വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 5 [വെറും മനോഹരൻ] 663

റോഷൻ : “ലൈറ്റ്സ്…”

“ശങ്കരേട്ടാ… ഒരു ലൈറ്റ്സ്, ഒരു കിംഗ്, രണ്ട് ചായ”, സ്ഥിര പരിചയത്തിന്റെ സ്വരത്തിൽ അവൾ കടക്കാരനോടായി പറഞ്ഞു.

കടക്കാരൻ തലയാട്ടി. ഇരുവരും ചായയും സിഗരറ്റുമായി കടക്ക് പുറകിൽ, മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഇട്ടിരിക്കുന്ന പഴയ മരബെഞ്ചിൽ ചെന്നിരുന്നു… അവർക്ക് മുൻപിൽ ഒരു തോട് ഒഴുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അഞ്ജു സിഗരറ്റിൽ നിന്നും ഒരു സ്‌മോക്ക് എടുത്ത്, ശേഷം ചായയിൽ നിന്നും ഒരു സിപ്പ് ഇറക്കി, അതിനും ശേഷമായി സ്‌മോക്ക് വായുവിലേക്ക് തിരികെ ഊതി വിട്ടു.

“നീ സ്‌മോക്ക് ചെയ്യുമായിരുന്നോ…?”, അവളുടെ സ്‌മോക്കിംഗ് സ്റ്റൈൽ കണ്ട് റോഷൻ ചോദിച്ചു.

“എന്തേ … വാട്ട്സ്സാപ്പ് അമ്മാവൻ കളിക്കാ…!”, അവൾ കളിയാക്കി ചോദിച്ചു.

“ഏയ് അങ്ങനല്ല.. ഇതുവരെ ചെയ്ത് കണ്ടിട്ടില്ല… അതോണ്ട് വെറുതെ…”, റോഷൻ തന്റെ ഉദ്ദേശശുദ്ധി വെളിപ്പെടുത്തി.

“മുൻപ് എനിക്കൊരു അഫയർ ഉണ്ടായിരുന്നു…. അവനാണെങ്കിൽ എന്നെ നൈസ് ആയി തേച്ചു… ആ ഡിപ്പ്രഷൻ ടൈമിൽ തുടങ്ങിയ ശീലാ… ഇപ്പോ തീരെ ഇല്ല… വല്ലപ്പോഴും ഇത് വഴി വരുമ്പോ ഒരെണ്ണം കത്തിക്കും അത്ര തന്നെ…”, അവൾ വളരെ ക്യാഷ്വലായി മറുപടി നൽകി.

റോഷൻ : “എന്താ പറ്റീത്…? ”

അഞ്ജു : “എന്തു…?”

റോഷൻ : “അല്ല നിന്റെ അഫയർ…”

“അതത്ര സംഭവം ഒന്നുമില്ലെടോ…”, ഓർക്കാൻ ഇഷ്ട്ടമല്ലാതെ വണ്ണം അവൾ പറഞ്ഞു.

“പറയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണെൽ വേണ്ടാട്ടോ…”, റോഷനും അവളെ നിർബന്ധിക്കാൻ താൽപര്യമില്ലായിരുന്നു.

“എന്തു ബുദ്ധിമുട്ട്….! കോളേജ് പ്രേമമായിരുന്നു… അന്നത്തെ പൊട്ടബുദ്ധിക്ക് ജീവിതകാലം മൊത്തം അവൻ കൂടെയുണ്ടാകുമെന്ന് വിചാരിച്ചു… ഒടുവിൽ ബെറ്റർ ലൈഫ് വന്നപ്പോ… അവൻ പോയി…”, വേറെ ആരുടെയോ കഥ പറയുന്ന മട്ടിൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി, അവൾ ഒരു പുക കൂടി എടുത്ത് വിട്ടു.

അവൾ ഇപ്പോൾ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ആറ്റിട്യൂഡ് അവളുടെ സങ്കടം ഒളിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു മേലങ്കി മാത്രമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ റോഷന് അധികം മെനക്കെടേണ്ടി വന്നില്ല… തന്റെ മനസ്സ് വായിച്ചെടുത്ത മട്ടിലുള്ള അവന്റെ നോട്ടം കണ്ടതും അഞ്ജുവായിട്ട് തന്നെ ആ മേലങ്കി ഊരി വച്ചു… അവൾ ഒരു പുക കൂടി എടുത്ത് വിട്ടുകൊണ്ട് തുടർന്നു…