വഴിയാത്രയ്ക്കിടയിൽ 2 [സണ്ണി] 236

പണ്ടൊരിക്കൽ തെണ്ടിത്തിരിഞ്ഞ് വന്ന് മഴക്കാലത്തെ ഭ്രാന്തമായ ഏകാന്തത ആസ്വദിച്ച് മതിയാവാതെ കറങ്ങിത്തിരിയുമ്പോൾ അടുത്ത് കൂടിയ ഒരു മലബാറികൻ കാര്യമായി പരിചയപ്പെട്ട്……. “ആദ്യം ച്ചിരി സൈക്കിള് ചവിട്ട് പ്രശ്നങ്ങളൊക്കെ ണ്ടാവും.., യ്യ് ന്റെ ഹോട്ടലിക്ക് പോര്… പണി തരാം” എന്ന് കട്ടായം പറഞ്ഞ് വിടാതെ കൂടിയ കാര്യം ഇടിച്ചുകുത്തി വൻതിര പോലെ ഓർമയിലലയടിച്ചു……

അയാളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് എങ്ങനയൊ രക്ഷപ്പെട്ടതോർത്ത് ഇവിടെയും ലക്ഷ്യം തെറ്റിയുള്ള ആൺ മുഖങ്ങളെ നോട്ടമിട്ട് പറക്കുന്ന നിക്കറ് പൊക്കികളിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി ആ കോഴിക്കോടൻ ബീച്ചിലൊന്ന് കറങ്ങി വന്ന് മൊഞ്ചത്തികളെയും വായിൽ നോക്കി ഇളം വെയിലിൽ രണ്ട് കല്ലുമ്മക്കായ കൂട്ടി ചായ കുടിച്ച്, വേഗം തന്നെ ഷൊർണൂരേയ്ക്ക് വണ്ടി കയറി …………………..

……… നായരും ക്കുട്ടിയുമൊക്കെ കോറി വെച്ച നിളയയെയും വള്ളുവനാടൻ കഥകളെയും മനസിലിട്ട് അയവിറക്കി വണ്ടിയെത്തിയപ്പോൾ പന്ത്രണ്ടര . നല്ല വിശപ്പ്…. ഇറങ്ങിയ പ്ളാറ്റ്ഫോമിലെ ബാത്റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു… ഒരു തടിച്ച വട്ടമുഖമുള്ള ചേച്ചി കൗണ്ടറിൽ

ഇരിയ്ക്കുന്നു . എല്ലാവരോടും നല്ല സൗഹൃദത്തോടെ മിണ്ടുന്നുണ്ട്……….

“ചേച്ചി ഇവിടെ നല്ല ഭക്ഷണം കിട്ടുന്ന ഹോട്ടലുണ്ടോ” മൂത്രമൊഴിച്ച് തിരിച്ചു വന്ന് പൈസ കൊടുത്തു കൊണ്ട് ചേച്ചിയുടെ വിശാലമായ തുറന്ന ചിരിയിലേക്ക് നോക്കി ഞാൻ ചോദിച്ചു.. എവിട്ന്നാ എങ്ട്ടാ തുടങ്ങി തനി വള്ളുവനാടൻ ശൈലിൽ തുരുതുരെ കുശലാന്വേഷണം … പുറത്തിറങ്ങി നല്ലൊരു ബിരിയാണി കഴിച്ച് എറണാകുളത്തേക്ക് ടിക്കറ്റ് എടുത്ത് ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ ബാത്റൂമിനടുത്തേക്ക് തന്നെ നടന്നു.. തെളിഞ്ഞ ചിരിയുള്ള എന്തോ വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്ന പോലെ.. കറുത്ത വട്ടമുഖത്ത് മിനുത്ത ഭാവങ്ങൾ വിരിയിച്ചു കൊണ്ട് ഫോണിൽ സൊളളിക്കൊണ്ട് പ്ളാറ്റ്ഫോമിൽ ഉലാത്തുന്ന ചേച്ചിയുടെ അന്നനട നോക്കിയാസ്വദിച്ച് ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ സമീപമെത്തി. ആളൊഴിഞ്ഞ് ബഹളങ്ങളില്ലാതെ ഒരറ്റത്താണ് ചേച്ചിയുടെ ബാത്റും.

“എറണാകുളം നെക്സ്റ്റ്‌ വണ്ടി എപ്പഴാ.. ചേച്ചി..” ഫോൺ വിളിച്ചു നിർത്തി ഒരു ഗൂഢസ്മിതത്തോടെ നിൽക്കുന്ന ചേച്ചിയെ നോക്കി ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“അത് ശരി.. എറണാകുളം വണ്ടി

ഇപ്പേ പോയൊള്ളു… ഇനി ഒ..രോന്ന..ന്നര മണിക്കൂറ് കഴിയും…” ചേച്ചി എന്തോ ഒരു പരിചിതഭാവത്തിൽ ഒരു ചിരിതന്നു..