യൗവനം മുറ്റിയ അമ്മയുടെ തേൻ 1 [കള്ളൻ കൊച്ചുണ്ണി] 338

ഒരു വശത്തുകൂടി അമ്മയുടെ നഗ്നമായ കാൽവണ്ണകളുടെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ചു. ആ മടിത്തട്ടിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് തല ഒന്നു കൂടി താഴ്സിവെച്ച് തന്റെ മുഖത്തിനുമുന്നിൽ ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന മാറിടത്തിനു മേലെകൂടി ആ മുഖത്തേക്കു നോക്കി അങ്ങനെ കിടന്നു. എത്രനേരം അങ്ങനെ കിടന്നെന്നറിയില്ല. നേരിയ മയക്കത്തിനിടയിൽ അമ്മയുടെ വിരലുകൾ തന്റെ മുടിയിഴകളെയും നെഞ്ചിനെയും തലോടുന്നത് അവനറിഞ്ഞു. ലുങ്കിക്കുള്ളിൽ കുട്ടൻ കൊടുമ്പിരികൊണ്ട് വെട്ടിവിറച്ചു നിന്നു. അവനെ കൈ കൊണ്ടൊന്നു തൊടാൻ ഡൈര്യമില്ലാതെ പ്രകാശ് കുഴങ്ങി. ‘ഉറക്കം വരുന്നെങ്കിൽ കിടക്കാം മോനെ!’ മാലതി പറഞ്ഞു. ‘ഞാൻ ഇവിടെ കിടന്നോളാം. അമ്മ മുറിയിൽ പോയി കിടന്നോളൂ. ‘

‘അതു വേണ്ട. നീ എന്റെറാപ്പം കിടന്നോളൂ. കട്ടിലിൽ ഇടമുണ്ടല്ലോ’ അതു കേട്ടമാത്രയിൽ പ്രകാശിന്റെ ഹൃദയം തുള്ളിത്തുടിച്ചു. അവർ ഇരുവരും സോഫയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു. അപ്പോൾ അമ്മയുടെ അയഞ്ഞ സാരിത്തുമ്പ് മുന്നിലേക്ക് പാളിവീണു. കണങ്കാലുകളുടെ കാ’, മറഞ്ഞപ്പോൾ മുന്നിൽ മറ്റൊരപൂർവ്വദർശനം, നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ ചെന്തെങ്ങിൻ ക്രിക്കുകൾ, അതിനിടയിലെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന ചാൽ, പച്ചണ്ണ്യൗസിന്റെ മേലെ തിളങ്ങിയാടുന്ന മാല. അമ്മ സാരി നേരെയാക്കി മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. പ്രകാശ് പിന്നാലെയും. ‘അമ്മയെ ഞാൻ കെട്ടിപ്പിടിച്ചോട്ടെ?’ ലൈറ്റുണച്ച് കിടന്ന് ഏതാനും മിനിറ്റുകൾക്കുശേഷം പ്രകാശിന്റെ ചോദ്യം.

‘ അതു കേൾക്കേണ്ടതാമസം പ്രകാശിന്റെ കൈ അമ്മയുടെ നെഞ്ചിലൂടെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു. ആ ഉറക്കച്ചെടവോടെ മറുപടി.

അവനറിഞ്ഞു. ചൂടിൽ മാറ്റിൽ നിന്നു മാറ്റിയിട്ടിരിക്കുകയാണ് അമ്മ. രോമാവൃതമായ തന്റെ ശരീരത്തിനോട് ചേർത്തവൻ അമ്മയെ ഇറുകെ പുണർന്നു. തൽസമയം ഏറെക്കുറെ നഗ്നമായ തന്റെ മാറിലൂടെ ഒരാണിന്റെ കൈകൾ ഇഴഞ്ഞുവന്ന് തന്നെ മുറുക്കിയത് മാലതിയെ ഒരൽപം അസ്വസ്ഥയാക്കി . വിസ്തുതിയിലാണ്ടു eԴscՈ) ഏതോ വീർപ്പുമുട്ടലുകൾ തന്നിൽ വിരുന്നുവന്നതു പോലെ. മകന്റെ ചുടുശ്വാസം കഴുത്തിൽ പതിച്ചപ്പോൾ ഏതോ പുളകം പുനർജ്ജന്മമെടുത്ത പോലെ, അവർ ഓർത്തു. ഭർത്താവിന്റെ ഗാഢാലിംഗനത്തിൽ മതിമറന്ന രാവുകൾ. ഒരു പുണരലും കഴുത്തിലൊരു ചുംബനവും കൊണ്ട് താൻ വികാരപതിയാവുമായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ ദാ ഇവിടെ തന്റെ ആ പഴയ യൗവ്വനം തിരികെ വന്നുവോ?

വൈധവ്യം വരൾച്ചയേകിയ സ്നേഹത്തിന്റെ ഉറവകളിൽ നീരു പൊടിയുന്നതായി ഒരു തോന്നൽ. പക്ഷേ അടുത്തു കിടക്കുന്നതു മകനാണ്. അടിവയറ്റിൽ ഒരു ആളൽ. അരുത്!!! ഇതു തെറ്റാണ് !!! പാപബോധം അവരെ നിഷിദ്ധചിന്തകളിൽ നിന്നും പിന്നോട്ടുവലിച്ചു. ‘അമ്മേ. . . ‘ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പ്രകാശ് കാത്തിൽ വിളിച്ചു. ‘ഹ’ഉം.. ‘ മാലതി അസ്പഷ്ടമായി മൂളി.