കാര്യം മനസ്സിലായപ്പോൾ വസുന്ധര അവന്റെ തോളിൽ വീണ്ടും പിടിച്ചുലച്ചു.
“എന്തൊക്കെയാ നീയീ പറയണേ വിനൂ ..നാക്കിന് ഒരു എല്ലും ല്ല,”
അവൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
“തേങ്ങാന്ന് വിളിച്ച് നീയിങ്ങനെ കളിയാക്ക്വന്നും വേണ്ട .”
അവനെ എഴുന്നേൽപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് വസുന്ധര പറഞ്ഞു.
“അതുമ്മേന്ന് കൊറേ കുടിച്ചിട്ടൊണ്ട് നീ, അറിയ്യോ?”
“പിന്നറീല്ലേ?”
വസുന്ധര പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിക്കുമ്പോൾ സ്വയം വിട്ടുകൊടുത്ത് എഴുന്നേറ്റിരുന്നുകൊണ്ട് വിനായക് പറഞ്ഞു.
“മമ്മി തന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ…നാല് വർഷംന്ന്!”
“അതേ നാല് വർഷം!”
അവൾ ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“രണ്ടാം കൊല്ലം ആയപ്പം തന്നെ എത്രപേര് പറഞ്ഞ് എന്നറിയോ നിനക്ക്? വസൂ ചെക്കന്റെ കുടി നിർത്ത്, ചെക്കന്റെ കുടി നിർത്ത് ന്ന്. നിന്റെ മൊഖത്തോട്ട് നോക്കുമ്പ നിയ്ക്ക് വയ്യാരുന്നു ..ഏത് നേരോം മൊലക്കണ്ണ് നിനക്ക് വായുമ്മ വേണം…എന്തൊരെ എന്നെ കടിച്ച് വേദനിപ്പിച്ച്ട്ട്ണ്ട് ന്നറിയോ നെനക്ക്?”
വിനായക് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“അത് കൊണ്ടാ ഞാനീ കോലത്തിൽ! അല്ലേൽ കാണാരുന്നു കൊറച്ചുംകൊടെ പ്രായം കൊറഞ്ഞ് ..കൊറച്ചുംകൊടെ സുന്ദരി ആയി..!”
“എന്റമ്മോ!”
വിനായക് തലയിൽ കൈ വെച്ച് അവളെ നോക്കി.
“ഇപ്പം തന്നെ നാട്ടിലെ സകല വായിനോക്കികളും എരപ്പാളികളും എന്റെ ഫ്രെണ്ട്സ് പോലും മമ്മീനെ വെറുതെ വിടുന്നില്ല …മമ്മി പോകണ എടത്തൊക്കെ പോസ്റ്റ് പോലെ നിക്കുവാ സകല എണ്ണവും! ഇതി കൂടുതൽ സുന്ദരിയായാ ഡാഡി വെറുതെ വിധവൻ ആയിപ്പോകും ന്റെ മമ്മീ!”
“വിധവൻ അല്ല ,”
വിനായകിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഉറക്കെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വസുന്ധര പറഞ്ഞു.
“വിഭാര്യൻ! അങ്ങന്യാ പറയ്യാ. ഈ ചെക്കന് ന്നും അറീല്യ!”
“വിധവൻ ആയാലും വിഭാര്യൻ ആയാലും കാര്യം എല്ലാം ഒന്നല്ലേ?”
അവൻ ചോദിച്ചു.
“ഒന്നും അല്ല രണ്ടുമല്ല,”
അവൾ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.
“ഇനീം നീ എഴുന്നേറ്റ് കുളിച്ച് റെഡി ആയില്ലേൽ വിനൂ എന്റെ കയ്യീന്ന് നിനക്ക് കിട്ടും മൂന്നെണ്ണം!”
“ഓക്കേ! ഓക്കേ!”
അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.
“ഞാൻ കുളിക്കാം…മമ്മി ആ ദേവൂനോട് ഇത്തിരി വെള്ളം ചൂടാക്കാൻ പറ!”
“ദേവു ആ സോമന് ചായകൊടുക്കാൻ പോയതാ ..ഞാൻ ചൂടാക്കാം. നീ
