വഴിയാത്രയ്ക്കിടയിൽ 2 [സണ്ണി] 159

“വ്ര്യൂ .. റു………യ്…” തീവണ്ടിയുടെ നീണ്ട നിലവിളി പക്ഷേ പ്രതീക്ഷകളുടെ കുരവയായി തോന്നുന്നുണ്ടോ!? ..ഐശ്വര്യത്തിന്റെ സൈറൺ മുഴങ്ങുന്ന പോലെ അല്ലേ വിജയാ..ഉള്ളിലെ വിഷാദത്തിന് മൂടുപടമായി സന്തോഷ രസങ്ങൾ ഉണ്ടായി വരുന്നതായി എന്തോ ഒരു തോന്നൽ!?

തെക്കോട്ടുള്ള ഏതെങ്കിലും വണ്ടിയിൽ കയറാം..

ഉൾപ്പുളകങ്ങളിലേക്ക് മാറ്റങ്ങളുടെ വെയിൽ നാളങ്ങൾ കിനിഞ്ഞ് വരുന്നതനുഭവിച്ച് ഞാൻ പതിയെ ടിക്കറ്റ് കൗണ്ടറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു…………..

.‘ദിൽ ചാഹ്താ ഹേ……. ……. ……’ തലയിലും ചങ്കിലുമെല്ലാം അണക്കെട്ടിയ മോഹഭംഗങ്ങളെയെല്ലാം ധൃതിയിൽ

അലിയുച്ചുകൊണ്ട് വണ്ടിയുടെ ത്ഘടക് ധടക് താളത്തിനൊപ്പം പുറം കാഴ്ചകൾ നിറഞ്ഞപ്പോൾ ഉൻമേഷത്തിന്റെ ഈരടികൾ അലയടിച്ചുയർന്നു….

കണ്ണൂരും തലശ്ശേരിയും മാഹിയും

വടകരയുമൊക്കെ രാവിലെയുടെ

ബഹള സൗന്ദര്യത്തിൽ മെല്ലെ മെല്ലെ കടന്നുപോയി…

സുപ്രഭാതം തെളിയുന്ന കോഴിക്കോടൻ മാനം നോക്കി തെളിയൂറും മനമോടെ വണ്ടിയിറങ്ങി വെറുമൊരു പാമരനാം പാട്ടുകാരനായി പ്രാണസഖിയുടെ ഈണം മൂളിക്കൊണ്ട് ചുറ്റുമുള്ള കുറേ മൊഞ്ചത്തികളെ ഒന്നിനുമല്ലാതെ നോക്കി നടന്നുകൊണ്ട് ഏതെല്ലാമോ ബഹളമയമായ മിഠായിയും അലുവയും മീനും മണക്കുന്ന തെരുവുകളിലൂടെ നടന്ന് നടന്ന് കടലിന്റെ മുറ്റത്തെത്തി വഴി മുട്ടി നിന്നു…….

കൊറോണയൊക്കെ പിൻവലിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ സമയമാണ്; എങ്കിലും പലരും മാസ്ക് ഒക്കെ വച്ചിട്ടുണ്ട്.. എങ്ങോട്ട് പോകണമെന്ന് ഒരു നിശ്ചയവുമില്ല.

കാലിച്ചായയും കടലപ്പൊരി മിക്സ്ചറും

മിക്സ് ചെയ്ത് ചവച്ചിറക്കി എന്തിനെക്കെയോ വ്യായാമം ചെയ്യുന്നവരെയും ചക്രവാളത്തിൽ ഉരുണ്ടു കൂടുന്ന മേഘങ്ങളെയും നോക്കി നടന്ന് ബീച്ചിൽ കുറേ നേരം ചുറ്റിയടിച്ചു..

കറുത്ത വിളക്കു കാലിന്റെ കീഴിലെ അരമതിൽ കഷ്ണങ്ങളിലെ ആളൊഴിഞ്ഞൊരു മൂലയിൽ ചാരി ജീവിതത്തിന്റെ തിരയടിക്കുന്ന കടപ്പുറത്ത് വായിൽ നോക്കി കുറേ നേരം കിടന്നു…. കറുത്ത മേഘങ്ങൾ ഉരുണ്ടു കൂടി നേർത്ത് വരുന്നതിനിടയിലൂടെ അരിച്ചിറക്കുന്ന വെയിലിൽ തട്ടിത്തിളങ്ങുന്ന ചുഴിയൻ തിരമാലകൾ ദൂരെ.., കരയെ വിഴുങ്ങാനെന്ന പോലെ പാഞ്ഞടുത്ത് തീരത്തെ മണൽത്തരികളെ ഉമ്മം വെച്ച് പതപ്പിച്ച് പിൻവാങ്ങുന്ന തിരകൾ ഉമ്മറത്ത്..

താഴോട്ടിറങ്ങിച്ചെന്ന് ഒരു ചാരുകസേരയിലെന്ന പോലെ മണലിൽ പടിഞ്ഞിരുന്ന് കൽവിളക്കിന്റെ തൂണിലേയ്ക്ക് തല ചായ്ച്ച് … ബീച്ചിലെ ചിരി പൊരി എരി ബഹളങ്ങൾക്കിയിൽ ഏകാന്തനായി കടലിന്റെ അകലങ്ങളിൽ കണ്ണുംനട്ട് ചായയ്ക്കൊപ്പം കഴിച്ച കടലരസങ്ങളും ചേർത്ത് പതഞ്ഞു വരുന്ന ചിന്തകൾ അയവിറക്കാൻ തുടങ്ങി…