വരിക്ക ചൊള [ശ്യാം] 173

ദുരെ നിന്ന് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ  എന്റെ ജവാന് മനസിലായി… അവൻ നെറ്റിപ്പട്ടം കെട്ടി  എഴുന്നു നിന്നത്  പാന്റ്സിന്റെ പുറത്തു പോലും അറിയാറായിട്ടുണ്ട്…. “ശോഭ കാണാതെ നാണക്കേടിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കി തരണേ ” എന്ന് ഉള്ളുരുകി പ്രാർഥിച്ചത് ഒന്നും “അവൻ ” കേട്ട  ഭാവമില്ല…..

ശോഭ എന്നെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വരവേറ്റു….

“ഓ… ആശ്വാസമായി… തനിച്ചല്ലല്ലോ? ” ശോഭ പറഞ്ഞു… “ശാരി വന്നില്ലേ? “

“അവൾ വീട്ടിൽ പോയേക്കുവാ ” അത് പറഞ്ഞു ഞാൻ നാല് പാടും നോക്കി… ഈ  സുന്ദരിയുടെ സാന്നിധ്യം എനിക്ക് സന്തോഷം തരുമ്പോഴും “ആരേലും കണ്ടാലോ? ” എന്നൊരു അങ്കലാപ്പും  എനിക്കുണ്ടായി….

മറ്റാരും ഏറെ ശ്രദ്ധിക്കാത്ത കോർണറിൽ  സീറ്റുകൾ ചോദിച്ചു വാങ്ങി നിന്ന  ശോഭയോടൊപ്പം  ഇരുട്ടത്തു ഞാനും നീങ്ങി…

അടുത്തടുത്തു ഇരിക്കുമ്പോഴും പരമാവധി  തൊടാതെ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് കണ്ട് ശോഭ ചിരിച്ചു….

“എന്നെ ഒന്ന് തൊട്ടെന്നു കരുതി  ഞാൻ “ക്യാരി ” ചെയ്യാത്തൊന്നും ഇല്ല”

ഇതില്പരം ഒരു ആക്ഷേപം എനിക്ക് വരാനില്ല എന്ന് തോന്നി… ഞാൻ പൊക്കി വെച്ച കൈയിൽ പതുക്കെ  ശോഭയുടെ വിരലുകൾ ഇഴഞ്ഞു… എന്റെ കൈയിലെ മുടിയിൽ അവൾ ഇരുട്ടിന്റെ മറവ് മുതലെടുത്തു തലോടാനും ഇടക്ക് നോവിച്ചു വലിക്കാനും നോക്കിയത്  ഞാൻ ആസ്വദിച്ചു…

“ഇന്നിനി   രാത്രി  പോകണോ? “എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചാണ്  ശോഭ അത് ചോദിച്ചത്…

“മനസിലായില്ല…. !” മനസ്സിലായിട്ടും മനസിലാവാത്ത പോലെ  ഞാൻ പൊട്ടൻ കളിച്ചു…

“മനസ്സിലായില്ലെങ്കിൽ  മനസിലാക്കണ്ട ” പരിഭവിച്ചു  എന്നെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞ കൈ എടുത്തെങ്കിലും     കൈ  നേരെ പോയത്  എന്റെ മർമ്മ സ്ഥാനത്തായിരുന്നു…..

“ഇവിടെ ഒരാൾക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല പോലും !എല്ലാം മനസിലാക്കി  ഇവിടെ” ഒരാൾ  “ബലം പിടിച്ചു നില്പുണ്ട് !” അസാധാരണമായി  എന്റെ പാന്റ്സിന്റെ  മുൻ വശം  മുഴച്ചു പോയതിൽ തടവി ചിരിച്ചു കൊണ്ട്   ശോഭ മൊഴിഞ്ഞു…

ഞാൻ സുഖത്തിന്റെ ഒരു വല്ലാത്ത ലോകത്തായിരുന്നു….

കൈച്ചിട്ട്   ഇറക്കാനും വയ്യ, മധുരിച്ചിട്ട്  തുപ്പാനും വയ്യ……

“ഒന്നും ഒരാൾക്ക് അറിയില്ല പോലും….. ഷേക്ക് ഹാൻഡ്  ചെയ്യുമ്പോ…..  ഒന്ന് രണ്ട് ഇടങ്ങളിൽ ആർത്തിയോടെ  കൊത്തി വലിക്കും പോലെ നോട്ടം എറിഞ്ഞത് ഞാൻ കണ്ടില്ലെന്നാ…? ” ശോഭ എല്ലാം അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു….