വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 5 [വെറും മനോഹരൻ] 663

ആഡംഭരം വിളിച്ചോതും വിധം രണ്ട് നിലകളിലായി, മെഡിറ്റെറേനിയൻ” സ്റ്റൈലിൽ പണിതിട്ടുള്ള വീടായിരുന്നു അത്… വീടിന്റെ അകത്തളത്തിലൂടെ, ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചുക്കൊണ്ട് റോഷൻ നിക്സന്റെ വരവും കാത്ത് നിന്നു.

മുകളിലെ നിലയിൽ നിന്നും ആരോ സ്റ്റെപ്പ് ഇറങ്ങി വരുന്നതിന്റെ ശബ്ദം അവന് കേൾക്കാമായിരുന്നു. ആ കാലടി ശബ്ദം അടുത്ത് വരവേ, അത് കുറക്കൂടി പരിചയമുള്ളതായി അവന് തോന്നി…

കൊലുസിന്റെ ശബ്ദം… അതെന്തായാലും നിക്സന്റെ ആകാൻ തരമില്ല… പിന്നെയാരാണ്…? ഓർമ്മകൾ താളുകൾ മറിച്ചു കൂട്ടി…

കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾക്കകം അവന്റെ ഊഹത്തെ ശരി വച്ചുകൊണ്ട് ആ സ്ത്രീ റോഷന് മുൻപിൽ വന്ന് നിന്നു: ശ്രീലക്ഷ്മി…

കുറേ കാലത്തിന് ശേഷം കണ്ട തന്റെ സുഹൃത്തിനെ നോക്കി ശ്രീലക്ഷ്മി ഒരു തണുത്ത ചിരി ചിരിച്ചു. പക്ഷെ അവളെ കണ്ടതും റോഷനിൽ ആകെ മൊത്തത്തിൽ ആശയക്കുഴപ്പമാണ് സംഭവിച്ചത്…. തന്റെ സഹപാഠിയായിരുന്ന ശ്രീലക്ഷ്മി എങ്ങനെയാണ് നിക്സന്റെ വീട്ടിൽ എത്തിയത്…?’, അലവലാതി ചിന്തിച്ച് നോക്കി, പക്ഷെ പരാജയപ്പെട്ടു. ഏതായാലും ഉത്തരം അവളിൽ നിന്നും തന്നെ അറിയാൻ അവൻ തീരുമാനിച്ചു….

റോഷൻ : “നീ… ഇവിടെ…?

തണുത്ത പുഞ്ചിരി മുഖത്ത് നിന്നും തുടച്ചുമാറ്റി, ഉത്തരം പറയും വിധം, അവൾ ചുമരിലെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് അവന്റെ കണ്ണുകളെ നയിച്ചു. അവിടെ നിക്സന്റെ ചേട്ടൻ ലാക്സന്റെ കൂടെയുള്ള ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ വിവാഹഫോട്ടോ റോഷൻ കണ്ടു. മണവാട്ടിയുടെ വേഷത്തിൽ അതീവ സുന്ദരിയും, സന്തോഷവതിയുമായി നിൽക്കുന്ന അവളെ കണ്ട്, അവൻ നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ ഉള്ളിൽ സന്തോഷിച്ചു …

എന്നാൽ ആ സന്തോഷത്തെ ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് കീഴ്മേൽ മറിക്കുന്നതായിരുന്നു, അതിന്റെ തൊട്ടരികിൽ അവൻ കണ്ട അടുത്ത ഫോട്ടോ… മരണം അറിയിക്കും വിധം മാലയിട്ടു, ചില്ലിട്ടു തൂക്കിയിരിക്കുന്ന ലാക്സന്റെ ചിരിക്കുന്ന ചിത്രമായിരുന്നു അത്.. ഞെട്ടിത്തരിച്ച മുഖഭാവത്തോടെ റോഷൻ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞ് നിന്നു. തന്റെ ഉള്ളിലെ മരവിപ്പ് റോഷനിലേക്ക് പകരും വിധം അവൾ അവനെ നോക്കി ഒരിക്കൽ കൂടി പുഞ്ചിരിച്ചു…

അകത്തെ കോർട്ട്യാർഡിലൂടെ റോഷൻ ശ്രീലക്ഷ്മിക്കൊപ്പം നടന്നു… ഇന്റീരിയറിന് ഭംഗി കൂട്ടാൻ അകത്ത് നട്ടിട്ടുള്ള മുളകൾ ആ വീടിന്റെ അഴക് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മുളങ്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ, വീശുന്ന കാറ്റിനൊപ്പം, അവൾ റോഷനുള്ള ഉത്തരങ്ങളുടെ ഭാണ്ടക്കെട്ട് അഴിച്ചു.