വിനോദവെടികൾ 5 [ഒലിവര്‍] 583

“ എടാ വിനൂ… ഇതൊരു നടയ്ക്ക് പോവൂല്ലെന്നാ തോന്നുന്നെ… നീയാ കത്രിക ഇങ്ങ് വാങ്ങിച്ചേ…”
കേൾക്കേണ്ട താമസം വിനോദ് എന്റെ കയ്യിൽ കടന്നുപിടിച്ചു. കത്രിക പിടിച്ചിരുന്ന കൈ പിന്നിലേക്ക് തിരിച്ചുവച്ചു. അവനെപോലൊരു കരുത്തനോട് എതിർത്ത് ജയിക്കാന്‍ എനിക്കാവില്ലായിരുന്നു. കത്രിക താഴെ പോയി.
“ എടാ… എന്റെ ഭർത്താവ് നേവിയിലാ…. എന്നോട് കൊള്ളരുതായ്മ കാട്ടീട്ട് നീയൊക്കെ രക്ഷപ്പെടാമെന്ന് കരുതണ്ട. രണ്ടും അഴിയെണ്ണിക്കിടക്കും ആയുഷ്കാലം മൊത്തം… ഓർത്തോ.. വിടുന്നതാ നിനക്കൊക്കെ നല്ലത്…!” ഞാൻ കുതറിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ നിങ്ങള്‍ അങ്ങേരോട് എന്ത് പറയും ടീച്ചറെ…? ഉറങ്ങിക്കിടക്കുമ്പൊ നിങ്ങള് പോലുമറിയാതെ ഞങ്ങള് നിങ്ങടെ തുണിയഴിച്ചെന്നോ? അതോ ഒരു രാത്രി മുഴുവനും ഞങ്ങളുടെ കൂടെ കഴിഞ്ഞന്നോ?”
“ അയ്യോ… നാട്ടുകാരേ.. ഓടിവരണേ…! രക്ഷിക്കണേ… ഹെൽപ്പ്!”
ഞാനുറക്കെ വിളിച്ചുകൂവിയപ്പോൾ ഷിയാസ് മുന്നില്‍നിന്ന് എന്റെ വാ പൊത്തിയടച്ചു. പിന്നെ അടക്കിയ ശബ്ദത്തില്‍ കലിപൂണ്ടു.
“ മിണ്ടാതിരിയെടി പൊലയാടി മോളേ… ടീച്ചർന്നുള്ള ബഹുമാനം കൊടുക്കാമെന്ന് കരുതിയപ്പൊ… സമ്മതിക്കില്ല നീ… ഈ പുഞ്ചപ്പാടത്തിന് നടുവില് നിന്നെ രക്ഷിക്കാന്‍ ആര് വരാനാടീ?”
രണ്ട് പേരുടെയും ബലിഷ്ഠമായ കൈകളില്‍ നിന്ന് കുതറിമാറാൻ ഞാൻ കിടന്നുപിടഞ്ഞു. പക്ഷേ എന്റെ പിടയൽ അവന്മാർക്ക് ഒരു തമാശയായിരുന്നു. അത്രയ്ക്ക് ദുർബലമായിരുന്നു അത്. എന്താണിത്! ഈയവസരത്തില്‍ ഒരു പെണ്ണിന് കൈവരേണ്ട ശക്തിയുടെ പകുതി പോലും എനിക്ക് ചെലുത്താൻ കഴിയുന്നില്ല.
“ അധികം കിടന്ന് പെടയ്ക്കാതെടി മിസ്സേ…. എത്ര ഗ്രാം മയക്കുമരുന്നാ ഈ നിന്റെ ചരക്കു ദേഹത്ത് കേറ്റിയതെന്ന് അറിയോ? ഒന്നും നോക്കാതെ കാപ്പി വാങ്ങി മോന്തിയപ്പൊ ഓർത്തില്ലല്ലേ… ” പാടത്ത് ഞാൻ ബോധം കെട്ട് വീഴാനുള്ള കാരണം പറയുമ്പോള്‍ വിനോദ് അറിയാതെ എന്റെ മൂക്ക് കൂടി പൊത്തിപ്പിടിച്ചു. ശ്വാസം മുട്ടുന്നെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ അവൻ കയ്യെടുത്ത് എന്റെ വായ്ക്കല്പം സ്വാതന്ത്ര്യം തന്നു. ആ വേളയില്‍ ഞാന്‍ നിലവിട്ട് യാചിച്ചു.
“ എന്നെ വിട്ടേക്കെടാ… പ്ലീസ്… ഞാൻ നിങ്ങടെ ടീച്ചർ അല്ലേ…”
“ ടീച്ചറായതുകൊണ്ടാ ത്രില്ല്…”
“ ഞാനിത് മറന്നേക്കാം… ആരോടും പറയില്ല… ഞാൻ പൊക്കോട്ടെ… പ്ലീസ്..” ഞാൻ തേങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. രക്ഷപ്പെടാൻ മറ്റു വഴികളില്ലെന്ന് മനസ്സിലായി.