വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 5 [വെറും മനോഹരൻ] 645

“ഞ്മ്മ്…”, ഒരു തമാശയെന്നോണം അവൻ ഇല്ല’ എന്ന് തോളുകുലുക്കി…

“ഡാ…”, അത് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട മട്ടിൽ, ദേഷ്യം നടിച്ച് ശ്രീലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു.

റോഷൻ ചിരിച്ചു… കൂടെ അവളും… സ്കൂട്ടറിൽ പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന അവനെ നോക്കി, അവൾ ഓർമ്മകളിലെ നല്ല നിമിഷങ്ങളിലേക്ക് തിരികെ യാത്ര ചെയ്തു… അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക്, എവിടെയോ മണ്മറഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ഒരു ഏട്, ഒരു സ്വപ്നം പോലെ തിരികെയെത്തി… അതിനെപ്പറ്റി ഓർത്തതും അവളുടെ മുഖത്ത്‌ മനോഹരമായ ഒരു മന്ദഹാസം വിരിഞ്ഞു … ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ, ശ്രീലക്ഷ്മി റോഷന്റെ നമ്പർ “സൈക്കിൾ” എന്ന് സേവ് ചെയ്തു.

സ്കൂട്ടറിൽ യാത്ര ചെയ്യവെ, റോഷൻ ഓർത്തതും അതേ ഏടിനെക്കുറിച്ച് തന്നെയായിരുന്നു… _______________________________________________

റോഷനും രേഷ്മചേച്ചിയും തമ്മിലുള്ള സ്പെഷ്യൽ ക്ലാസ്സ്’, വിമൽ കണ്ടതിന്റെ പിറ്റേ ദിവസം…

ട്യൂഷൻ ക്ലാസ്സ് അന്ന് മൊത്തത്തിൽ ശാന്തമായിരുന്നു. സ്ഥിരം പാമ്പും കീരിയുമായ ശ്രുതിയും ശരണ്യയും ആബ്സന്റ് ആണ്… ശ്രുതിക്ക് പനിയാണെന്ന് റോഷന് അറിയാമായിരുന്നു. ശരണ്യ അവനെ ബാധിക്കുന്ന വിഷയവും അല്ലായിരുന്നു…

അവന്റെ കണ്ണുകൾ തിരഞ്ഞത് മുഴുവൻ അവന്റെ ഉറ്റ ചെങ്ങാതി വിമലിനെയാണ്…. അവനും അന്ന് വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല… അവനിത് എവിടെപോയി..?”, അലവലാതി ആവലാതി കൊണ്ടു….

ട്യൂഷൻ എടുക്കുന്നതിനിടെ റോഷന്റെ ടെൻഷൻ രേഷ്മ ചേച്ചിയും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പിള്ളേർക്ക് ചെയ്യാൻ കണക്കിലെ ഒരു പ്രോബ്ലം ഇട്ടു കൊടുത്തു കൊണ്ട് ചേച്ചി അടുക്കളയിലേക്ക് നീങ്ങി…

“റോഷാ…. ഇതൊന്ന് എടുത്ത് തന്നേടാ …”, ഇടക്ക് പിള്ളേർക്ക് കൊടുക്കാറുള്ള എന്തോ പണിക്ക് വിളിക്കുന്ന ടോണിൽ ചേച്ചി അടുക്കളയിൽ നിന്നും വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.

റോഷൻ ബുക്ക് മടക്കി വച്ച് അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു… അവൻ ചെന്നതും, ചേച്ചി അവന്റെ കയ്യിൽ വലിച്ചു, കുട്ടികൾ ആരും പെട്ടന്ന് ശ്രദ്ധിക്കാത്ത ഒരു ഭാഗത്തേക്ക് മാറ്റി നിർത്തി.

“വിമലിനോട് സംസാരിച്ചോ..?”, ചേച്ചിയുടെ ചോദ്യം വളരെ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിലായിരുന്നു.

“ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…”, റോഷനും മറുപടിയിൽ അതേ രഹസ്യസ്വഭാവം കാത്തു.

രേഷ്മ ചേച്ചി : “എന്നിട്ട് അവനെവിടെ…?”

റോഷൻ : “അറിയില്ല ചേച്ചി…. ഞാൻ തിരിച്ചു പോകുമ്പോ, പോയി സംസാരിക്കാം”

രേഷ്മ ചേച്ചി : “എന്നാ അധികം വൈകിക്കണ്ടാ… കുറച്ചു നേരത്തെ തന്നെ ഇറങ്ങിക്കോ…”