അമ്മയാണെ സത്യം 9 [Kumbhakarnan] 417

കാരിരുമ്പോപോലെ ഉറച്ച ഒരു കുണ്ണകൊണ്ട് കുത്തിപ്പിളരാൻ പൂറ് തുടിക്കുന്നുണ്ട്.

അവൾ ഉറങ്ങിക്കാണുമോ…
ഒന്നു വിളിച്ചു നോക്കിയാലോ… അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട..
പെട്ടെന്ന് തന്റെ മുണ്ടും അടിപ്പാവാടയും മുകളിലേക്ക് ചുരുണ്ടു കയറുന്നതറിഞ്ഞു എങ്കിലും അറിയാത്ത മട്ടിൽ കിടന്നു. ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കുന്നു. വിരലുകൾ തൂവൽ പോലെ തുടയിലാകമാനം ഇഴയുന്നു. മെല്ലെ അത് തുടയിടുക്കിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നപ്പോൾ…ഒരു വിരൽ കാടുപിടിച്ച പൂർതടത്തിലെ ഒലിക്കുന്ന പിളർപ്പ് തേടി ചെന്നപ്പോൾ അവർ തുടകൾ ചേർത്തമർത്തി. ബലമായി അത് പിടിച്ചകറ്റി വിരൽ പൂർക്കുഴിയിലേക്ക് കയറിപ്പോയപ്പോൾ ഒന്നു തേങ്ങി. മകളുടെ നടുവിരൽ വിശന്നു കരയുന്ന പൂറ്റിലേക്ക് അതിവേഗത്തിൽ കയറിയിറങ്ങി. ശരീരം തന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലല്ലെന്ന് അവർക്ക് തോന്നി. എല്ലാ ലജ്ജയും മറന്ന്  മകളുടെ വിരലിന്റെ ചലനത്തിനൊപ്പം അരക്കെട്ട് മുന്നോട്ട് വെട്ടിച്ചു കൊടുത്തു.

“അഹ്…..മോളേ….ഒന്നൂടി…”
അവർ ദീനമായി വിലപിച്ചു.

അവൾ നടുവിരലിനൊപ്പം ചൂണ്ടുവിരൽ കൂടി ,നനഞ്ഞൊലിക്കുന്ന ആ പിളർപ്പിലേക്ക് തിരുകി കയറ്റി.

“ആ.. ഹയോ… ആ…”
അവർ അലറി വിളിച്ചു.

തലയ്ക്കുള്ളിൽ ഒന്നുമില്ല. ശൂന്യത മാത്രം. ഒരു കൊടുങ്കാറ്റ് വീശിയടിച്ചു വരുന്നുണ്ട്. അതിൽ ഒരു കരിയില പോലെ താൻ പറന്നുയരുന്നു…. ശരീരം ഭാരമൊന്നുമില്ലാത്ത ഒരവസ്ഥയിലേക്ക് മെല്ലെ കടക്കുന്ന അതേ നിമിഷം തുടയിടുക്കിനെ ആകെ നനച്ചുകൊണ്ട് ചൂട് ലാവ പൊട്ടിയൊഴുകി. ഇടവിട്ട് പലതവണ ശാരദയുടെ വലിയ ശരീരം നടുങ്ങി വിറച്ചു. തൊണ്ടയിൽ ഒരു തേങ്ങൽ ഉയർന്നു താഴ്ന്നു. കണ്ണുകൾക്ക്‌ മുന്നിൽ ആയിരം പൂക്കൾ ഒരുമിച്ചു വിടർന്നു. കിതച്ചു കിതച്ച് അതേ കിടപ്പിൽ അവർ ഉറക്കത്തിന്റെ കയത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു.

രേവതി ആ ഇരുട്ടിൽ…ഇടക്കിടെ ജനാലയിലൂടെ കടന്നു വരുന്ന മിന്നലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിക്കിടന്നു. ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയോടെ ഉറങ്ങുന്ന തന്റെ അമ്മ. ഒരർത്ഥത്തിൽ താനും അമ്മയും ഒരുപോലെതന്നെയല്ലേ..? ഒറ്റപ്പെട്ട രണ്ടാത്മാക്കൾ. തനിക്ക് തന്റെ പൊന്നു മോനുണ്ട് ,എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും. പക്ഷെ, അമ്മയ്ക്കോ…? ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ വേദന സഹിച്ച് കഴിഞ്ഞ രണ്ടു കൊല്ലക്കാലം. എത്ര വേദനിച്ചു കാണും ആ ഹൃദയം.!
ഓർത്തപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അമ്മയ്ക്ക് ഇനി ഞാനുണ്ട്….എന്റെ മോനുണ്ട് . അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു. അമ്മയുടെ കവിളിൽ ഒരുമ്മ നൽകിയിട്ട് അവളും കണ്ണുകൾ പൂട്ടി നിദ്രയുടെ വരവ് കാത്തു കിടന്നു.