വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 6 [വെറും മനോഹരൻ] 569

വേദനയോടെ അവനാ സത്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞു… അതെ…. തനിക്ക് അഞ്ജുവിനോട് പ്രണയമാണ്… ഈ ലോകത്തിലെ എന്തിനേക്കാളും, ഏതിനേക്കാളും ഇപ്പോൾ തന്റെ മനസ്സ് കൊതിക്കുന്നത് അവളെയാണ്….

മനസ്സിലെ ഭാരം ഇറക്കി വക്കും പോലെ, അവനാ ആശുപത്രി വരാന്തയിലെ ചുമരിൽ, കുറേ സമയം, മുഖം പൊത്തിക്കരഞ്ഞു…

*** *** *** *** ***

തിരികെ അച്ചുവിന്റെ അടുത്തത്തിട്ടും റോഷന് എവിടെയും മനസ്സ് ഉറപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… അച്ചുവിന്റെ സംസാരത്തിന് തലയാട്ടി ഇരുന്നു എന്നല്ലാതെ സാധാരണ ഇടപഴക്കും പോലെ ഒന്നിനോടും പ്രതികരിക്കാനും അവനായില്ല…

സമയം കടന്ന് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു… ചുമരിലെ ക്ലോക്ക് പന്ത്രണ്ട് മണിയായി എന്ന് വിളിച്ചോതി…

നിനച്ചിരിക്കാതെ അവന്റെ ഫോണിലേക്ക് രേഷ്മ ചേച്ചിയുടെ കോൾ കടന്നു വന്നു. റോഷൻ അറ്റന്റ് ചെയ്തു.

റോഷൻ : “എന്തേച്ചി..?”

രേഷ്മ ചേച്ചി : “എടാ… വിമലും അഞ്ജുവും തമ്മിൽ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടോ…?”

എടുത്ത വഴിക്ക്, ചേച്ചിയിൽ നിന്നും അപ്രതീക്ഷിതമായ ചോദ്യം കേട്ട് റോഷൻ ഒന്ന് അമ്പരന്നു…

“അറിയില്ല ചേച്ചി… എന്തേയ്…?”, അത് ചോദിക്കവെ കാരണം അറിയാൻ അവന്റെ ഉള്ള് വെമ്പി.

“ഒന്നൂല്ല… ഇന്ന് അമ്പലത്തിൽ വച്ച്… അവള് ഒറ്റക്കിരുന്നു കരയുന്നത് കണ്ടു. കാര്യം ചോദിച്ചിട്ടാണെങ്കിൽ അവളൊന്നും വിട്ട് പറഞ്ഞുമില്ല.. അതാ നിന്നോടൊന്ന് ചോദിക്കാമെന്ന് കരുതി.”, ചേച്ചി സന്ദർഭം വെളിപ്പെടുത്തി.

നെഞ്ചിൽ ഇടിത്തീ വീണ പോലെയാണ് അവനാ വാക്കുകൾ അനുഭവപ്പെട്ടത്. അവളുടെ ആ കണ്ണീരിന് പിന്നിലെ കാരണം, ആരേക്കാളും റോഷന് വ്യക്തമായി അറിയാമായിരുന്നു.

“എനിക്കറിയില്ല ചേച്ചി…”, പറയവെ തന്റെ ഉള്ളിലെ നീറ്റൽ വാക്കുകളിൽ പ്രതിഫലിക്കാതിരിക്കാൻ അവൻ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടു.

“ഞാൻ നിന്നോട് ചോദിച്ചൂന്നേ ഒള്ളൂ… അപ്പോ ശരിയെടാ…”, മറുപടി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രേഷ്മ ചേച്ചി ഫോൺ വച്ചു.

എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് യാതൊരു നിശ്ചയവുമില്ലാതെ റോഷൻ കുറച്ച് സമയം അതേ ഇരുപ്പ് തുടർന്നു. അവന്റെ ഉള്ളിൽ അഞ്ജുവിന്റെ കരയുന്ന മുഖം ഒരു ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് ഇമേജ് എന്നവണ്ണം കടന്നു വന്നു.

അവൻ തിരിഞ്ഞ് അച്ചുവിനെ നോക്കി… മരുന്ന് കഴിച്ച സെഡേഷനിൽ ഗാഢനിദ്രയിലാണവൻ…. ഇല്ല… തനിക്കീ രാത്രി ഉറങ്ങാനാകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല….

ഒരു സിഗരറ്റ് വലിക്കണം, എന്ന ചിന്തയോടെ അവൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു. നടക്കവെ ആ കോറിഡോറിൽ എല്ലാം അവളുടെ ‘ഡാ’ വിളി മാറ്റൊലിയായി കേൾക്കും പോലെ അവന് തോന്നി… മനസ്സിലെ ഭാരം ആരോടെങ്കിലും പങ്ക് വക്കാൻ അവന്റെ ഹൃദയം വെമ്പി..