വഴിയാത്രയ്ക്കിടയിൽ 2 [സണ്ണി] 159

“ഓഹ് അത് ശരി..ശ്ശോ..”

ഒരു കാര്യവുമില്ലെങ്കിലും ഞാൻ ചുമ്മാ ടെൻഷനടിച്ച് കാണിച്ചു. ഇഷ്ടം പോലെ സമയമുള്ള എനിക്ക് എപ്പോഴെത്തിയാലെന്താ..!? എങ്കിലും വെറുതെ എപ്പോഴും തിരക്കഭിനയിക്കുന്ന പലരെയും പോലെ ഞാനും ചേച്ചിയുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് തല ചൊറിഞ്ഞ് സംസാരം തുടർന്നു.

“ മോനെവിട്ന്നാ… എന്താ പരിപാടി

…അത്യവിശ്യം ചെന്നിട്ട്.” പല പല

കുശലാന്വേഷണവുമായി ചേച്ചി

ഫ്രീയായി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി…

സാധാരണ റയിൽവേ പ്ളാറ്റ്ഫോമുകളിലൊന്നും കാണാത്ത സൗഹൃദാന്തരീക്ഷം കണ്ട് എനിക്ക് ചേച്ചിയോട് എന്തോ ഒരടുപ്പം തോന്നി.. ഞാൻ കുറച്ച് നുണയും കൂടുതൽ സത്യങ്ങളും ചേർത്ത് കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു….

“അല്ല ചേച്ചി കൗണ്ടറിൽ ഇരിയ്ക്കണ്ടേ…” എന്നോട് മിണ്ടുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ ചേച്ചിയത് മറന്നു പോയോ എന്ന് സംശയിച്ചു..

“വണ്ടി വരുമ്പളേ തെരക്ക് ള്ളു.. പിന്നെ ഇത് പോലെ ഒറ്റയ്ക്കും തെറ്റയ്ക്കും…” മുള്ളി പുറത്ത് വന്ന് വിളിച്ച ഒരുത്തന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് ചേച്ചി ചില്ലറ വാങ്ങി കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു.

“ആള് കുറവാ ല്ലേ..”ഒരു മണിക്കൂർ തള്ളി നീക്കാൻ ഒരാളായല്ലോ എന്ന് കരുതി ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അടുത്തു കൂടി.

“ബാ അകത്തിരിക്ക്യാ.. വെയിലല്ലേ..” ചേച്ചി എന്നെ കൗണ്ടറിനകത്തേക്ക് വിളിച്ച് ഒഴിഞ്ഞ കസേരയിലേക്ക് ചൂണ്ടി. ഒരു റയിൽവേ പ്ളാറ്റ്ഫോമിൽ സാധാരണ കിട്ടാത്ത ഒരു കാര്യമാണത്. സാധാരണ പൈസ കൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ ഹോട്ടലിന്റെ ഉള്ളിൽ പോലും ആരുമങ്ങനെ ഇരുത്താറില്ലല്ലോ.. ചേച്ചിക്ക് ഒരുപക്ഷെ ഒരു മണിക്കൂറ് വെയിലത്ത് പ്ളാറ്റ്ഫോമിൽ നിൽക്കുന്ന ചെറുക്കനോട് തോന്നിയ ദയ കൊണ്ടായിരിക്കാം…. ബാത്റൂം ആണെങ്കിലും പ്രൈവറ്റായതിനാൽ അത്യാവിശ്യം വൃത്തിയും വെടിപ്പുമുണ്ട്. പുറത്തെ റയിൽവേ ട്രാക്കിൽ നിന്ന് വമിക്കുന്ന അഴുക്കു മണവും സഹിച്ച് പ്ളാറ്റ്ഫോമിൽ നിൽക്കുന്നതിനേക്കാൾ എത്രയോ ഭേദം….

“ഈ സമയത്ത് ആള് കുറവന്ന്യ… വണ്ടി വന്നാലെ തെരക്കുള്ളു.” ചേച്ചി ബാത്റൂമുകളിലേയ്ക്ക് ചൂണ്ടി കോട്ടുവായിട്ടു.

“മം പിന്നെ എന്താ ജോലി ന്നാ പറഞ്ഞേ”

ചേച്ചി വീണ്ടും കുശല ചോദ്യങ്ങൾ തൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. കൃത്യമായ ഉത്തരങ്ങളില്ലാത്തത് കൊണ്ട് പലതരം നുണകൾ കൂട്ടിക്കലർത്തി മറുപടി പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ സത്യത്തിന്റെയും നുണയുടെയും രണ്ട് അറ്റങ്ങളും സംശയം തോന്നാതെ കൂട്ടി മുട്ടിയ്ക്കാൻ മന:പ്പൂർവ്വം ശ്രമിച്ചു.