വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 5 [വെറും മനോഹരൻ] 663

“പിന്നല്ലാതെ… വിമൽ ഇടക്കെ പറയും.. ഇത് നാട്ടുംപ്പുറമാണ്… അതോണ്ട് ദയവു ചെയ്ത് ഈ കഥ തൽകാലം വേറെ എവിടേം എഴുന്നള്ളിക്കരുത്… എന്നൊക്കെ”, അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

ആ ചിരിയിൽ റോഷനും കൂട്ടുകൂടി. ഇരുവരും വീണ്ടും രണ്ടു പുക കൂടി എടുത്ത് വിട്ടു.

“അപ്പോ എന്നോട് പറഞ്ഞതോ…?”, വലിക്ക് ഒരു അവധി നൽകി, അവൻ സംശയരൂപേണ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

“അങ്ങനെ ചോദിച്ചാൽ…”, റോഷന്റെ മുഖത്ത് നിന്നും കണ്ണെടുത്ത് അഞ്ജു അവൻ ചോദിച്ചത്തിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു.

“അറിയില്ല… പറയാൻ തോന്നി…”, റോഷന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു.

റോഷനും അവളെ നോക്കി… ഒരു നിമിഷം ഇരുവരുടേയും കണ്ണുകൾ പരസ്പരം ഉടക്കി നിന്ന്, ആ നിമിഷത്തെ തങ്ങളുടെ മനസ്സുകളിലേക്ക് പകർത്താൻ സമയം അനുവദിച്ചു. അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു… അവനും…

അഞ്ജു സിഗരറ്റിൽ നിന്നും അവസാന പുക കൂടി അകത്തേക്ക് എടുത്തു, കുറ്റി മുൻപിലെ തോട്ടിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു… ആരുടെയൊക്കെയോ ഭാണ്ടങ്ങൾ പേറി ഒഴുകുന്ന ആ തോട്, അവളുടെ മനസ്സിന്റെ ഭാരം കൂടി ഏറ്റെടുത്തു. *** *** *** *** ***

“ഞാൻ ഒന്ന് അമ്മയെ കണ്ടിട്ട് വരാം… എന്നിട്ട് പോകാം… ”, ഉത്സവപ്പറമ്പിൽ, സ്കൂട്ടർ നിർത്തി ഇറങ്ങവെ അഞ്ജു പറഞ്ഞു.

റോഷൻ തലയാട്ടി… ഉത്സവപ്പറമ്പിലെ ജനക്കൂട്ടത്തിനിടയിലൂടെ ഭാർഗ്ഗവിയെ തേടി അഞ്ജു നടന്നു… റോഷൻ അവൾ തിരികെയെത്തും വരെ, ആളുകൾക്കൊപ്പം സ്റ്റേജ് പരിപാടി കാണാൻ നിന്നു…

കഥകളിയാണ്… ബാലിവധം…” അവിടെ കൂടി നിൽക്കുന്ന പലരേയും പോലെ, നടക്കുന്ന കഥ മനസ്സിലാവാതെ അവനും ആ ആട്ടവും കണ്ട് നിന്നു. കൂടെ കളി കാണാൻ നിൽക്കുന്നവരിൽ, പ്രായമായ ഒരു അപ്പൂപ്പൻ കൂടെയുള്ള ആർക്കോ കഥ പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്നത് അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.

അപ്പൂപ്പൻ : “ആ കത്തി വേഷം കെട്ടിയതാണ് ബാലി… ശക്തനായ ബാലിയെ നേരിട്ട് തോൽപ്പിക്കാൻ ആവില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കി, രാമൻ സുഗ്രീവനെ, അതായത് ബാലിയുടെ സ്വന്തം അനിയനെ പോരിന് അയക്കും.”

മദ്യം അകത്ത് ചെന്നതിന്റെ നല്ല വാറിലാണ് അപ്പൂപ്പന്റെ കഥ പറച്ചിൽ…

അപ്പൂപ്പൻ : “എന്നിട്ട് ബാലിയും സുഗ്രീവനും യുദ്ധം ചെയ്യുന്ന സമയം ഈ രാമൻ ബാലി കാണാതെ പുറകിൽ നിന്നും അമ്പ് എയ്ത് ബാലിയെ കൊല്ലും.”