വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 5 [വെറും മനോഹരൻ] 663

“പോയതിലല്ലാ സങ്കടം… പറയാതെ പോയതിലാണ്… അപ്പോൾ എന്റെ ലോകം അവൻ മാത്രമായിരുന്നു… ആ ലോകം അവസാനിച്ചു എന്നറിയാതെ എത്രയോ കാലം ഞാൻ അവനായി കാത്തിരുന്നു… കണ്ണീർ വാർത്തു… ഒരു പക്ഷെ… പറഞ്ഞിട്ട് പോയിരുന്നേൽ പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടായിരുന്നല്ലോ….!”, അവൾ നിർത്തി വീണ്ടും ഒരു പുകയെടുത്തു.

റോഷൻ : “എന്താ അവന്റെ പേര്…?”

അത് കേട്ടതും അവളവനെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് തന്റെ ചുരിദാറിന്റെ തോളോട് ചേർന്നുള്ള ഭാഗത്തെ തുണി ഒന്നൽപം നീക്കിക്കാണിച്ചു. അവിടെ പച്ച കുത്തിയിരുന്ന ആ പേര് വായിച്ചതും അവന്റെ കണ്ണുകൾ അത്ഭുതം കൊണ്ട് വിടർന്നു; റോഷൻ…

അതെ… അവളുടെ മുൻകാമുകനും റോഷന്റെ അതേ പേര് തന്നെയായിരുന്നു….

അവൻ അതിശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി. അവൾ റോഷനെ നോക്കി വേദന നിറഞ്ഞ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു. അവൻ കണ്ണെടുത്തതും അവൾ ചുരിദാർ തുണി തിരികെയിട്ടു.

“അപ്പോ കട്ട പ്രേമം ആയിരുന്നു, അല്ലേ..?”, റോഷൻ കൗതുകത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“ആ സംശയമുണ്ടോ…!!! And its my first love also… അപ്പോ ഊഹിക്കാമല്ലോ…”, അഞ്ജു ചെറു ചിരിയോടെ തുടർന്നു, “അന്നാളിൽ ഇങ്ങനെ കുറേ പ്രാന്ത് കാണിച്ചു കൂട്ടിയിരുന്നു… ദേ ഇത് കണ്ടോ…”

അഞ്ജു തന്റെ കഴുത്തിലെ താലിമാലയിൽ, ആരാലും കാണാതെ കോർത്തിട്ടിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു ലോക്കറ്റ് റോഷന് കാണിച്ചു കൊടുത്തു… Roshan’ എന്ന് സ്വർണ്ണം കൊണ്ട്, മനോഹരമായ ലിപിയിൽ എഴുതിയിട്ടുള്ള ഒരു ലോക്കറ്റ്… അതുകണ്ട് റോഷൻ അവൾക്ക് വീണ്ടുമൊരു തണുത്ത ചിരി സമ്മാനിച്ചു.

അഞ്ജു : “അവനായി വാങ്ങിയതാ… പക്ഷെ കൊടുക്കും മുന്നേ അവൻ മുങ്ങി… ഇന്നും ഇത് എന്റെ കഴുത്തിലുണ്ട്… ഇടക്ക് നോക്കുമ്പോൾ അവനെ ഓർമ്മ വരും… ഞങ്ങളുടെ മൊമെന്റ്സ് ഓർമ്മ വരും… എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഒരിക്കൽ എന്നേക്കാൾ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടതല്ലേടോ…”

നഷ്ട്ടപ്രണയത്തിന്റെ വേദനയോടെ, അവളത് പറയുമ്പോൾ റോഷൻ ഓർത്തത് ശ്രുതിയെക്കുറിച്ചായിരുന്നു… എവിടെയായിരിക്കും ഇപ്പോൾ അവൾ… താൻ ഓർക്കുന്ന പോലെ അവൾ തന്നെ-..’, പെട്ടന്ന് തന്നെ അലവലാതിയെ നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അഞ്ജുവുമായുള്ള വർത്തമാനത്തിലേക്ക് തിരികെ വന്നു.

“വിമലിനു അറിയാമോ ഈ കഥയൊക്കെ…?”, അവൻ ഒരു ചെറിയ കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചും