ഉന്മാദഹർഷം [കൊമ്പൻ] 566

ഒരു മാസം കൂടി കടന്നു പോയി. ഇടയ്ക്ക് രണ്ട് തവണ ശ്യാം വീട്ടിലേക്ക് വന്നിരുന്നു. എന്നിട്ടും അവർ തമ്മിൽ അപരിചതരെ പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ഗൗരിയുടെ മുഖം അവൻ വരുമ്പോ സന്തോഷിക്കുമെങ്കിലും അവനിൽ ഒരു മാറ്റവുമില്ല. അവനിഷ്ടമുള്ള മോഡേൺ ഡ്രസ്സ് ധരിച്ചു കണ്ടാലും അവൻ നോക്കറോ അംഗീകരിക്കാറോ ഇല്ല!

അന്നൊരു ഞായറാഴ്ചയായിരുന്നു. അന്ന് ശ്യാം വീട്ടിലേക്ക് വരേണ്ടതായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഓഫീസിൽ സീനിയർ ഓഫീസർ മാരുടെ മീറ്റിങ്ങും മറ്റുമുള്ളതിനാൽ വരുന്നില്ലെന്നവൻ ഫോൺ ചെയ്തു പറഞ്ഞു. ഗൗരിയെയും അവൻ വിളിക്കുന്നത് നന്നേ കുറഞ്ഞു. അവൾ ദുഃഖത്തിൽ ആവുമ്പൊ എല്ലാം ഞാനെന്റെ മുത്തിനെ ചിരിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ശ്രമിച്ചു.

അതിന്റെ അടുത്ത ദിവസം ഒരു എനിക്കെന്തൊ ചെറിയ മടി തോന്നി, പ്രഭാതഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ മുറിയിൽ വന്ന് കിടന്നു. ഏകദേശം 10:30 മണിയോടെ ഗൗരി എനിക്ക് ചായ കൊണ്ടുവന്ന് തന്നു, “എന്താണ് അച്ഛാ! സുഖമില്ലേ അതോ … സാധാരണ ഇങ്ങനെ പതിവുള്ളതല്ലല്ലോ?”

ഞാൻ അവളെ നോക്കി. അവളുടെ മുഴുപ്പ് വെളിവാക്കുന്ന ഒരു സാധാരണ കോട്ടൺ സാരിയായായിരുന്നു അവൾ ധരിച്ചിരുന്നത്. അതുകൂടാതെ, അവൾ അവളുടെ മുന്താണി വളരെ മുറുകെ പൊതിഞ്ഞിരുന്നു, അവളുടെ മുലകൾ സാരിയുടെ അടിയിൽ നിന്ന് മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു നില്പായിരുന്നു. അവളുടെ വിരിഞ്ഞ അരക്കെട്ട് കണ്ട നിമിഷം എന്റെ കുണ്ണ അതിന്റെ പൂർണ്ണരൂപത്തിൽ ആയിരുന്നു.

ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ചായ കപ്പ് വാങ്ങി, “ഒന്നുമില്ല ഗൗരീ.. അൽപ്പം മടി.. തനിച്ചുള്ള ജീവിതമല്ലേ….പിന്നെ ഓരോ കൊല്ലം കഴിയുമ്പോ പ്രായം കൂടുകയുമാണല്ലോ!”

അവൾ പെട്ടെന്ന് പ്രതികരിച്ചു, “എന്താ അച്ഛാ! അച്ഛന് വയസ്സായി എന്നാരെങ്കിലും പറയുമോ? അച്ഛനിപ്പോഴും കാണാൻ ചെറുപ്പവും മിടുക്കനുമാണെന്ന് എനിക്കറിയാം…. പിന്നെ തനിച്ചല്ലല്ലോ..ഞാനുണ്ടല്ലോ!”

“ഗൗരിക്ക് അങ്ങനെയാണോ തോന്നുന്നേ?” അവളുടെ വിളഞ്ഞു ഉരുണ്ട മുലയിലും ആഴത്തിലുള്ള പൊക്കിളിലും നോക്കികൊണ്ട് ചെറു കിതപ്പോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“അതെ, എന്നോട് തനിച്ചിരിക്കണ്ടന്നൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടിപ്പോ അച്ഛനെന്തേ… വിഷമിക്കുന്നെ, അതിനു ഞാനെന്തായാലും സമ്മതിക്കില്ല!” അവൾ പറഞ്ഞു, ഞാൻ എവിടെയാണ് നോക്കുന്നതെന്ന് അവൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഗൗരി വേഗം അവളുടെ സാരി ശെരിയാക്കിയ ശേഷം, “അച്ഛന് എന്തിനാ ഇപ്പൊ ഈ സംശയം?”