ഉമ്മയും അമ്മയും പിന്നെ ഞങ്ങളും 11 [Kumbhakarnan] 346

സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ മുഴുവൻ രേവതി പറഞ്ഞു.

“നീ മണ്ടത്തരമാണല്ലോ മോളേ ചെയ്തത്..! എന്തിനായിരുന്നു ആ സമയത്ത്…അതും അവരൊക്കെ ഇവിടെയുള്ളപ്പോൾ…! ”

 

“മനഃപൂർവ്വമല്ലമ്മേ. ആ കുളിപ്പുരയിലേക്ക് നോക്കി ശാലു ഓരോന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ പണ്ട് പുഴയുടെ പടവിൽ കണ്ണന്റച്ഛനിരിക്കുമ്പോൾ കുളിപ്പുരയിലെ ഇരുട്ടിൽ നനഞ്ഞ ഭിത്തിയിൽ ചാരി നിർത്തി ദൂരെയിരിക്കുന്ന അച്ഛനെ നോക്കി കണ്ണൻ എന്നെ ഊക്കിയ കാര്യം എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിവന്നു. പിന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. അതാണ് ശാലു മൊബൈലിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞയുടൻ അതെടുക്കാനെന്ന രീതിയിൽ ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് ഓടിയത്. ”

 

രേവതി മകന്റെ നേരെ ഒന്നു നോക്കിയിട്ട് തുടർന്നു.

 

“ഇപ്പോൾ വേണ്ടെന്നു കണ്ണൻ പറഞ്ഞതാണ്. പക്ഷേ അവന്റെ മുന്നിൽ തുണിപോക്കി കുനിഞ്ഞു നിന്ന് ഊക്കാൻ പറഞ്ഞത് ഞാനായിരുന്നു. അത്രയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നു കഴപ്പ്. പിന്നെ ആ ശാലുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ മുതൽ അവളോട് എനിക്കൊരിഷ്ടം തോന്നിയിരുന്നു. അവളോട് മുട്ടിയുരുമ്മി നടന്നപ്പോൾ…അവളുടെ വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധം ശ്വസിച്ചപ്പോൾ…അമ്മേ…,സത്യം പറയട്ടെ ? എന്റെ പൂറ്റിൽ നിന്ന് ഒലിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ആകെ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചാണ് വീട്ടിലേക്ക് ഓടിയതും കണ്ണനെ പിടിച്ചു വലിച്ചു ബെഡ് റൂമിൽ കയറിയതും.”

 

“പക്ഷേ പിന്നാലെ അവളും വരുമെന്ന് ഞാനോർത്തില്ലല്ലോ. അവൾ ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞ് അമ്മ അവളെ അവിടെ പിടിച്ചു നിർത്തണമായിരുന്നു..”

 

അതു പറഞ്ഞിട്ട് രേവതി അമ്മയെ ഒന്നു നോക്കി.

“പിന്നേ… വല്ലവിധേനയും അവളെങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഒന്നു പോയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആശിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാനും മേനോനും…”

“അതെന്തിന്…?”

“ഊക്കാൻ…. അല്ലാതെന്തിന്..?”

“അയ്യോ…അപ്പോൾ മേനോൻ ചേട്ടനും അമ്മയും….?”

“അത് തന്നെ. മരിച്ചുപോയ അവന്റെ അമ്മയുടെ മേൽ അവന് ഒരു കണ്ണുണ്ടായിരുന്നത്രേ. പക്ഷേ അന്ന് അവരോട് ആ രീതിയിൽ പെരുമാറാൻ അവനു ഭയമായിരുന്നു. അമ്മയെ ഓർത്തും അവരുടെ അടിവസ്ത്രങ്ങൾ മണപ്പിച്ചും കൈയിൽ പിടിച്ചു കളയുകയായിരുന്നത്രെ അന്നൊക്കെ. പിന്നീട് അവർ മരിച്ചശേഷം അവൻ അതൊക്കെ മറന്നു. ഇപ്പോൾ ആ അമ്മയുടെ ഛായയുള്ള എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ അതൊക്കെ അവന്റെ മനസ്സിൽ തികട്ടിവന്നു.”.

“എന്നിട്ട് ?”

“എന്നിട്ടെന്താകാൻ..? അവന്റെ ആഗ്രഹം അവൻ സാധിച്ചു..”