വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 5 [വെറും മനോഹരൻ] 663

അഞ്ജു ഉള്ളത് കൊണ്ടാണ് ശരണ്യ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതെന്ന് റോഷന് മനസ്സിലായി… അവൻ തലയാട്ടി… ശരണ്യ നടന്നു നീങ്ങി… എത്ര വേണ്ട എന്ന് വച്ചിട്ടും, അപ്പോഴും അവളുടെ ഇളകിയാടുന്ന നിതംബഭംഗിയിലേക്ക് നോക്കാതിരിക്കാൻ റോഷനായില്ല…

നോക്കി വെള്ളമിറക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോളാണ് അടുത്ത് അഞ്ജു നിൽക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവന് ഓർമ്മ വന്നത്… അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു കാണും… സംശയം വേണ്ട…!’, അലവലാതി മൊഴിഞ്ഞു. റോഷനൊരു വളിച്ച ചിരിയോടെ അഞ്ജുവിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു.

“പോവാം…?”, അവനെ പുച്ഛഭാവത്തിൽ ഒന്ന് നോക്കി, തന്റെ സ്ഥിരം ആറ്റിട്യൂഡിൽ അവൾ ചോദിച്ചു…

റോഷൻ തലകുലുക്കി… *** *** *** *** ***

സിറ്റിയിലെ റോഡുകളിലൂടെ, ഇരുവരും സ്കൂട്ടറിൽ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു… അഞ്ജുവാണ് വണ്ടി ഓടിക്കുന്നത്. റോഷൻ അവളെ യാതൊരു വിധത്തിലും തട്ടാതെ ശ്രദ്ധിച്ച് പുറകിലിരുന്നു…

ഇടക്ക് കണ്ണാടിയിലൂടെ റോഷൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. ഹെന്റമ്മോ… അരിശത്തിനു ഒരു രൂപമുണ്ടെങ്കിൽ അത് ഇതാണ്…’ അലവലാതിയുടെ വക കമന്റ്.

മുഖത്ത് അരിശഭാവമാണ് ഒട്ടിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നതെങ്കിലും, അറിയാതെയെങ്കിലും അവനൊന്ന് തന്നെ തൊട്ടിരുന്നുവെങ്കിൽ എന്ന് അഞ്ജു ഉള്ളാലെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതിനായി, പല കുഴികളിലും ഗട്ടറുകളിലും അവൾ മനപ്പൂർവ്വം തന്റെ സ്കൂട്ടർ ചാടിച്ചു. എന്നാൽ എപ്പഴോ അറിയാതെ, റോഷൻ അവളുടെ തോളിൽ കൈ വച്ചപ്പോളാകട്ടെ, കൊലപാതകക്കുറ്റം ചെയ്ത കണക്ക് അവനെ നോക്കി ദഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

പുലിവാല് പിടിക്കേണ്ട എന്ന ചിന്തയോടെ റോഷൻ തന്റെ നോട്ടം വെളിയിലേക്ക് തിരിച്ചു… പെട്ടന്ന്, അവിടെ റോഡരികിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന നിക്സന്റെ കമ്പനി പരസ്യം അവന്റെ കണ്ണിലുടക്കി… നിക്സൻ… അവന്റെ ചിന്തകളിലേക്ക് രേഷ്മ ചേച്ചിയുടെയും അജിച്ചേട്ടന്റെയും ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെയും ഒക്കെ മുഖങ്ങൾ വീണ്ടും കടന്ന് വരാൻ തുടങ്ങി… കണ്ണാടിയിലൂടെ റോഷന്റെ മുഖത്ത് വന്ന മാറ്റം അഞ്ജു ശ്രദ്ധിച്ചു.

“Do you need a smoke…?”, അവൾ റോഡിൽ തന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

‘Yes…”, തന്റെ മനസ്സറിഞ്ഞതു പോലെയുള്ള അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് അവൻ സമ്മതം പറഞ്ഞു.

അഞ്ജു സ്കൂട്ടർ വഴിയരികിലുള്ള ഒരു ചെറിയ കടയിലേക്ക് കയറ്റി നിർത്തി.

“നിനക്കെന്താ വേണ്ടേ..?”, കടക്കാരനോട് പറയും മുൻപ് അവൾ തിരക്കി.