വേശ്യായനം 4 [വാല്മീകൻ] 152

അവൾ ഭാസ്കരന്റെ കുണ്ണ ഊമ്പിത്തുടങ്ങി. വേറെ രണ്ടു പേര് അവളുടെ ഇരുവശത്തും നിലയുറപ്പിച്ചു അവളുടെ കൈകൾ തങ്ങളുടെ കുണ്ണകളിൽ പിടിപ്പിച്ചു. ആയിഷ ഭാസ്കരന്റെ കുണ്ണയൂമ്പുന്നതോടൊപ്പം രണ്ടു പേർക്കും വാണമടിച്ചുകൊടുത്തു. പുറകിൽ നിന്നും ഒരുത്തൻ അവളുടെ മുല കശക്കാൻ തുടങ്ങി. ആളുകൾ മാറി മാറി അവളെക്കൊണ്ട് കുണ്ണ ഊമ്പിച്ചു. ആയിഷയുടെ കവിളുകൾ വേദനിച്ചു തുടങ്ങി. എന്നിട്ടും അവൾ നിർത്താതെ ഊമ്പികൊടുത്തു.

ഭാസ്കരൻ അവളെ എണീപ്പിച്ചു അവിടെയുള്ള മേശയിൽ കുനിച്ചു നിർത്തി പുറകിലൂടെ അവളുടെ പൂറിൽ കുണ്ണ തള്ളികയറ്റി. ഒറ്റതള്ളിനു മുഴുവൻ കുണ്ണയും അവളുടെ പൂറ്റിനുള്ളിലായി. ആയിഷയിൽ നിന്നും ശബ്ദം പുറത്തു വരാതിരിക്കാൻ അയാൾ അവളുടെ വായ പൊത്തിപിടിച്ചു. കുറച്ചു നേരം പുറകിൽ നിന്നടിച്ച ശേഷം അയാൾ അവളെ മെത്തയിലേക്കു തള്ളിയിട്ടു. അവളുടെ കാലുകൾ രണ്ടും പൊക്കി ചേർത്ത് പിടിച്ചു അയാളുടെ കുണ്ണ പൂറ്റിലേക്ക് കേറ്റി. അവസരം മുതലാക്കിയ ഒരുത്തൻ അവളുടെ നെഞ്ചത്ത് മുലകളിൽ കയറി ഇരുന്നു വായിലേക്ക് അയാളുടെ കുണ്ണ തള്ളി. ആയിഷക്കു ആകെ ശ്വാസം മുട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഭാസ്കരൻ മാറിയപ്പോൾ വേറൊരുത്തൻ കുണ്ണ തൊലിച്ചു വന്നു. അയാൾ മെത്തയിൽ കിടന്നു ആയിഷയെ വലിച്ചു അയാളുടെ മുകളിലേക്കിട്ടു തന്റെ കുണ്ണയിൽ ഇരുത്തി. വേറെ ഒരുത്തൻ അവളുടെ പുറകിൽ ചെന്ന് കൊതത്തിൽ കുണ്ണ മുട്ടിച്ചു. അയാൾ അവളെ മുന്നോട്ടാഞ്ഞിരുത്തി അയാളുടെ കുണ്ണയിൽ തുപ്പി നനച്ചു അവളുടെ കൊതത്തിലേക്കു ആഞ്ഞു തള്ളി. ആയിഷയുടെ വായിൽ വേറെ ഒരുത്തൻ്റെ കുണ്ണ നിറഞ്ഞു നിന്നതിനാൽ ശബ്ദം പുറത്തു വന്നില്ല. എല്ലാവരും മാറി മാറി ആയിഷയുടെ വായയും പൂറും കൊതവും പണ്ണി തകർത്തു. അവളുടെ സകല ദ്വാരങ്ങളും കുണ്ണപ്പാല് കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു.

തളർന്നു കിടക്കുന്ന ആയിഷയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് ഭാസ്കരൻ അവളുടെ കവിളിൽ കത്തി കൊണ്ട് തോണ്ടി.

ഭാസ്കരൻ:  നിന്നെ സമ്മതിച്ചു പൂറി മോളെ. ഒരു പെണ്ണും ഇതുപോലെ ഞങ്ങളെ സുഖിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ടു നിന്നെയും നിൻ്റെ മോനെയും ഞങ്ങൾ വെറുതെ വിടുന്നു. ഇനി നിങ്ങളെ ഈ നാട്ടിൽ കണ്ടു പോകരുത്. കണ്ടാൽ നിൻ്റെ മോനെ നിൻ്റെ മുന്നിലിട്ട് വെട്ടിക്കീറും. അബൂബക്കറെ ഞങ്ങളെടുക്കുവാ. അല്ലേൽ മേനോനദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ വെറുതെ വിടില്ല. ഇത് പറഞ്ഞു ഭാസ്കരൻ അവളുടെ മുല ഒന്നമർത്തി പിടിച്ച ശേഷം എണീറ്റ് അബൂബക്കറുടെ സമീപം ചെന്നു.

ഭാസ്കരൻ: നീ അല്ലാതെ ആരെങ്കിലും മേനോനദ്ദേഹത്തോട് എതിർക്കാൻ പോകുമോ?

ഇതും പറഞ്ഞു അയാൾ അബൂബക്കറിന്റെ നെഞ്ചിൽ കത്തി കുത്തി ഇറക്കി.

അബൂബക്കറിൻ്റെ മരണശേഷം ആയിഷയും അഹമ്മദും നാടുവിട്ടു. ഇറച്ചിക്കട ഭാസ്കരൻ രാമദാസമേനോന് വേണ്ടി എഴുതി വാങ്ങി. തൻ്റെ പെണ്മക്കളോട് പോലും പറയാതെ ആ ഉമ്മയും മോനും ആ നാട്ടിൽ നിന്നും പോയി. അഹമ്മദിന് മേനോനെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഉമ്മയുടെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി അവിടുന്നു പോകുമ്പോൾ ഇലഞ്ഞിക്കൽ തറവാട് കുളം തോണ്ടുമെന്നു അയാൾ പ്രതിജ്ഞയെടുത്തു.

അഹമ്മദും ആയിഷയും മംഗലാപുരത്തു ഒരു ചേരിയിൽ താമസം തുടങ്ങി. അഹമ്മദ് ചെറിയ ചെറിയ ജോലികൾ ചെയ്തു ജീവിക്കാനുള്ള വക കണ്ടെത്തി. ആയിഷ മാനസികമായി ആകെ തളർന്നിരുന്നു. അധികം വൈകാതെ അവർ ജീവൻ വെടിഞ്ഞു.

മംഗലാപുരത്തു പരിചയപ്പെട്ട ചിലർ അഹമ്മദിന് തുറമുഖത്തു ജോലി ശരിയാക്കി കൊടുത്തു. അവിടെ  ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത ബന്ധങ്ങൾ വഴി അയാൾ കരിം ഭായിക്ക് വേണ്ടി സ്വർണം കടത്തുന്ന ജോലിയിൽ ഏർപ്പെട്ടു. പതിയെ പതിയെ അഹമ്മദ് വളരാൻ തുടങ്ങി. സ്വർണം തുറമുഖത്തു ഇറക്കാനും പോലീസിനെയും കസ്റ്റംസിനെയും വെട്ടിച്ചു കേരളത്തിലും തമിഴ്‌നാട്ടിലും എത്തിക്കുന്ന ജോലി അഹമ്മദിൻ്റെ ആയി.