അബദ്ധം 4 [PG] 191

തീർത്തും അവശനായി വിയർത്ത് കുളിച്ച് കിടന്നിരുന്ന എന്നെ കെട്ടിൽ നിന്ന് വിടുവിച്ച് നാലു സ്വാമിമാർ ചേർന്ന് എടുത്ത് ഉയർത്തി എണ്ണതോണിയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു. എല്ലാ സ്വാമിമാരും അപ്പോഴും പൂർണ നഗ്നർ ആയിരുന്നു .സ്വാമിജി പീഠത്തിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് അടുത്തേക്ക് വന്നു

“സ്നാന പൂജക്ക്‌ ശേഷം ഒരുക്കി ഇവനെ യാഗപീഠത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വരിക.. “

എന്റെ തലയിൽ കൈ വച്ച് കൊണ്ട് സ്വാമിജി എന്തോ മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ടു. അവർ എല്ലാവരും ചേർന്ന് എന്നെ എടുത്തുയർത്തി നടന്നു. ഒന്നനങ്ങാൻ പോലുമുള്ള ബലം എന്റെ ശരീരത്തിന് ഇല്ലായിരുന്നു. കിട്ടിയ അവസരം പരമാവധി ഉപയോഗിക്കും പോലെ ഏതോ ഒരു സ്വാമിയുടെ കൈ എന്റെ ചന്തിയുടെ ഇടയിൽ അമർന്നു.നടന്നു നീങ്ങുന്നതിന് ഒപ്പം ആരും കാണാതെ ആ കൈയിലെ നടുവിരൽ പതിയെ അയാൾ എന്റെ തുളയിലേക്ക് കയറ്റി. എനിക്ക് എതിർക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു പക്ഷേ ഒന്നിനും പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ. ആ മനയുടെ ഉള്ളിലായി ഉണ്ടായിരുന്ന കുളത്തിന് അടുത്ത് എത്തുന്നത് വരെ ആ നടുവിരൽ എന്റെ ചന്തിയുടെ ഇടയിൽ നിർത്താതെ ചലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.ഒടുവിൽ അവരെന്നെ കുളക്കടവിൽ ഇറക്കി നിർത്തി.

“ഇരുത്താൻ ആരെങ്കിലും പോയി ഒരു പീഠം കൊണ്ട് വരിക.. “

“ഞാൻ കൊണ്ട് വരാം…”

കൂട്ടത്തിൽ ഒരു സ്വാമി സ്വമേധായാ മുന്നോട്ട് വന്നു. അയാൾ മനയുടെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് ഒരു കസേര എടുത്ത് കൊണ്ട് വന്നു.

“ഈ കസേര അല്ലാതെ നിനക്ക് വേറൊന്നും കിട്ടിയില്ലേ ഇതിന്റെ നടുക്ക് ഒരു പലക ഇല്ലാത്തത് നീ കണ്ടില്ലേ.. “

“ഒരു പലക അല്ലേ ഇല്ലാതെയുള്ളൂ കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ല.. “

പടിക്കെട്ടിനു താഴെയായി വെള്ളം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന പടകിൽ കസേര ഇട്ട ശേഷം അവർ എന്നെ അതിൽ ഇരുത്തി.അതിൽ ഇരുന്നപ്പോൾ ഏകദേശം ഇടുപ്പിന് മുകൾഭാഗം വരെ വെള്ളം ഉണ്ടായിരുന്നു സ്വാമിമാർ ചുറ്റും ഇരുന്ന് എന്റെ തലയിലേക്ക് വെള്ളം ഒഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന് കസേരയുടെ പൊളിഞ്ഞിരുന്ന ഭാഗത്ത് കൂടി ഒരു കൈ എന്റെ ചന്തിയിൽ അമർന്നു.ആദ്യമൊന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും പുറത്ത് കാണിക്കാതെ നിസ്സഹായനായി ഇരുന്നു ആ കൈയിലെ വിരലുകൾ ചന്തിയുടെ ചാലിലൂടെ അമർന്ന് മുകളിലേക്ക് ചലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഒടുവിൽ വിരൽ തുളയുടെ കവാടത്തിൽ അമർന്നു.ഒട്ടും വൈകാതെ ആ വിരൽ തുളയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.