വിനയൻ അസാധ്യ ബുദ്ധിശാലിയായിരുന്നു. അമ്പിളി പഠിപ്പിച്ചതെല്ലാം അവനൊപ്പം പിടിച്ചെടുത്തു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ പഠിപ്പിക്കൽ എന്ന ജോലി അമ്പിളിയ്ക്ക് അതീവ ലളിതമായി. ഒരാഴ്ച കൊണ്ടുതന്നെ, അവൻ കൂടുതൽ തുറന്നു സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. വീട്ടിലെത്തിയാൽ പാഞ്ഞുചെന്ന് ജാനകിയമ്മയോട് ‘ഇന്നത്തെ വിശേഷ’ങ്ങൾ ചോദിക്കും, കുസൃതി നിറഞ്ഞ തമാശകൾ പറയും. നിശബ്ദത പുതച്ചിരുന്ന ആ വീട്ടിൽ സന്തോഷത്തിന്റെ അലയൊലികൾ നിറഞ്ഞു. അമ്പിളിയാകട്ടെ, ഉച്ചയ്ക്കു മൂന്നുമണി കഴിയുന്നതും കാത്തിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരിക്കൽ പോലും അവർ പുറത്തുപോകാറില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, വിനയന്റെ വരവ് അവളുടെ ലോകത്തേയ്ക്കുള്ള ഒരു ജാലകം പോലെയായി. പക്ഷേ, പഠിക്കാൻ ഇരിക്കുമ്പോൾ വിനയൻ അതീവ ഗൗരവം പുലർത്തി. തന്നെ ഒരിക്കലും നിരാശപ്പെടുത്തിയില്ല, പറഞ്ഞുകൊടുത്ത കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവൻ അനുസരണയോടെ പിന്തുടർന്നു.
വിനയനാകട്ടെ അവന്റെ തന്നെ വികാരങ്ങളുടെ ഒരു കുരുക്കിലായിരുന്നു. ഇതെന്താണെന്ന് അവന് മനസ്സിലായില്ല – അമ്പിളിയോട് പ്രണയമോ, അതോ മറ്റെന്തെങ്കിലുമോ? അവളുടെ സാമീപ്യം അവന് ആനന്ദം തന്നു. പാഠമെടുക്കാൻ അവൾ അരികിലിരിക്കുമ്പോൾ, ഷാംപൂവിന്റെ മണം, ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം കുളിക്കാൻ സമയം കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ അവളുടെ വിയർപ്പിന്റെ നേരിയ ഗന്ധം… വിശദീകരിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ വിരലുകൾ അബദ്ധത്തിലെന്നപോലെ അവളുടേതിൽ സ്പർശിക്കും. ചിലപ്പോൾ, കൂടുതൽ നന്നായി പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ അവന്റെ കൈയ്യിൽ നുള്ളുകയോ തട്ടുകയോ ചെയ്യും.
നേർത്ത ശരീരപ്രകൃതിയുള്ള സ്ത്രീയായിരുന്നു അമ്പിളി. മാറിടങ്ങൾ ചെറുതും, മനോഹരമായ വളവുകൾ പിൻഭാഗത്തും. പല വസ്ത്രങ്ങളിലും അവളുടെ രൂപം പരന്നു തോന്നുമായിരുന്നു. എങ്കിലും വിനയനെ അവൾ ആകർഷിച്ചു. ശരീരം മാത്രമല്ല, നയനങ്ങളിൽ തിളങ്ങുന്ന നന്മ, ആ ഗാംഭീര്യം… അവനത് മനസ്സിലാക്കിയില്ലെങ്കിലും, ആ വീട്ടിലെ നിശബ്ദതയ്ക്കിടയിൽ, തന്റെ ഹൃദയം മറ്റൊരു താളം മൂളുന്നതായി അവനു തോന്നി.
ഒരു ദിവസം, ഗണിതപ്രശ്നങ്ങൾ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കെ, വിനയൻ മുൻപ് ചെയ്തിട്ടുള്ള ഒരു തെറ്റ് ആവർത്തിച്ചു. അമ്പിളിയുടെ ക്ഷമ നശിച്ചു. അവളുടെ ഉള്ളിലെ സങ്കടം പെട്ടെന്ന് കോപമായി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു. ആവശ്യത്തിലധികം വഴക്കുപറഞ്ഞുപോയി. തന്റെ നിരാശകൾ അവന്റെ മേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നതായി അവൾക്കു തന്നെ തോന്നി.
ഒരു ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളം കുടിക്കാൻ അകത്തേയ്ക്ക് പോയി തിരിച്ചുവന്നപ്പോൾ, അമ്പിളി വിനയന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നത് കണ്ടു. അവന്റെ സ്ഥാനം ശൂന്യമായിരുന്നു. കുറ്റബോധം അവളെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി. പെരുമാറ്റത്തിലെ അനൗചിത്യം അമ്പിളിയെ അന്നുമുഴുവൻ അലട്ടി.
Vinayan Ambili-ye vividha reethikalil panni sughikkunnathu / sughippikkunnathu vivarichu varnikkanam. Vinayante kunna Ambili vaayil eduthu chappi paal muzhuvan kudichirakkunnathum varnikkanam,please.
Adutha part ennu varum, Adam ?
Kaathirikkunnu.
Pannunna rangangal nannaayi vivarichu ezhuthanam, please.
Very good!
Ambili’s and Vinayan’s emotions have been tastefully described.
But the sex scenes should be much more vividly portrayed so as to enable the readers to visualize and savour the beauty of it all.
Gyan is right.
Everything should be more detailed – how Vinayan’s huge penis penetrates Ambili’s tight vagina, the pain experienced by her as the full sized eight inch thing goes in, the howls of unimaginable pleasure coming out of Ambili’s mouth.
One more thing. As Vinayan and Ambili are now in love, and they have started enjoying regular sex, it sounds odd when he calls her ‘chechi’ . He should address her ‘Edi’ , ‘nee’.
He should fuck her in all possible positions, including oral sex.
Good one. Please continue.