ഉണ്ടകണ്ണി 3 [കിരൺ കുമാർ] 1767

…. പ്രതാപൻ…”

 

അയാൾ എന്റെ ചെവിക്ക് അടുത്ത് വന്നു പതിയെ യാണ് ഇത്രേം പറഞ്ഞത് പക്ഷെ ആ ശബ്ദത്തിലെ ഭീഷണി യുടെ സ്വരം ഒട്ടും കുറഞ്ഞും ഇല്ല…

 

“അപ്പോ മോനെ നിങ്ങൾ തമ്മിൽ വഴക്ക് ഒക്കെ ഉണ്ടേൽ അത് ഇങ്ങനെ തല്ലും ബഹളവും ഒന്നും ഇല്ലാതെ തീർക്കണേ .. അപ്പോ സാറേ ഞങ്ൾ പോകുവാ മോളെ ഞാൻ കൊണ്ടു പോകുവാ അവൾ ഈ കോലത്തിൽ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നത് എനിക്ക് കുറച്ചിലാ വാടി”

 

അയാൾ അക്ഷരയെ യും കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു ഡോർ തുറന്ന് ഇറങ്ങി പോയി… അയ്യർ എന്നെ രൂക്ഷമായി നോക്കി കൊണ്ട് പുറകെയും

 

ജെറി വന്ന് എന്റെ തോളിൽ തൊട്ടു

 

“ടാ അയാൾ എന്താ പറഞ്ഞത് ”

 

“ഹേയ് ….ഒന്നും ഇല്ലടാ” അവനോട് ഒന്നും ഇപോ പറയേണ്ട ന്ന എനിക്ക് അപ്പോൾ തോന്നിയത്..

ഞാൻ അതും പറഞ്ഞു പ്രിൻസിപ്പൽ ന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു

 

“ആ പൊക്കോ ഇനി ഇങ്നെ ഉള്ള പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയാൽ പിന്നെ ആരും പറയുന്നത് ഞാൻ കേൾക്കാൻ നിൽക്കില്ല കേട്ടല്ലോ”  പ്രിൻസിപ്പൽ തുടങ്ങി

 

“അവർ പ്രശ്നം ഒന്നുമുണ്ടാക്കില്ല സാറേ ഞാൻ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കികോള ”

മഹേഷ് സർ ഇടക് കേറി പറഞ്ഞു

 

ഉം…. അല്ലേലും സർ നു ഇങ്ങനെ തല തെറിച്ച പിള്ളേരെ കൊണ്ട് നടക്കാൻ ആണല്ലോ ഭയങ്കര ആഗ്രഹം..

 

“അയ്യോ സാറേ ഇവർ തല തെറിച്ചവർ ഒന്നും അല്ല ഈ കിരൺ നമ്മുടെ കോളേജിന് ഒരു റാങ്ക് വാഗ്‌ദാനം ആണ് .. പിന്നെ ഇതൊകെ ഈ പ്രായത്തിൽ നടക്കുന്നത് അല്ലെ സാറേ നമ്മൾ ഉൾപ്പടെ കോളേജിൽ എന്തൊക്കെ ചെയ്തതാവാം.. ” മഹേഷ് സർ പറഞ്ഞു..

 

ആദ്യ ക്ലാസ് മുതൽ തന്നെ നല്ല ബഹുമാനം തോന്നിയ സാറിനോട് ഒരു സഹോദരനെ പോലുള്ള സ്നേഹം കൂടിയത് അന്നാണ്..

 

പ്രിൻസി ഒൻന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു