വഴിയാത്രയ്ക്കിടയിൽ 2 [സണ്ണി] 158

എന്നെ കണ്ടെങ്കിലും ആ മുഖത്ത്പഴയ ചിരിയൊന്നും പൊടിപോലും കണ്ടില്ലെങ്കിലും ദേഷ്യമോ വെറുപ്പോ കുരുട്ടുബുദ്ധിയോ ഒന്നും കാണാത്തത് ആശ്വാസമായത്. പെട്ടന്നാണ് ഞാനത് ശ്രദ്ധിച്ചത് രണ്ട് പോലീസുകാർ അപ്പുറത്ത് റയിൽവേയുടെ എന്തോ ഒരു തുറന്ന ഓഫീസിൽ ഇരിക്കുന്നു. ക്രോസ് പോസ്റ്റ് കണ്ട് ‘ ആരാ ദ് ഇവിടെ കൊണ്ട് വച്ചത് പണ്ടാരം’ എന്നോർത്ത് നിൽക്കുമ്പോൾ ചേച്ചി പാളങ്ങൾ മുറിച്ചു കടന്ന് നേരെ പോവുന്നത്

അവരുടെ അടുത്തേയ്ക്കാണ്..

ഞാനൊന്നുമറിഞ്ഞില്ലേയെന്ന മട്ടിൽ മുൾച്ചെടിയുടെ മൂട്ടിൽ മൂത്രമൊഴിച്ചു നിന്നപ്പോൾ ചേച്ചി കാലിചാക്കും കൈയ്യുമൊക്കെ പൊക്കി എന്തൊക്കെയോ അവരോട് പറയുന്നുണ്ട്… പക്ഷേ ചേച്ചി അവരെയും കടന്നുപോവുകയും അവര് വീണ്ടും ഡ്യൂട്ടിയിൽ മുഴുകുകയും ചെയ്യുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ വീണ്ടും ആശ്വാസത്തോടെ ഞാനും പാളങ്ങൾ മുറിച്ചു കടന്നു ….പോലീസുകാരെ ചുമ്മാ തലയാട്ടിക്കാണിച്ച് ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലെന്നുറപ്പിച്ച് മറികടന്നുപോയി ചേച്ചിയെ പിടിക്കാൻ , നിറഞ്ഞ മുൾച്ചെടികൾക്കിടയിലൂടെ ഞാൻ വേഗം കൂട്ടി..

കുറച്ചകലെ ഒരു തിട്ടയിലൂടെ റോട്ടിലേക്ക് കയറിയ ചേച്ചി ഒരു പാലത്തിനരികെ എന്തോ കുനിഞ്ഞ് നോക്കുന്ന സമയം കൊണ്ട് ഞാൻ ശീഘ്രം അരികിലെത്തി.

അടുത്തെത്തി റോട്ടിൽ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് കറങ്ങിയ ശേഷം മുഖത്ത് മുഴുവൻ ഒരു കാമ ശ്യംഗാരം നിറപ്പിച്ച് ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ അരികിലെത്തി..

“എന്നാ.. തമ്പി , ഇന്ത വഴി..” ആഹാ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ചേച്ചി തമിഴത്തി തന്നെ.. മാത്രമല്ല പഴയ ചിരിയുടെ പൊടിപോലുമില്ലെങ്കിലും രണ്ട് വാക്ക് മിണ്ടിയിരിക്കുന്നു..

“ഞാൻ.. സുമ്മാ ഇങ്ങനെ അക്കാ..” തമിഴാളത്തിൽ ഞാനും വേഗം പരിചയപ്പെട്ടു.. ചേച്ചി നേരത്തെ നോക്കി ചിരിച്ച പോലെ മുഖത്തെ ഒലിപ്പീര് ഭാവം ഓർമിച്ച് ഒപ്പിയെടുത്ത് മനസിലിട്ട് കടിച്ചു പിടിച്ച് ഞാനും പുഞ്ചിരിച്ചു.എങ്ങാനും ബിരിയാണി കിടച്ചാൽ വിട്ടകളയരുതല്ലോ..

“ഇങ്കെ … എതുക്ക്…” ചേച്ചി അലസമട്ടിൽ എന്തോ സാധനങ്ങൾ

പെറുക്കുന്നതിനിടയിലാണ് മുഖം ശ്രദ്ധിച്ചത്., മുഖത്ത് മഞ്ഞൾ നല്ല പോലെ തേച്ച് പിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ കൊഴുകൊഴു വയറിൽ ഒരു മഞ്ഞളുമില്ലാതെ നല്ല മഞ്ഞ വെളുവെളുപ്പാണ്.. കുനിയുമ്പോൾ

തള്ളി വരുന്ന മുലച്ചാലിലും നല്ല തുടിപ്പുണ്ട് ..അപ്പോ ബാക്കി എല്ലായിടവും തുടുത്തു വെളുത്ത്

ചുവന്നിരിക്കുകയായിരിക്കാം… ഞാൻ ആർത്തിയോടെ അക്കയുടെ പുക്കിൾ നോക്കി ചുണ്ട് നനച്ചു..