വശീകരണ മന്ത്രം 11 [ചാണക്യൻ] 579

ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സുന്ദരിയായ സ്ത്രീ രത്നം.

തൃലോക സുന്ദരി.

അവൾ ധ്യാനത്തിലിരിക്കെ തന്റെ ദിവ്യദൃഷ്ടിയിൽ അനന്തുവിനെ ഒരുവൾ പ്രാപിക്കുവാനായി കാമത്തോടെ സമീപിച്ചത് അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

അത്യന്തികം ക്രോധത്തോടെ അവൾ തന്റെ ഉള്ളം കൈ വായുവിൽ ഉയർത്തി പിടിച്ചതും അതിൽ നിന്നുമൊരു മിന്നൽ പ്രകാശം ഏതോ ദിക്കിലേക്ക് യാത്രയായി.

അത്‌ വന്നു പതിച്ചതാകട്ടെ അനന്തുവിനെ കയ്യേറ്റം ചെയത ആ സ്ത്രീയിലും.

അവൾ പ്രാണരക്ഷാർത്ഥം ഓടി മറയുന്നത് ചിരിയോടെ കണ്ടു നിന്ന അമാലിക പതിയെ തന്റെ മിഴികൾ വലിച്ചു തുറന്നു.

മുന്നിൽ ഓളം വെട്ടുന്ന സ്ഫടിക സമാനമായ ജലശയമാണ് അവൾക്ക് ദർശിക്കാനായത്.

അതിലേക്ക് വന്നു പതിക്കുന്ന നയന മനോഹരമായ വെള്ളച്ചാട്ടവും.

പതിയെ അവളുടെ അധരങ്ങൾ മൊഴിഞ്ഞു.

“നിന്നിൽ പ്രാപിക്കാൻ വരുന്ന ഒരു നാരിയെയും ഞാൻ വാഴിക്കില്ല ആഥർവ്വാ…………നീ എന്റേതാകുന്നു…………..നിന്നെ പ്രാപിക്കാനും ആത്മ നിർവൃതി അടയാനും അന്ത്യത്തിൽ നിന്നെ വധിക്കാനുമാണ് നാം നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷം പുനർജന്മം കൊണ്ടത്…………..അതിലൂടെ മാത്രമേ നാം മോക്ഷം നേടുകയുള്ളു…………..നമ്മുടെ ആഗമനത്തിനായി നീ ക്ഷമയോടെ കാത്തിരുന്നാലും”

അമാലികയുടെ വാക്കുകൾ ദിഗന്തങ്ങൾ കുലുങ്ങുമാറുച്ചത്തിൽ മുഴങ്ങി.

പതിവിന് വിപരീതമായി ഇന്നവൾക്ക് അട്ടഹാസമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ശാന്തമായിരുന്നു മുഖ ഭാവം.

തന്റെ ധ്യാനവസ്ഥ കൈവിട്ടു അവൾ പതിയെ എണീറ്റു.

ഒരു കാനന പുത്രിയെ പോലെ അവൾ ധരിച്ചിരുന്നത് പുലിത്തോൽ ആയിരുന്നു.

മാറിനെയും തുടയിടുക്കിനെയും മാത്രം മറച്ചിരുന്നു അത്‌.

അമാലികയുടെ ബാക്കി ശരീര സൗന്ദര്യം മിഴിവോടെ എടുത്തു കാണുന്നുണ്ട്.

കൊഴുത്ത കൈ കാലുകളും അണി വയറിലെ വട്ട കിണർ പൊക്കിൾ ചുഴിയും ആരെയും മതിഭ്രമത്തിൽ ആഴ്ത്തു മായിരുന്നു.

പാദം വരെ പുഴ പോലെ നീണ്ടു കിടക്കുന്ന കേശ ഭാരം തന്നെയായിരുന്നു അവളിലെ അഴകിലെ മകുടോദാഹരണം.

മുന്നഴക്കിനു സമാനമായ പിന്നഴകും അവളെ ഒരു രതിദേവതയെ പോലെ തോന്നിപ്പിച്ചു.