യെമോറയുടെ തീനരകം [വിളച്ചിലെടുക്കുന്നവൻ] 240

ആരോഗ്യവാനായ ഒരു മധ്യവയസ്കൻ അവരോട് ആരാഞ്ഞു. അപ്പോൾ കുളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ആ സുന്ദരിമാർ പൊടുന്നനെ കൈകൊണ്ട് മാറ് മറച്ചു പിടിച്ച് വെള്ളത്തിൽ തലമാത്രം കാണാത്തക്ക രീതിയിൽ പൊങ്ങി നിന്നു.

അവറാൻ : നീ ഏതാ? ഇവിടെയുള്ളതാണോ?

അയാൾ : എന്റെ പേര് ചിന്നൻ. ഇവിടെ അടുത്താ വീട്.

കൈമൾ : ഇവരൊക്കെ ആരാ? കുളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ചരക്കുകളെ നോക്കി കൈമൾ ചോദിച്ചു.

ചിന്നൻ : എന്റെ ഭാര്യയും മകളും ആണ്. ശ്രീകലയും ലക്ഷ്മിയും. നിങ്ങളൊക്കെ ആരാ? ഇതിനുമുമ്പ് ഇവിടെയെങ്ങും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ?

അവറാച്ചൻ : ഞങ്ങൾ അങ്ങ് ടൗണിൽ നിന്നാന്നെ. ഇച്ചിരി വെടിയിറച്ചി കൂട്ടി രണ്ട് കുപ്പി അകത്താക്കാൻ വന്നതാ. അപ്പഴാ നല്ല ഇറച്ചിയൊള്ള രണ്ട് കാട്ടു മാനുകളെ കണ്ണിൽ പെട്ടത്. ഒന്ന് രുചിച്ചു നോക്കാതെ ഇനി പോകുന്നത് എങ്ങനെയാ?

അവറാച്ചൻ ചുണ്ട് കടിച്ചുകൊണ്ട് വെള്ളത്തിൽ നിക്കുന്ന ശ്രീകലയെയും ലക്ഷ്മിയേയും നോക്കി പറഞ്ഞു. അതിന്റെ അസ്വസ്ഥത അവരുടെ മുഖത്തും നിഴലിച്ചു.

ചിന്നൻ : അനാവശ്യം പറഞ്ഞാൽ രണ്ടും ഇനി വീട് കാണുകേല.

തന്റെ അരയിലെ മൂർച്ചയെറിയ കത്തി പുറത്തെടുത്ത് ചിന്നൻ അവർക്ക് നേരെ അലറി. പൊടുന്നനെ കൈമൾ തന്റെ കൈയിലേ നീളമുള്ള ഇരട്ടക്കുഴൽ തോക്കിന്റെ പാത്തി കൊണ്ട് ചിന്നന്റെ തലക്ക് മുകളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു. ബോധക്ഷയം ബാധിച്ച ചിന്നൻ തൽക്ഷണം നിലത്തു വീണു.

ശ്രീകല : അയ്യോ എന്റെ കണവനെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ. ഞാൻ കാല് പിടിക്കാം. ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ.

അവൾ കരഞ്ഞു നിലവിളിച്ചു.

ലക്ഷ്മി : അയ്യോ അച്ഛാ. അച്ഛനെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ യജമാനന്മാരെ. ഞങ്ങൾ കാല് പിടിക്കാം.

അവറാൻ : നിങ്ങൾ കാലൊന്നും പിടിക്കേണ്ട മക്കളെ. പക്ഷെ പിടിക്കേണ്ട സാധനങ്ങൾ വേറെയൊണ്ട് ?……

കൈമളും അവറാച്ഛനും ആർത്തു ചിരിച്ചു.

കൈമൾ : ആദ്യം നിങ്ങളിങ്ങ് കരേലോട്ട് കേറി വാ. സാറുമ്മാർ നിങ്ങളെ ഒന്ന് ശെരിക്കും കാണട്ടെ.

ശ്രീകല : അയ്യോ സാറേ ഞങ്ങടെ തുണിയെല്ലാം നിങ്ങൾ നിക്കുന്നിടത്താ. അതൊന്ന് എടുത്ത് തരാവോ?

അവറാൻ : പിന്നെന്നാ.

അവറാൻ അവരുടെ രണ്ടിന്റെയും തുണിയെടുത്ത് അവർക്ക് നേരെ നീട്ടുന്ന പോലെ കാണിച്ച് കയത്തിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. അത് കണ്ട് കൈമൾ ആർത്തുചിരിച്ചു.