വഴിയാത്രയ്ക്കിടയിൽ [സണ്ണി] 395

 

മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന ചിരിയിലേക്ക്

മുഖമടുപ്പിച്ച് ഞാൻ ചോദിച്ചു..;

“ഹല്ല .. ചേച്ചി കൈ നോക്കുന്നത്

പോലെ ഇങ്ങനെ കൈ പിടിച്ചിട്ടു

മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നമുക്ക് പഞ്ചാരയടിച്ചിരിക്കാം..” ആ ചിരി

കണ്ട് കറുത്ത മിനുത്ത ചേച്ചിയുടെ കണ്ണിലേക്ക് ഞാൻ പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി.. അന്തിവെയിലിലെ ഇളം

മഞ്ഞയിൽ ചേച്ചിക്ക് വല്ലാത്ത

വശ്യത… കുടകൾക്കിടയിൽ ചുണ്ട്

കുടിക്കുന്നവരുടെ അനക്കങ്ങൾ

കൂടിയായതോടെ ഞാൻ ചേച്ചിയെ

ആർത്തിയോടെ നോക്കി….

“അല്ല മോനെന്തായി പറയുനത്…”

ചേച്ചി ചുറ്റും നോക്കിയിട്ട് ചെറിയ

കയ്യിലിരുന്ന കുട നിവർത്തി നാണത്തോടെ മുന്നോട്ടാഞ്ഞു..

“ചേച്ചി … പ്ളീസ് … പ്ളിസ്…

ഇല്ലാന്ന് പറയരുത്…” ചേച്ചിക്ക്

ദേഷ്യമൊന്നും ഇല്ല എന്തോ ഒരു

മടിയാണെന്ന് തോന്നി ഒരഞ്ഞൂറ്

കൂടി ഞാൻ വലിച്ചെടുത്ത് കയ്യിൽ

പിടിപ്പിച്ചു..

“അയ്യേ അതല്ല മോനേ…” ചേച്ചി

നോട്ട് തിരിച്ച് തരാൻ നോക്കി..

ഞാനാ അവസരം മുതലെടുത്ത്

രണ്ട് നോട്ടിനെയും കൈ രണ്ട് കൊണ്ടും മടക്കിപ്പിടിച്ച് വിരലുകൾ

കൊണ്ട് അവേശത്തോടെ തഴുകി.

“ശ്ശെ … അതല്ല മോനെ കാര്യം, കയ്യെട് …” ചേച്ചി പെട്ടന്ന് കൈ വിടുവിച്ചെങ്കിലും ആ മുഖത്ത് പത്തരമാറ്റ് ലജ്ഞ പയ്യെപ്പയ്യെ

വിടരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് തെല്ലും പേടി തോന്നിയില്ല. മാത്രമല്ല ചുരുട്ടിയ കയ്യിലെ ആയിരം കണ്ട്

ചേച്ചി അവിശ്വസനീയതയോടെ

പുഞ്ചിരിക്കുന്നുമുണ്ട്.. ഒരു പക്ഷേ

ചേച്ചിക്ക് പേടിയായിരിക്കും..

സദാചാരക്കമ്മറ്റി കുറഞ്ഞൊരു

ഏരിയ ആണെങ്കിലും കെട്ടിയോനോ

ആങ്ങളമാരോ ഒക്കെ ചേച്ചിക്കും ഉണ്ടാവാമല്ലോ. …..

“ചേച്ചി പൈസ പോരെങ്കി ഇനീം

തരാ… ചേച്ചി ഒന്നിരുന്നാ മാത്രം മതി.

പിന്നെ ഇവിടെ ആരെ പേടിക്കാനാ

മാത്രവല്ല കുടയുമുണ്ടല്ലോ… നമുക്ക്

അവരെപ്പോലെയൊക്കെ….” ഞാൻ

ഗ്രഹണി പിടിച്ച പിള്ളാരെപ്പോലെ

ആർത്തി പിടിച്ച് എന്തൊക്കെയോ

വിളിച്ചു പറഞ്ഞു….. ഇത്രയും നാളും

പേടി കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ് വെച്ച

പകൽമാന്യനെ എന്റെ ദാരിദ്ര്യം

കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞു ……ചേച്ചിയെ

വല്ലാത്തൊരു ആർത്തിയോടെ

ഞാൻ നോക്കി.

“പിന്നെ .. എനിക്ക് ഒരു പറിയനേയും

പേടിയില്ല..!!! അതൊന്നുമല്ലെടാ

കാര്യം..” ചേച്ചി നെഞ്ചുവിരിച്ച്

പറയുന്നത് കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി…!

ഇത്രയും നേരം തെല്ലൊരു നാണവും ശാലീനതയുമൊക്കെയായി നിന്ന