തുളസിദളം 8 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 631

“പെണ്ണേ മാറ്… ആരെങ്കിലും കണ്ടോണ്ട് വരും പറഞ്ഞേക്കാം…”

അവൻ വെപ്രാളത്തോടെ പറഞ്ഞു

“വരട്ടെ…”

അവൾ മുഖമുയർത്തി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു, ഭൈരവ് ഒന്ന് ഞെട്ടി

“കളിക്കാതെ മാറ് പെണ്ണേ, ഞാൻ ഷർട്ടിടട്ടെ…”

അവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു

“വേണ്ട…”

അവൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ കവിളിൽ ചുംബിച്ചു

അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ നോക്കി കിടന്നു, അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ തല ചേർത്തു

“കിച്ചേ…”

അവൻ ആർദ്രമായി വിളിച്ചു

“മ്..”

അവൾ ആ കിടപ്പിൽ തന്നെ പതിയെ മൂളി

“നിനക്ക് എന്നെക്കുറിച്ച് എന്തേലുമാറിയാമോ…?”

അവൻ ശാന്തനായി ചോദിച്ചു,

അവൾ പതിയെ മുഖമുയർത്തി എഴുന്നേറ്റ് അവന്റെ വയറിൽ ഇരുവശത്തേക്കും കാലുകൾ ഇട്ട് ഇരുന്നു അവനെ നോക്കി

“എന്താപ്പോ അറിയേണ്ടത്… എനിക്കൊന്നും അറിയണ്ട… ഇതെന്റെ ചെക്കനാണെന്ന് മാത്രമറിഞ്ഞാ മതിയെനിക്ക്…”

അവനെ ഒന്നുകൂടി കവിളിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“അതല്ല… ഞാൻ… ഞാൻ… ഇവരുടെ ആരുമല്ല… ഞാനൊരു അനാഥനാണ്…”

“അറിയാം…”

അവൾക്ക് സാധരണപോലെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവനെ വീണ്ടും ചുംബിച്ചു

“അറിയാമോ…?”

ഭൈരവ് അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു

“മ്..”

അവൾ അവളുടെ ഓരോ വാക്കിലും അവനെ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു,

“എങ്ങനെ…? ആര് പറഞ്ഞു നിന്നോട്…?”

അവൻ ചോദിച്ചു

“ആര് പറഞ്ഞാലെന്താ അറിഞ്ഞാപ്പോരെ…?”

വീണ്ടും അവന്റെ കവിളിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“നിനക്കതിൽ വിഷമമൊന്നുമില്ലേ…?”

വീണ്ടും ചുമ്പിക്കാനാഞ്ഞ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ കൈ വച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“എന്തിന്…? വിഷമിക്കുന്നതെന്തിനാ…? ഇയാളുടെ അമ്മയുടേം സഹോദരി കുഞ്ഞീടേം ഒക്കെ സ്നേഹം ഞാൻ തരാം… എന്റെ ജീവിതാവസാനംവരെ ഞാൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു സ്നേഹിച്ചോളാം… അവർക്ക് കൊടുക്കേണ്ട സ്നേഹം കൂടി എനിക്ക് തന്നാ മതി…”

അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്ന് ഇറുക്കെ പുണർന്നു, ഭൈരവിന്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരി തെളിഞ്ഞു, അവനും അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു

“നിന്നെപ്പോലെ ഒരു പെണ്ണിനേ കിട്ടിയത് എന്റെ ഭാഗ്യമാ…”

അവൻ അവളെ ഒന്നുകൂടി ഇറുക്കി പറഞ്ഞു.

“സുഖിപ്പിക്കല്ലേ മോനേ…”

അവൾ അവനെ വീണ്ടും ഉമ്മവച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

അതിന് അവൻ പതിയെ ചിരിച്ചു,

“നീയെന്തിനാ കവിളിൽ ഉമ്മ വയ്ക്കുന്നത്, ചുണ്ടിൽ ഒരുമ്മ താ…”