വില്ലൻ 4 [വില്ലൻ] 2914

ഒരിക്കലും അത് വേണം ഇത് വേണം എന്ന് പറഞ്ഞു അവൾ എന്നെ ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചിട്ടില്ല..ഞാൻ അവളോട് സെലക്ട് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞാൽ അവൾ ആരും കാണാതെ പ്രൈസ് ടാഗ് നോക്കും…എന്നിട്ട് അതിൽ ഏറ്റവും വിലക്കുറവുള്ളത് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കും… ഒരു ആശയും ഒരു ആഗ്രഹവും അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നില്ല..അത്രയ്ക്ക് നല്ല പെണ്ണാണവൾ…വേണ്ടപ്പെട്ടവരുടെ മനസ്സ് നോക്കിയേ അവൾ ഒരു കാര്യം ചെയ്യൂ…അവൾ ആദ്യമായിട്ട് ഒരു ആശ പറഞ്ഞപ്പോ എനിക്ക് അത് സാധിച്ചുകൊടുക്കാണ്ടിരിക്കാൻ പറ്റുമോ…പറ്റില്ലാ… ഞെരങ്ങി ഞാൻ പിന്നേം..വീണു…പിന്നെയും വീണു…മറ്റുള്ളവരുടെ കാലുകളിൽ…ഒരു ചിന്തയെ എന്റെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായൊള്ളു… എന്റെ അച്ചുവിന്റെ സന്തോഷം…അവളുടെ ആഗ്രഹം നടത്തിക്കൊടുക്കുമ്പോഴുള്ള അവളുടെ ചിരി കാണാൻ…സന്തോഷം കാണാൻ..എനിക്ക് ഒരു മടിയും തോന്നിയില്ല മറ്റുള്ളവരുടെ കാലിൽ വീഴാൻ…പക്ഷെ….. ഒന്നും നടന്നില്ല..ഒരാൾ പോലും പൈസ തന്നില്ല…അവസാന പ്രതീക്ഷയെന്നവണ്ണം സുസനോടും പോയി ഞാൻ ചോദിച്ചു…അതിന് അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞത് എന്താണെന്ന് അറിയുമോ…നിന്നെപ്പോലുള്ളവരെന്തിനാ വലിയ സ്വപ്‌നങ്ങൾ കാണുന്നെ..അതൊന്നും നിന്നെപോലെയുള്ള കൊടിച്ചിപട്ടികൾക്ക് വിധിച്ചിട്ടുള്ളതല്ല…അടിച്ചുതെളിക്കാരിയുടെ മകൾ അടിച്ചുതെളിക്കാരിയായാൽ മതി…ഡോക്ടറാവണ്ട… അതിന് യോഗ്യതയുള്ളവർ വേറെയുണ്ട്…നീ വേണമെങ്കിൽ നിന്റെ മകൾക്ക് ഹോസ്റ്റലിലെ അടിച്ചുതെളിക്ക് താല്പര്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ പറ..അത് ഞാൻ ചേർത്തി തരാം.. ഒരു കമ്മീഷനും വാങ്ങാതെ…സൂസൻ എന്നോട് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…എന്റെ മനസ്സാകെ മരവിച്ചിരുന്നു..ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു…അവസാനത്തെ പ്രതീക്ഷയും അസ്തമിച്ചിരിക്കുന്നു..എങ്ങനെ ഞാൻ എന്റെ മോളെ ഡോക്ടർ ആക്കും…അവളെ ഞാൻ എങ്ങനെ ഫേസ് ചെയ്യും..ഞാൻ ഡോക്ടറാവും എന്ന വാക്ക് കേൾക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന എന്റെ പൊന്നുമൊളോട് ഞാൻ എങ്ങനെ പറയും നീ ഒരു ഡോക്ടർ ആകില്ലെന്ന്…എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് വെള്ളം വന്നു ഞാൻ പോലും അറിയാതെ…എനിക്ക് എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് ഒരു പിടുത്തവും കിട്ടിയില്ല…ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ മരിച്ചുപോകണേ എന്നുപോലും ഞാൻ പ്രാര്ഥിച്ചുപോയി…”…ശാന്ത ഷാഹിയോട് പറഞ്ഞു…

“എന്നിട്ട്..”…ഷാഹി ശാന്തയോട് ചോദിച്ചു…

“എന്നിട്ടെന്താ മോളെ ഞാൻ ആ വരാന്തയിൽ കുറെ നേരം ഇരുന്നു..എന്റെ കണ്ണുകൾ ആകെ കലങ്ങി കണ്ണിൽ നിന്ന് വെള്ളമൊക്കെ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ഞാൻ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് അവിടെ ഇരുന്നു..കുറെ പേർ വരാന്തയിലൂടെ കടന്നുപോയി…എന്റെ മോളുടെ കഷ്ടതയോർത്ത് ദൈവത്തിനോട് ഞാൻ കുറെ പരാതി പറഞ്ഞു…എവിടുന്ന് ഉത്തരം കിട്ടാൻ..അവന് നമ്മളെ സഹായിക്കലല്ലേ പണി..അവൻ നമ്മളുടെ കരച്ചിലും പ്രാർത്ഥനയും ഒന്നും കേൾക്കില്ല..അങ്ങനെയൊരോന്ന് ആലോചിച്ചു ഞാൻ അവിടെ ഇരുന്നു…കുറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരാൾ എന്നോട്…എന്താ ചേച്ചി ഇവിടെ ഇരുക്കുന്നെ എന്ന് ചോദിച്ചു..ഞാൻ തിരിഞ്ഞുനോക്കി…സമറായിരുന്നു അത്…ആദ്യ ദിവസം തന്നെ അവൻ ഉണ്ടാക്കിയ പുകിൽ കാരണം എനിക്ക് അവനോട് ഒരു ഭയമുണ്ടായിരുന്നു…മാത്രമല്ല നല്ല കാശുള്ള വീട്ടിലെ ചെറുക്കനാണെന്ന സംസാരവും എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തി..കാരണം അവർക്ക് എല്ലാം കുട്ടിക്കളിയാണല്ലോ…ഞാൻ അവനോട് ഒന്നുമില്ലായെന്ന് പറഞ്ഞു..”

(ഇനി എന്റെ കണ്ണിലൂടെ അല്ലെങ്കി കുറച്ചു ബോർ ആകും)

“വെറുതെ ആരെങ്കിലും കരയുമോ…”… സമർ ശാന്തയോട് ചോദിച്ചു..

“മനുഷ്യന് ഓരോ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാകും…അപ്പോൾ കരഞ്ഞു എന്നൊക്കെ വരും…”

“എന്താ ചേച്ചിയുടെ പ്രശ്നം..”…സമർ ശാന്തയോട് ചോദിച്ചു…