യെമോറയുടെ തീനരകം [വിളച്ചിലെടുക്കുന്നവൻ] 229

മാൽവിസ് : എങ്ങനൊണ്ട് കൈമൾ സാറേ, അവറാച്ഛന്റെ ലീലാവിലാസങ്ങൾ. തന്റെ പെമ്പറന്നോത്തിയെയും മോളെയും വർഷങ്ങളായി അവറാച്ചൻ വെച്ചോണ്ടിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്.

കൈമൾ അവറാച്ചനെ നോക്കി പല്ല് കടിച്ചു. അയാൾ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി തന്റെ അമർഷം മുഖത്ത് ജ്വലിപ്പിച്ചു.

ഞാൻ : അത്രക്കങ്ങ് എരിവ് വലിക്കാൻ വരട്ടെ കൈമളെ. താൻ അയാളുടെ വീട്ടിൽ ചെയ്തതെ അവറാനും തന്നോടും ചെയ്‌തൊള്ളൂ. ഇപ്പോൾ കണക്കുകൾ എല്ലാം ടാലി ആയി ?…..

യെമോറ ദേവൻ : ഇതൊക്കെ നിങ്ങൾ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ചെയ്ത ചതികൾ. പക്ഷെ പൊറുക്കാനാവാത്ത ചെയ്തികൾ വേറെയും ഉണ്ടല്ലോ രണ്ട് പേരും കൂടി ഒപ്പിച്ചു വെച്ചത്. അതിൽ നിങ്ങൾ ചീന്തിയ ചില നിഷ്കളങ്കരുടെ രക്തമുണ്ടല്ലോ, അത് നിങ്ങളോട് പകരം ചോദിക്കാതെ അടങ്ങില്ല അവറാച്ചോ.

മാൽവിസ് : എന്താ കൈമളെ മനസ്സിലായില്ലേ ആരുടെ രക്തം ആണെന്ന്? മനസ്സിലായില്ലേൽ കണ്ട് തന്നെ അറിയാം.

ഉടനെ മായക്കണ്ണാടിയിൽ ഒരു കൊടുംകാടിന്റെ ദൃശ്യം തെളിഞ്ഞു. കൈയിൽ തോക്കുമേന്തി അവറാച്ചനും കൈമളും മുന്നോട്ട് നടന്നു.

കൈമൾ : ഹോ ഈ ഇളം തണുപ്പത്ത് വെടിയിറച്ചിയും നല്ല സ്വയമ്പൻ സ്ക്കോച്ചും ചേർത്ത് അടിക്കാൻ എന്നാ രസവാ അല്ലേ അവറാച്ചോ.

അവറാച്ചൻ : മ്മ് രസവൊക്കെ തന്നെയാ. പക്ഷെ നല്ലൊരെണ്ണത്തിനെ വെടിവെച്ചിട്ടില്ലെങ്കി എല്ലാം വെള്ളത്തിലാവും. പിന്നേ സ്ക്കോച്ച് മാത്രം മൂഞ്ചിക്കൊണ്ട് ഇരിക്കേണ്ടി വരും.

കൈമൾ : ഹോ എത്ര നേരവായി ഈ നടപ്പ് തുടങ്ങിയിട്ട്. പന്നിയേ പോയിട്ട് ഒരു പട്ടിയെ പോലും ഇവിടെ കാണുന്നില്ല. നമ്മക് എവിടെയേലും ഒന്ന് ഇരിക്കാം അവറാച്ചാ.

അവറാൻ : താൻ കെടന്ന് പെടക്കാതെടോ. ദേ അവിടെ ഒരു അരുവിയൊണ്ട്. അവിടെ പോയി കൊറച്ചു നേരം ഇരിക്കാം. ബാ

ഇരിപ്പിടം തപ്പി നടന്ന അവറാനെയും കൈമളിനെയും സ്വാഗതം ചെയ്തത് രണ്ട് കാനനസുന്ദരികളുടെ നീരാട്ടാണ്. പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് കുളിക്കുകയായിരുന്ന അവരുടെ ശരീരഘടന രണ്ട് പേരുടെയും കുണ്ണക്ക് അനക്കം വെപ്പിച്ചു. അപ്പോൾ മറുവശത്തു നിന്നും ഒരു ചോദ്യം അവരെ ഉണർത്തി.

“ആരാ അത്? എന്താ വേണ്ടത്? “