടും കൂടി ഇരിക്കുന്നു, കുഞ്ഞി വൃന്ദയുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ച് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ആട്ടുന്നുണ്ട്, കൂടെ എന്തെക്കെയോ പറയുന്നത് കൗതുകത്തോടെ വൃന്ദ കേട്ടിരിക്കുന്നു,

‘ശരിയാ നല്ല ഭംഗിയാ പെണ്ണിന്… ഇന്ന് തന്നെ താൻ അവളെ നോക്കാതിരിക്കാൻ പെടുന്ന പാട് എനിക്കല്ലേ അറിയൂ… കടുംനീല സാരികൂടെയായപ്പോ ഒന്നൂടെ ഭംഗി തോന്നിച്ചു… എന്റെ ഭൈരവ സാമി ഇതിനെ എനിക്കുതന്നെ തന്നേക്കണേ…’

പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു.

അവൻ പതിയെ മുന്നോട്ട് നടന്നു, വൃന്ദയ്ക്ക് അടുത്തായി അവളറിയാതെ അവളുടെ ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരുത്തനെ രുദ്ര് പതിയെ പിന്നിലേക്ക് വലിച്ചു മാറ്റി ചുവരിൽ ചേർത്ത് നിർത്തി, കയ്യിൽനിന്നും ഫോൺ പിടിച്ച് വാങ്ങി ഫോട്ടോസ് ഡിലീറ്റ് ചെയ്തു

“നീ ഇവിടുള്ള ഏത് പെണ്ണിനേ വേണമെങ്കിലും നോക്കുകയോ ഫോട്ടോ എടുക്കുകയോ എന്ത് വേണേലും ചെയ്തോ പക്ഷേ അവളുടെ മേലെ ശരിയല്ലാത്ത ഒരു നോട്ടം വീണാൽ ആ കണ്ണുകൾ ഞാൻ ചൂഴ്ന്നെടുക്കും… മനസ്സിലായോടാ…”

രുദ്ര് അവന്റെ ഷർട്ടിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചു ആട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു, അവന്റെ കണ്ണിലെ ദേഷ്യം കണ്ട അയാൾ ആലില പോലെ വിറച്ചു, കയ്യിലിരുന്ന ഫോൺ രുദ്ര് തറയിലെക്കെറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചു, പിറകെ വന്ന ഭൈരവ് അവന്റെ ഭാവം കണ്ട് അവനെ പിടിച്ച് മാറ്റി കൊണ്ട് പോയി, ഒരു ചുവരിനപ്പുറം അതെല്ലാം കേട്ടുനിന്ന വൃന്ദ സന്തോഷം കൊണ്ട് കണ്ണുനീർ വാർത്തു,

കിച്ച നോക്കുമ്പോൾ ഭൈരവ് ഒരു മൂലയിൽ രണ്ട് പെൺകുട്ടികളുമായി നിന്ന് കുറുകുന്നു, ഒരുത്തി അവന്റെ തോളിൽ അടിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ തമാശക്ക് ചിരിക്കുന്നു, കിച്ചയ്ക്ക് കുശുമ്പ് കുത്തി, അവൾ കത്തുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവർക്കരികിലേക്ക് ചവിട്ടിതുള്ളി ചെന്നു, അവരുടെ അടുത്തെത്തിയതും ശൃംഗാരഭാവത്തോടെ ഭൈരവിന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു