വേനൽ മഴ പോലെ [Smitha] 637

കണ്ട മമ്മിയുടെ ദേഷ്യം കൂടി. അതില്‍ മമ്മിയുടെ ചിത്രം!

“ഇതേല്‍ എന്നേത്തിനാടാ എന്‍റെ പിക് വെച്ചേക്കുന്നെ?”

ദേഷ്യം വിടാതെ മമ്മി ചോദിച്ചു.
അവനപ്പോള്‍ ഒന്നുകൂടി വിളറി.
അവന്‍ പെട്ടെന്ന് ഉറക്കെ കരഞ്ഞു.
കരഞ്ഞപ്പോള്‍ മമ്മിയുടെ മട്ടും ഭാവവും മാറി.
മമ്മി ചുറ്റും നോക്കി.

“കരയാതിരിക്ക്…”

മമ്മി അവനോട് പറഞ്ഞു.
മമ്മിയുടെ ദേഷ്യവും സ്വരവും മാറിയപ്പോള്‍ അവന്‍റെ ഏങ്ങലടിയുടെ ശബ്ദവും കൂടി. മമ്മി അവന്‍റെ തോളില്‍ പിടിച്ചു.

“എന്താ മോനെ ഇതൊക്കെ…”

മമ്മി അവനോട് ചോദിച്ചു.
“മോന്‍റെ ഫ്രണ്ടിന്‍റെ മമ്മിയല്ലേ, ഞാന്‍? എന്നുവെച്ചാല്‍ മോന്‍റെ മമ്മിയെപ്പോലെയല്ലേ കാണണ്ടേ? അതിനു പകരം ഇങ്ങനെയൊക്കെ! മോശമല്ലേ ഇതൊക്കെ?”

“ആന്‍റി ഞാന്‍…”

എങ്ങലടിക്കിടയില്‍ അവന്‍ പറഞ്ഞു.

“മോശമാണ്, തെറ്റാണ്, പാപം ആണ് എന്നൊക്കെ അറിയാം..പലതവണ മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിക്കാന്‍ നോക്കീതുവാ..പക്ഷെ എപ്പം ആന്‍റിയെ കണ്ടാലും..കാണണ്ട, ചുമ്മാ മനസ്സില്‍ വിചാരിച്ചാലും എനിക്ക് കണ്ട്രോള്‍ കിട്ടുന്നില്ല..അത്ര ഇഷ്ടമാ എനിക്ക് ആന്‍റിയെ…അത്രയ്ക്കും…”

അവന്‍റെ സ്വരത്തിലെ ദൃഡത മമ്മിയെ അദ്ഭുതപ്പെടുത്തി.

“അത്രയ്ക്ക് പ്ലേറ്റോണിക്ക് ഇഷ്ടമാണ് കൂട്ടുകാരന്‍റെ അമ്മയോട് ഉള്ളതെങ്കില്‍ അവള്‍ മുള്ളുന്നത് ഒളിച്ചിരുന്ന് കാണാന്‍ ആ മരത്തിന്‍റെ പിമ്പില്‍ നിന്നത് എന്തിനാ?”

മമ്മി ചോദിച്ചു.

“ശ്യെ! പോ ആന്‍റി ഒന്ന്…”

The Author

smitha

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...